Naar Arches, het park met de stenen bogen, kunnen we niet vaak genoeg gaan. Elke keer
opnieuw drinken we de kleuren en de reusachtige rotsformaties in de meest
waanzinnige vormen met volle teugen in. Vandaag hadden we voor het eerst ook
nog heel veel geluk met het weer: de lucht was stralend blauw, maar de
temperatuur zeer aangenaam. Dat maakte het lopen van een trail wel veel minder
zwaar. We wilden de Park Avenue Trail doen, dat was zo’n beetje de enige die we
nog niet gedaan hadden. Op aanraden van Marianne reden we niet naar het
officiële beginpunt maar een stukje verderop, naar het Court House overview
point. Vanuit daar kon je dan teruglopen naar het trailhead van Park Avenue
maar hoefde je niet eerst honderd treden af (en later weer op). Het was nu een
ontzettend leuke wandeling, over grote stenen en af en toe een soort van
paadje. Alles werd goed gemarkeerd door steenmannetjes die je de weg wezen. Je
loopt er tussen grote gebouwen van allerlei steensoorten, behalve van baksteen
natuurlijk. Dat kenden ze toen nog niet.
Na deze trail reden we door naar het uitzichtpunt vanwaar je
heel in de verte de Delicate Arch kunt zien. Een aantal jaren geleden liepen we
hier helemaal naar toe, ’s morgens vroeg in verband met de hitte, en dat was
een spectaculair mooie tocht. Nu lieten we het bij een picknick onder een van
de daartoe geplaatste afdakjes waar we de tafel deelden met een
echtpaar-op-hogere-leeftijd en hun dochter met haar man. Wat opviel was dat ze,
en dat zagen we voor het eerst, een vrij gezonde lunch op tafel zetten.
Worteltjes, sugar snaps, appel en een simpele sandwich met kaas. De chips die
erbij werden geleverdd maakten het weer iets minder gezond en de
heer-zeer-op-leeftijd reageerde op mijn opmerking ‘healthy lunch!’ dan ook met ‘Yes,
some of it’…
We vonden het mooi geweest. Er was nog een en ander te doen,
zoals het kopen van wc-papier, tanken en een was draaien. Plus nog één biertje
drinken in de brouwerij natuurlijk. Richting City Market dus maar weer.
Gisteren had ik gezien dat daar tegenover een wasserette was en beladen met
twee volle tassen was liepen we daar naar binnen. We vulden een van de grote
machines, zetten hem aan en gingen onze resterende boodschappen doen. Het
wc-papier, dat we hier voornamelijk gebruiken als alternatieve afwasborstel, is
schreeuwend duur. Vier rollen voor $5 à $6 is heel gewoon. Net als bij alle
andere eerste levensbehoeften die schier onbetaalbaar zijn (groenten, fruit,
melk, kaas) vragen we ons steeds weer af hoe je hier als minderbedeelde in
godsnaam rond kunt komen, als je ook nog iets van een gezond leven ambieert.
Nou ja, we zien de resultaten van het beleid overal op straat…
Hoewel de afdeling catering van de City Market niet meer was
wat het geweest was hadden we toch iets lekkers op de kop weten te tikken:
kabeljauw in een korstje van aardappelpuree. Dat aten we terug bij de
tent, opgewarmd in de koekenpan, samen
met een niet al te lekkere pastasalade. Gelukkig hadden we nog één rabarerpie
over, en die maakte alles weer goed.
Onze houtvoorraad was bijna op, we gooiden dus een prefab
blok van geperst hout in de vuurring maar dat was niet zo’n goed idee. Ten eerste
gaf het veel te weinig warmte, ten tweede stonk het. Tja. Om half tien
gooide Bert er een flinke fles water
over en het leek uit. Die nacht vonden we wel steeds dat het ergens naar rook,
maar we hadden geen zin om de tent uit te gaan. De volgende ochtend zagen we
waar het vandaan kwam: het blok smeulde nog steeds….
