zondag 22 augustus 2010

Dag 44 - Terug naar huis!

Dag 44 – zondag 22 augustus – Terug naar huis!

Tja, en dan breekt het allerlaatste stukje aan. Ik zit dit nu te typen op het bed in het motel. Alles is ingepakt en staat klaar om de buik van het vliegtuig in te duiken of in onze nabijheid de reis te maken.
We gaan zo meteen de auto terugbrengen en ons richting vliegveld begeven. Dat was het dan. Rond 11 uur maandagmorgen landen we op Schiphol en als we mazzel hebben kunnen we de trein van 12 uur halen naar Groningen.

Als we thuis zijn schrijf ik nog een allerlaatste keer iets voor het blog. Nu kunnen we alleen maar zeggen dat we een onvoorstelbaar mooie reis achter de rug hebben. Gaan we terug? Als het aan ons ligt en we blijven gezond: zeker! Redwood NP, Glacier National Park, Oregon, dat moet allemaal nog…..en Colorado niet te vergeten….

Dag 43 - Airport San Francisco

Dag 43 – zaterdag 21 augustus - Airport San Francisco

Het motterde een klein beetje toen we opstonden. Regen of mist, dat was niet helemaal duidelijk. Toch was de tent heel snel droog en na de laatste keer kampeerkoffie hadden we alles vlot ingepakt.

In Monterey vonden we de Goodwill-winkel die we al eerder gezien hadden makkelijk terug. Ze waren erg blij met onze spullen. Alles wordt nagekeken en verkocht, en met dat geld verzorgen ze dan jobtraining voor mensen zonder werk.
We hadden behalve de tent, slaapzakken en stoeltjes ook de koelbox, twee volle gastankjes, een klauwhamer en nog wat ander klein spul aangeleverd en het gaf ons een prettig gevoel dat alles een tweede bestemming zou krijgen. Ik vraag me wel af wat ze dan bijvoorbeeld voor zo’n stoeltje gaan vragen: de nieuwprijs bij de Walmart is op dit moment $5……

Met een veel legere auto daarna via Highway One naar San Francisco. De weg, die als mooi aangegeven stond op de kaart, viel vooral het eerste stuk wat tegen en was bovendien erg druk. In Santa Cruz maakten we een lange stop. Het is een enig stadje, met erg veel muziekzaken en ook tweedehands kleding. Het is een beetje alsof je de jaren zeventig binnenloopt, gelardeerd met een enkele Starbucks en Subway. Van alle kleinere plaatsjes die we onderweg gezien hebben staat deze met stip bovenaan!

Na dit leuke oponthoud in één keer doorgetuft naar Motel6 bij het vliegveld. We hadden onderweg twee keer een goede ervaring met deze keten maar hier was het vies en erg oude troep. In de airco zaten gewoon broodkorsten….Toch maar gebleven, het bed was goed en we hadden al onze troep al naar binnen gesleept.
Dat zijn we eerst gaan organiseren, en met wat passen en meten kregen we alles weer in de tassen. Heel veel meer dan op de heenweg hadden we ook niet, voornamelijk wat kaarten en ook de branderkop van het gasstel. Officieel mag die niet mee, maar we proberen het gewoon.

Toen de auto door de autowasstraat gehaald, dat kon vlakbij. Je hoeft hem misschien niet schoon af te leveren maar hij zag eruit alsof hij de eerste prijs had gewonnen bij een partijtje modderworstelen…

Aan de overkant van het motel konden we een hapje eten bij de Hungry Hunter en het was werkelijk erg goed. We hebben heel weinig buiten de deur gegeten, eigenlijk altijd zelf gekookt, behalve in Las Vegas maar daar was het dan ook ongeveer gratis.
Nu hadden we allebei een kanjer van een entrecôte die smolt op je tong. Heerlijk! Er hoorde een voorafje bij, dat zit altijd bij de prijs in, en de Caesarsalade was de allerlekkerste ooit.
Dat allemaal gecombineerd met een simpele doch erg lekkere Californische Merlot vormde een mooie afsluiting van onze reis.

Dag 42 - Monterey






















Dag 42 - Vrijdag 20 augustus - Monterey

Vannacht was het iets minder koud en vanmorgen scheen de zon. Dat bood ons de gelegenheid naar Point Lobos te gaan, een State Park vlakbij Monterey. De mensen die we in Yellowstone op de Norriscampground ontmoet hadden tipten ons daarover. Eerst pakten we onze spullen in omdat we in de buurt van Monterey voor de laatste keer nog een campground wilden zoeken. Dat zou makkelijk zijn, dan konden we daar ook onze kampeerspullen naar de Goodwill brengen – de Amerikaanse kringloopwinkel.

Om een uur of elf reden we het Point Lobos binnen. Zoals altijd kregen we een kaart van het gebied, en deze keer ook een brochure in het Nederlands!
We bezochten een gebied waar veel duikers actief waren. Het leek ons niets, zo in het ijskoude water, maar door zo’n duikerspak voel je niets van de kou naar het schijnt. Voor ons moeilijk in te schatten wat er nu zo bijzonder was daar onder water, maar een foto in de brochure maakte duidelijk dat er heel wat te zien was aan zeeleven.

