zondag 18 augustus 2013

Dag 40 – 15 augustus: Monterey – San Francisco

Dag 40 – donderdag 15 augustus: Monterey – San Francisco

Het zit erop. Vandaag nemen we afscheid van onze kampeeruitrusting. Maar niet nadat we voor de laatste keer onze ochtendkoffie hebben gemaakt en de allerlaatste Engelse Muffins hebben geroosterd en verorberd. Haast hebben we niet, we hoeven alleen maar naar het gisteren geboekte Super 8 Hotel te rijden zo’n 120 mijl verderop. Makkelijk te doen dus. Terwijl we nog aan het ontbijt zitten komt er iemand op ons af met een raceautootje achter zich aan. 


Ik had het nog niet vermeld, maar er is hier jaarlijks een enorme autoshow  van zowel klassiekers als hypermoderne bolides. Als je door de hoofdstraat loopt zie je ze overal: een Fiat 600 met van riet gevlochten stoelen, een Porsche die nog op hout gestookt wordt, een Jaguar….we kozen ons iets geschikts uit. Wij wilden de Jaguar wel, voor Inger leek de Porsche geschikt en Jette zou de Fiat-met-rieten-zitting wel kunnen bekoren als veredeld boodschappenmandje, tenslotte hééft zij al een leuk wagentje. 






Een blik op de prijskaartjes werkte ontnuchterend, we hadden net niet genoeg geld bij ons. 
Op de campground stonden veel mannen alleen, allemaal vanwege die autoshow. En nu was er iemand die heel graag onze plek over wilde nemen. Konden we een beetje opschieten? Nee, dat laatste vroeg hij niet. Maar we raakten aan de praat natuurlijk. Toen hij hoorde dat we alles in gingen pakken om het bij de kringloop in te leveren meldde hij zich direct voor ons gasstel. Vooruit, laten we wel staan. Maakte voor ons niet uit tenslotte. Even later kregen we daar wel een beetje spijt van: hij bleek er ontzettend Republikeinse ideeën op na te houden. Zo was hij faliekant tegen een verbod op wapens, hoe kon je dan jezelf verdedigen?? Maar goed, eens gegeven blijft gegeven dus we lieten het er maar bij.
De Goodwill was zo gevonden. Opeens voelde de auto wel erg leeg aan. Al die weken hadden we ons hele huishouden bij ons gehad, nu alleen nog de tassen met kleren en wat klein kampeerspul. We reden maar gauw weg, richting Santa Cruz. Daar hielden we een lunchpauze en aten we Amerikaans-Italiaanse sandwiches bij een geweldig leuke Italiaanse deli. Zoccoli's. Kom je er ooit in de buurt, ga daar dan wat eten! Binnen bestellen en op straat opeten.
Om half vijf checkten we in bij ons hotel. Dat was enige jaren geleden gerenoveerd en de kamers zagen er keurig en brandschoon uit. Ernaast was een uitstekende Mexicaan waar we onze dorst eerst maar eens gingen lessen. Honger hadden we nog niet, na de megasandwich van de lunch. En toen kwam de grote klus: alles weer op ordentelijke wijze in de tassen zien te krijgen. Dat lukte zowaar, al moesten we wel het een en ander achterlaten. We wilden namelijk eigenlijk de fleece-slaapzakken meenemen, maar uiteindelijk konden we er één in de rugzak proppen, de ander paste er echt niet meer bij. Dat gold ook voor de handdoeken die we gekocht hadden bij de WalMart, en wat ander klein spul. We zetten het op de tafel met een briefje erbij, het personeel zou er wel raad mee weten.

Eten deden we niet meer. Bij de Mexicaan hadden ze ons gevoerd met een grote bak zelfgebakken tortillachips en een kom pittige salsa en dat was meer dan genoeg. Wat we wél deden: de allerlaatste fles witte wijn opentrekken! 

Dag 39 – 14 augustus: Monterey

Dag 39 – woensdag 14 augustus: Monterey

De laatste dag met de tent. We willen ter afsluiting naar het zeeaquarium  waar we drie jaar geleden ook geweest zijn. Maar eerst bakken we pancakes voor het ontbijt; we zijn zowaar ontbijtmensen geworden! De zeemist is nog niet weggetrokken dus de donsjassen blijven aan. Om een uur of elf kachelen we rustig richting Cannery Row waar we de auto in de parkeergarage willen zetten. Tien dollar! Ongeacht de tijdsduur. Toe maar. We zoeken nog wat in de omgeving maar overal is de parkeerduur gemaximeerd tot twee uur. Toch maar in de garage dan. Bij het aquarium zelf schrikken we van de toegangsprijzen: $36 p.p. Dat gaat ons te ver, temeer waar we het allemaal al eens gezien hebben. Plan B wordt in werking gesteld: we slenteren de rest van de middag gezellig langs het water en door het stadje. Oók leuk. 






