Dag 8 – zaterdag 17 juli 2010 – San Francisco

Dag 8 – zaterdag 17 juli 2010 – San Francisco

Vanmorgen ging de wekker al heel vroeg omdat we om half negen bij pier 33 moesten zijn voor inscheping naar Alcatraz. We waren dankzij alle tips goed voorbereid: extra warm aangekleed. Dat was prettig, zo bleek, want ’s morgens is het vaak vrij mistig en kil in San Francisco. We hadden echter nergens last van.

Op Alcatraz zelf werden we verwelkomd door een Ranger die vast iets van de geschiedenis prijsgaf. We staan er steeds versteld van hoe makkelijk die mensen praten voor een groot publiek, dat komt vast doordat ze op school zoveel voordrachten moeten houden.
We maakten een rondje op eigen houtje, hebben daar ruim de tijd voor genomen. Alleen bij het cellencomplex hebben we natuurlijk gebruik gemaakt van de audiotour, zeer de moeite waard. Het was schokkend om te zien hoe klein die cellen waren: 1,5 x 2,50 x 2,00 (b x l x h). Je kunt je eenvoudigweg niet voorstellen hoe mensen daarin zo lang hebben kunnen, of liever moeten, leven. Meer dan afschuwelijk. En dan de cellen voor eenzame opsluiting, dat is helemaal mensonterend geweest.
Als je dat afzet tegen de zorgeloze jeugd die de kinderen van het personeel hadden, zij woonden op het eiland, krijg je wel een bepaald beeld van de samenleving toentertijd.
Dat Alcatraz in 1969 werd bezet door indianen om hun vraag naar een Indiaans Cultureel Centrum kracht bij te zetten wisten we niet, maar de sporen daarvan waren nog duidelijk zichtbaar door o.a. graffiti en ook door hen aangerichte verwoestingen.

Behalve de mensen die er woonden is ook de flora en fauna van niet te onderschatten waarde (geweest) op het eiland. Er leven ontzettend veel vogelsoorten, prachtig om te zien hoe rustig ze leven temidden van al die bezoekers - 5000 per dag! En de tuinen niet te vergeten: ooit aangelegd door gevangenen, inmates, ten behoeve van iedereen op het eiland. Ook de bewaarders en hun gezinnen die er woonden hadden tuinen. Er is nu een organisatie die zich bezighoudt met het onderhoud en behoud ervan. Gelukkig maar: het is een feest voor het oog!

We hebben in totaal ongeveer 3 uur doorgebracht op het eiland. Omdat we zo langzamerhand wel aan wat rust toe zijn hebben we, na een drankje, de bus naar het hotel genomen waar we om 15.00 aankwamen. Daar hebben we de was gedaan (ze maken niet je bed op, maar er staan wel twee grote wasmachines en drogers) en wat regelzaken in orde gemaakt. Om vijf uur zijn we toch nog even de stad ingegaan, maar eigenlijk waren we allebei te moe. We zijn dus richting La Boulange gegaan, nu waren we op tijd, en hebben daar overheerlijke uiensoep gegeten waar we ook weer warm van geworden zijn (het is erg koud ’s avonds).
Nu is het pas 21.00 uur maar we kruipen lekker in bed om nog wat te lezen en gaan dan voor een early night. Morgen naar een gospeldienst in de Glide Memorial Church in Tenderloin, dat is een wijk die niet zo goed bekend staat maar ik geloof dat we daar geen last van zullen hebben. De dienst schijnt in-druk-wek-kend te zijn!

Wordt vervolgd…

Dag 7 - vrijdag 16 juli - San Francisco

Dag 7 – vrijdag 16 juli 2010 – San Francisco

Vandaag te voet de stad verkend. Eerst ontbeten bij La Boulange, een keten van ontbijt/brunch- en lunchcafés met erg lekkere koffie en croissants. Heel even wisten we niet meer zeker of we nu in Frankrijk of in Amerika waren…

Daarna verder de stad in gelopen. Het bleek een flinke tippel, maar daar draaien we onze voet ..ehh…hand natuurlijk niet voor om.
Wat we zagen kon ons erg bekoren. Mooie, brede straten, veel groen tussendoor en uiteindelijk uitzicht op San Francisco Bay. Daar hebben we wat gedronken bij een Mexicaan, die zoeken we steeds op omdat Bert het bier daar zo lekker vindt. Gelukkig hadden ze ook heerlijk Agua Fresca, water met een smaakje, in dit geval watermeloen ofwel sandía.

Toen weer de stad ingelopen, ditmaal naar Chinatown. Dat was het echt: je waande je in een oosters land. Tot de huizen aan toe, die vaak op een pagode leken. Een dorp in een stad.

Daarna hebben we de bus genomen naar de Golden Gate bridge. Die moet je toch gezien hebben tenslotte. En ik moet zeggen, het ís ook indrukwekkend. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen, zo’n enorme overspanning.
We zijn er een flink stuk opgelopen, tussen alle fietsers door. De wind was hard en je moest oppassen niet omvergeblazen te worden. Echt warm was het daardoor ook niet.

Terug met de bus naar Fort Mason. Van hieruit werden tot in de 2^e wereldoorlog alle Amerikaanse troepen in de Pacific bevoorraad. Door naar Fisherman’s Wharf wat één grote toeristenattractie bleek te zijn. Daar waren we gauw klaar mee dus. Verder naar de overdekte markt aan het water, weer even bij de Mexicaan gezeten. Inmiddels was het al aardig laat en we waren toch wel wat moe van al het lopen, dus met de bus naar Hayes, dat is de straat vlakbij ons hotel, met alle restaurantjes. De bedoeling was eigenlijk om bij La Boulange een kopje uiensoep te eten, maar het bleek gesloten…zoals veel eetgelegenheden helaas. Gelukkig was er nog wel iets open: een Mexicaans restaurantje! Het zal ook niet zo zijn…

Hierna hoogste tijd om naar het hotel te gaan. Daar aangekomen bleek dat het bed niet opgemaakt was, dat doen ze hier kennelijk niet. Tja, dan moet je maar niet in zo’n goedkoop hotel gaan zitten, toch?? Want dat is het wel, en dat schijnt best bijzonder te zijn hier in SF. Voor de liefhebbers: het heet Casa Loma en is verder prima, als je het niet erg vindt dat de vloer scheef loopt zodat je vanzelf de badkamer inrolt. Wij vinden dat wel handig ;)