Daarna maakten we een wandeling langs prachtige cipressen die zich met meer of minder moeite staande konden houden in het sterk wisselende klimaat. Sommigen waren dood gegaan door te zwaar geteisterd te zijn door zout en wind maar juist de afwisseling tussen dode en levende bomen zorgde voor een bijzonder plaatje.

Toen was het de beurt aan de zeehonden. We zagen er tientallen liggen op de rotsen, in alle kleuren en maten. Soms schuifelde er een uit het water, de rotsen op. We konden er uren naar kijken. Er zouden ook ergens zeeotters moeten zitten, die houden zich echter zo schuil in het zeewier dat je veel geluk moet hebben wil je ze te zien krijgen.
De omgeving was sowieso schitterend, qua vegetatie. Overal bloemen, nog erg veel in bloei voor deze tijd van het jaar.
Na de zeehonden zijn we nog naar het Bird Island gelopen, in de hoop er pelikanen te zien, maar die hoop bleek ijdel. Toch ook weer een mooie wandeling.

Al met al hebben we er zo’n drie uur doorgebracht en we waren blij dat we op deze mogelijkheid gewezen waren. Zeer aan te bevelen, een pareltje!

Toen op naar Monterey, de campground in het Veteran Park. En hoewel we eerst enige twijfel hadden – zouden we er tussen allemaal oorlogsveteranen staan? - werd die gauw weggenomen toen we de camping daadwerkelijk gevonden hadden: mooie, ruime plaatsen! Een prachtige plek om de laatste kampeernacht door te brengen.
We maakten maar weer een blik chili open, lekker makkelijk. Onze voedselvoorraad was nu helemaal op: fantastisch uitgekiend dus! De laatste keer dat we boodschappen deden was vóór we naar Las Vegas gingen en we hebben het er helemaal mee kunnen redden, op een enkele kleine aanvulling na.

Het werd ’s avonds wel heel koud, om kwart voor acht wilden we eigenlijk al de tent in maar we hebben het nog kunnen redden tot kwart over. Toen was het echt gedaan en kropen we voor het laatst de slaapzak in!

vrijdag 20 augustus 2010

Dag 41 - Big Sur






























Dag 41 – donderdag 19 augustus – Big Sur

Na een steenkoude nacht was er de even koude ochtend. Omdat we steeds erg vroeg gaan slapen zijn we ook vroeg wakker, en om zeven uur ’s morgens is er van zon nog geen sprake. In elk geval niet als je in een diepe vallei bivakkeert. Rillend en bibberend hebben we koffie gemaakt en een stevig ontbijt naar binnen gewerkt van gebakken eieren met bacon. Dat is het fijne van de koelbox en het ijsblokkensysteem: alles blijft een hele vakantie goed! Zelfs de boter die we aan het begin van onze reis gekocht hadden heeft het al die tijd prima overleefd, zelfs in de hete woestijn. Als je maar op tijd nieuw ijs in de box gooit.

Het bleef koud en vochtig dus reden we richting Monterey. Voor we daar aankwamen maakten we een leuk ommetje door Carmel, dat ligt er tegenaan. Schitterende huizen zagen we daar! Je zou er zo gaan wonen. Dat kan ook makkelijk, er staat onvoorstelbaar veel te koop….maar ondanks de crisis denk ik dat je toch wel een flinke zak met geld moet aanleveren. Dan houden we het hier toch maar liever bij ons dertig-dollar-tentje!

In Monterey was de zeemist flink blijven hangen. Eigenlijk zouden we morgen naar het beroemde zeeaquarium gaan, maar we hebben dat vandaag gedaan. We vonden het ongelooflijk indrukwekkend! Ik geloof niet dat ik ooit zoiets moois gezien heb op dat gebied. Vooral de afdeling kwallen, en die van de zeepaardjes, je gelooft je ogen gewoon niet.
We hebben ook gelachen om die gekke otters, die op hun rug drijvend en met hun buik als tafeltje een vermakelijke aanblik gaven. Ze pasten ook heel goed met z’n tweeën in één afwasteiltje….gekke beesten…
Er was een duiker die zich tussen (onder andere) de haaien begaf om ze te voeren. Ook heel bijzonder om te zien, vooral omdat hij in directe verbinding stond met het publiek en steeds uitlegde wat hij aan het doen was.
Het educatief gehalte was groot maar ook erg goed aangepakt. Zeker voor kinderen viel er veel te leren en daarbij werden alle zintuigen aangesproken. In een enorme waterbak konden ze verschillende planten en dieren – voorzichtig, met één vinger – voelen.
Wij hebben ook veel geleerd. Zo kunnen we nu moeiteloos ansjovis van sardines onderscheiden: ansjovis ‘knipt’ met zijn staart, als een schaar, en een sardientje beweegt z’n hele staart van links naar rechts. Dat verschil is natuurlijk lastiger op te merken als je ze in een bak op de markt ziet liggen.
Al met al hebben we er vier uur doorgebracht.

‘Thuis’ een vuurtje gemaakt, gekookt en teruggekeken op de reis die bijna ten einde is. Het afbouwen is nu wel begonnen….