Dag 15 – 24 juli – Mammoth Hot Spring Campground – Beren op de weg!
Vanmorgen werd ik van de kou al erg vroeg wakker, Bert had nauwelijks geslapen zelfs. Bevroren stonden we op om de tent af te breken. Met stijve vingers van de kou is dat geen leuk klusje. Maar we waren binnen een kwartier helemaal weer ingepakt, dat is het voordeel van alles in je auto houden.
Het plan was naar de Slough Campround te gaan. Volgens de Ranger bij ons was daar voldoende plaats. Het was een prachtige tocht waarbij we om de haverklap stopten om achtereenvolgens een grizzlybeer en twee maal een zwarte beer te zien, de laatste zwarte beer zelfs van heel dichtbij! Gek hoor, zo’n beestje huppelt gewoon in het rond en je kunt je haast niet voorstellen dat ze agressief kunnen worden. Daardoor gebeuren natuurlijk ook ongelukken, juist omdat de aaibaarheidsfactor zo groot lijkt. We hebben de camera’s overuren laten draaien, dat begrijp je.
Wat later dan gepland, zo rond half elf, kwamen we aan in Slough. Helaas….alles vol…..en dat was het de hele dag al, zo werd ons verteld. Tja. Dan heb je wel een probleem in Yellowstone. Het is nu eenmaal wie het eerst komt wie het eerst maalt, dus de kans op een plek ergens anders was zo goed als verkeken. We zijn bij Tower Roosevelt maar eens gaan vragen, maar daar was ook alles vol. Toen gebeld naar de organisatie van officiële campgrounds, zelfde verhaal. In heel Yellowstone geen plek meer vrij! Ons laatste redmiddel was om een Rangerstation binnen te lopen, daar zijn ze goed op de hoogte van de situatie van het moment met betrekking tot de campings-zonder-reserveren. Bleek dat er in Mammoth Hot Springs nog plek was, als we tenminste snel zouden zijn. Het was nog een half uur rijden namelijk. Zo gezegd zo gedaan, en wonder boven wonder kregen we nog een plek. Niet zomaar een plek, nee, een wereldplek! Schaduw, heel belangrijk, maar bovenal het mooiste uitzicht dat we ooit eerder hadden vanuit een tent. Met helemaal niemand voor ons! De kleuren van de bergen zijn zo onnavolgbaarmooi hier, en daar mag je dan zomaar naar kijken onder het genot van je glaasje wijn. Wat een weelde….
Het was trouwens ook voor het eerst in ons leven dat we ons tentje op mochten zetten op een jeu de boules baan! Geen grapje hoor, het is een vlak stukje grind ter grootte van vier vierkante meter waar je makkelijk je pennen inkrijgt. Een grote tent zou er niet kunnen staan, maar voor ons minitentje was het geen enkel probleem.
Na het opzetten van de tent zijn we naar het Visitor Centre gelopen. Kan zo vanuit de camping, maar het was erg warm en ook een behoorlijke klim toch wel. Gestoofd kwamen we dan ook boven, waar het een flinke toeristische boel was. Nu is dat hier overal wel zo, kan ook niet anders want je kunt het park alleen maar betreden als toerist. We belden even met het thuisfront, wat heel wat voeten in de aarde had maar uiteindelijk toch lukte, gooiden onszelf vol met vocht en gingen terug naar de tent. Daar besloten we naar een plaatsje vlak buiten het park te rijden, Gardiner, om wat grootschaliger en vooral ook goedkoper boodschappen te doen. In het park is alles erg duur natuurlijk.
In Gardiner – een plaatsje met het uiterlijk van een echt wildweststadje - bleek ook een internetcafé zodat ik mijn voorbewerkte Wordbestanden op het blog kon publiceren en wat mailtjes kon versturen. Er was een grote supermarkt met zowaar veel verse groenten en fruit, heerlijk! Ook de wijnvoorraad aangevuld, benzine getankt en daarna bij de tent echt héérlijk gekookt. We hadden zelfs vooraf een geitenkaasje weten te bemachtigen voor bij de wijn, en dat gevoegd bij het prachtige uitzicht kon voor ons de dag niet meer stuk!
