Dag 41 - Big Sur

Dag 41 – donderdag 19 augustus – Big Sur

Na een steenkoude nacht was er de even koude ochtend. Omdat we steeds erg vroeg gaan slapen zijn we ook vroeg wakker, en om zeven uur ’s morgens is er van zon nog geen sprake. In elk geval niet als je in een diepe vallei bivakkeert. Rillend en bibberend hebben we koffie gemaakt en een stevig ontbijt naar binnen gewerkt van gebakken eieren met bacon. Dat is het fijne van de koelbox en het ijsblokkensysteem: alles blijft een hele vakantie goed! Zelfs de boter die we aan het begin van onze reis gekocht hadden heeft het al die tijd prima overleefd, zelfs in de hete woestijn. Als je maar op tijd nieuw ijs in de box gooit.

Het bleef koud en vochtig dus reden we richting Monterey. Voor we daar aankwamen maakten we een leuk ommetje door Carmel, dat ligt er tegenaan. Schitterende huizen zagen we daar! Je zou er zo gaan wonen. Dat kan ook makkelijk, er staat onvoorstelbaar veel te koop….maar ondanks de crisis denk ik dat je toch wel een flinke zak met geld moet aanleveren. Dan houden we het hier toch maar liever bij ons dertig-dollar-tentje!

In Monterey was de zeemist flink blijven hangen. Eigenlijk zouden we morgen naar het beroemde zeeaquarium gaan, maar we hebben dat vandaag gedaan. We vonden het ongelooflijk indrukwekkend! Ik geloof niet dat ik ooit zoiets moois gezien heb op dat gebied. Vooral de afdeling kwallen, en die van de zeepaardjes, je gelooft je ogen gewoon niet.
We hebben ook gelachen om die gekke otters, die op hun rug drijvend en met hun buik als tafeltje een vermakelijke aanblik gaven. Ze pasten ook heel goed met z’n tweeën in één afwasteiltje….gekke beesten…
Er was een duiker die zich tussen (onder andere) de haaien begaf om ze te voeren. Ook heel bijzonder om te zien, vooral omdat hij in directe verbinding stond met het publiek en steeds uitlegde wat hij aan het doen was.
Het educatief gehalte was groot maar ook erg goed aangepakt. Zeker voor kinderen viel er veel te leren en daarbij werden alle zintuigen aangesproken. In een enorme waterbak konden ze verschillende planten en dieren – voorzichtig, met één vinger – voelen.
Wij hebben ook veel geleerd. Zo kunnen we nu moeiteloos ansjovis van sardines onderscheiden: ansjovis ‘knipt’ met zijn staart, als een schaar, en een sardientje beweegt z’n hele staart van links naar rechts. Dat verschil is natuurlijk lastiger op te merken als je ze in een bak op de markt ziet liggen.
Al met al hebben we er vier uur doorgebracht.

‘Thuis’ een vuurtje gemaakt, gekookt en teruggekeken op de reis die bijna ten einde is. Het afbouwen is nu wel begonnen….

Dag 40 - Highway One

Dag 40 – woensdag 18 augustus – Highway 1

Vrij als een vogeltje, zo voelde het aan bij het opstaan. Niemand om je heen, alleen maar andere vogels. Vooral de Steller’s Jay deed erg veel moeite ons te betrekken bij het boomtikkertje (het is een blauwe, brutale specht) maar wij hielden ons liever bezig met het opnemen van al het moois om ons heen.

Na een rustige start namen we de beroemde Highway One langs de kust, richting Monterey. Ter hoogte van Cambria was er een uitkijkpunt waar je zeeolifanten zou kunnen zien. Natuurlijk stapten we uit, en al meteen zagen we een groot exemplaar in de zee zwemmen. Iets verderop waren twee mannetjes met elkaar aan het bekvechten, vlakbij een grote rots. Schitterend om te zien! Op het strand lag een wijfje met jong heerlijk te genieten van het ochtendzonnetje.
Nog maar even verder gelopen en daar lag een hele kudde! Niet te geloven dat je dat zomaar in het echt kunt zien…

De weg was mooi, veel bloemenpracht langs de kanten en mooie rotsformaties aan de zeezijde. Het is verder een kustweg zoals je ook in Bretagne of aan de Noordkust van Spanje ziet.

De Riversidecampground bij Big Sur was er een van weinig ruimte, tenminste naar Amerikaanse begrippen. We hadden toch een behoorlijke plek voor onszelf en er hadden zeker nog twee of drie tentjes naast kunnen staan. Omdat we niet zoveel met strand hebben zijn we gaan kijken wat de wandelmogelijkheden in de omgeving waren. Er zijn verschillende State Parks in de buurt waar dat zeker de moeite waard is. Het was echter te laat om daar nog aan te beginnen dus hebben we dat gelaten voor de volgende dag.

Bij de tent maakten we kennis met onze buren die ons prompt uitnodigden voor een glas wijn die avond. Dat sloegen we natuurlijk niet af. Ze hadden een lekker vuurtje branden dat helaas in de loop van de avond steeds meer rook ging produceren zodat we als gerookte bokkingen gingen slapen….met alle kleren aan die we zo’n beetje bij ons hadden, zo koud was het. Volgende keer gaan er mutsen en handschoenen mee!