Dag 27 - 13 augustus: Glacier National Park

Dag 27 – 13 augustus: Glacier National Park

In eerste instantie waren we gisteren wat aarzelend geweest over onze plek omdat we de tent op de parkeerstrook moesten zetten. Maar we hebben er heerlijk geslapen en omdat er verder veel beschutting was besloten we niet te verkassen maar de tent lekker te laten staan. We vervoegden ons dus bij het registratiekantoortje om daar te horen dat onze plek al vergeven was….er was iets misgegaan dus. Ze vonden dat zelf ook heel vervelend (maar vast niet zo vervelend als wij) en dus kregen we een lijst mee met mogelijke alternatieven. Het waren allemaal plaatsen met weinig schaduw maar we vonden toch een acceptabele vervanging. Direct weer terug naar de registratie. De mevrouw voor ons had ook net een plek uitgezocht: dezelfde! Gelukkig had ik dat op tijd in de gaten, en wij kregen alsnog onze voorkeursplaats. Tentje opgetild en zo naar het nieuwe kampje verplaatst. Dat is wel makkelijk hoor, met die koepeltentjes. Maar de ochtend verliep daardoor toch iets anders dan gepland en pas tegen de middag vertrokken we om het park te verkennen. Dat idee hadden nogal wat andere mensen ook gekregen en in ganzenpas reden we richting Logan. Dat is het hoogste punt en je bent dan zo’n beetje halverwege. We wilden natuurlijk wandelen, dat wil zeggen waar het veilig was. Want overal stonden waarschuwingsborden vanwege de Grizzlies. En dat dat geen overbodige waarschuwing is hadden we gisteren al met eigen ogen waar kunnen nemen.
Waar het kon stonden we stil en maakten we foto’s maar heel veel parkeerplaatsen waren overvol. Ook bij het Visitor Centre op de Logan pass zelf, op zo’n 3000 meter hoogte, konden we niet terecht. We reden dus eerst maar een heel eind verder over de voor een groot deel opgebroken weg (restauratie) tot we bij het Lake McDonald kwamen. Daar, aan het water, hebben we genoten van een heerlijk drankje, gewoon op een bankje aan de kant. En rústig…..heerlijk! Zeker een uur hebben we er gezeten. 

Op de terugweg probeerden we toch nog even te parkeren bij de pas, omdat we graag de wandeling naar het Hidden Lake wilden maken. Er bleek nu meer dan genoeg plaats (het was ook al zes uur) en we werden overrompeld door het schitterende landschap. Heel groen, open, sneeuw….en dat allemaal op die hoogte. We zagen een grote marmot die genoot van alle aandacht en zich van harte overgaf aan de fotoshoot. Het viel nog mee dat hij er geen geld voor vroeg…. Bert liep nog een groot sneeuwveld over maar ik had niet veel zin in koude voeten. Hoe dan ook, een bijzonder toetje aan het eind van deze dag!

Terug bij de tent legden we een vuurtje aan en ging Bert zich met het eten bemoeien. Ik dook mijn boek in, het Pauperparadijs van Suzanne Janssen. Dat is zo boeiend geschreven dat ik er haast niet af kan blijven. Voor de maaltijd moesten de courgette en de paprika eraan geloven die zich bij de grens zo goed stil gehouden hadden. Ze smaakten heerlijk, in combinatie met ui, tonijn, knoflook en Parmezaanse kaas. Na het ritueel van koken en eten volgde een ander: het weggooien van het afvalwater. Er mag helemaal niets in de bosjes gegooid in verband met de beren, maar alles moet in de wc of in de daarvoor bestemde dump. De spaghetti hadden we dus in een andere pan afgegoten, en met dat pannetje plus het afwasteiltje liepen we naar het toiletgebouw waar we ze leeg kieperden. Daarna het vuurtje nog eens lekker opgepord en alles op ons in laten werken.