En terwijl we over de steigers lopen die overal zijn aangelegd zien w
e het opeens in de verte: otters! Zeeotters die aan het spelen zijn! We wisten wel dat ze hier zaten, maar ze ook daadwerkelijk zien is nog iets anders. Natuurlijk maken we direct sterk ingezoomde foto’s, later maar eens zien of dat gelukt is.

Niet heel duidelijk te zien, maar het zijn echt otters!


Al met al rijden we ’s avonds tevreden naar de tent terug om deze kampeervakantie af te sluiten. Jammer van dat vuurtje, dat wel…. 




Dag 38 – 13 augustus: Morro Bay – Monterey

Dag 38 – dinsdag 13 augustus: Morro Bay – Monterey

(Ik zag dat dag 35 ná 37 geplaatst is...en ik krijg het zo gauw niet goed)

Monterey is ons eindstation wat kamperen betreft. Op de Veteran Campground, die midden in de stad ligt maar toch een oase van rust is, kun je uitstekend je tentje opslaan. De tocht ernaar toe, over de beroemde Highway 1, is prachtig. De zee is op sommige stukken overdekt met een deken van wolken zodat het lijkt alsof je vanuit een vliegtuig naar beneden kijkt.



Dikke wolkendeken over de zee



En hoogtepunt is natuurlijk het punt van waaruit je naar de zeeolifanten kunt kijken; ze duiken voor je ogen het water in of gooien zand over zich heen met hun flapvinnen. De mannetjes gaan stoeipartijen met elkaar niet uit de weg in het water en laten zich daarbij ook qua geluid niet onbetuigd: ze knorren dat het een lieve lust is. Kortom, een feest voor het oog. 





Het is, zoals overal ter wereld langs de kust, wel toeristisch. We stoppen dan ook alleen om foto’s te maken maar laten alle veel te dure horeca links – of in dit geval meest rechts – liggen.
Rond half vier rijden we Monterey binnen. We vinden een prettige plek onder de bomen. Helaas mogen we er geen vuurtje stoken dit jaar! Dat is wel even een tegenvaller. Ten eerste omdat het ’s avonds behoorlijk afkoelt aan deze zeekant, ten tweede omdat we graag af hadden willen sluiten met een lekkere fik. Maar goed, niets aan te doen. In plaats daarvan gaan we de stad in. Er is een Farmers Market met allemaal kramen vol gezond voedsel, alle mogelijke soorten groente en fruit. Als je dan ziet hoeveel er gekocht wordt snap je niet waarom het eetpatroon van de gemiddelde Amerikaan zich over het algemeen zo beperkt tot fastfood, er is heus wel behoefte aan iets anders. Het water loopt ons in elk geval in de mond, maar we kopen niets meer. Na ons verlekkerd te hebben aan al deze heerlijkheden lopen we naar de Fisherman’s Wharf. Heel wat anders dan het gelijknamige geheel in San Francisco, wat meer weg heeft van een enorme toeristenkermis dan dat het ook nog maar iets met vis of zee te maken heeft. Hier is het natuurlijk ook wel een  toeristische aangelegenheid, maar veel minder erg. Je loopt door de haven, ruikt de zee en, wat erg leuk is, ziet en hoort overal de zeehonden. Ergens in het water ligt een groot vlot waar tientallen zeehonden zich verdringen om een plekje. Zelfs op de smalle reling liggen ze. Af en toe valt er een af, zo het water in. Een komisch gezicht.



Nee, jij mag er niet bij! Er past maar één zeehond op de boei en dat ben ik!



We eten bij Isabella’s, verrukkelijke pasta  met krab, kreeft, St Jacobsschelpen, gamba’s en kleine garnalen.  Ook nu is een gedeelde portie meer dan voldoende. Dit alles met uitzicht op zee natuurlijk. Ergens buiten staat een oude piano waar iedereen die dat wil zijn of haar muzikale kunsten op mag verklanken.  Er wordt druk gebruik van gemaakt, het niveau is zeer wisselend maar dat maakt allemaal niets uit.
We zwerven nog een tijdje langs de boten en de zeehonden en sluiten af in het centrum met koffie van de Starbucks.
Terug bij de tent trekken we ons winterkloffie weer aan en lezen we nog een tijdje. Zonder vuurtje is dat echter behoorlijk fris en om negen uur houden we het voor gezien. Morgen de laatste kampeerdag!