De douches zijn hier ruim, zeer ruim zelfs. Zo ook één van
de wc’s, die zo groot is dat een Amsterdamse student er met liefde €500 voor
zou betalen. Een bed paste er makkelijk in, en een bureau met stoel ook nog
wel, dan moet je tegenwoordig al erg blij zijn.
Na het ontbijt reden we naar Moab. We namen niet de snelste
weg maar wel de mooiste: eerst de 70 en daarna de 128. Die leidt je langs de
Colorado River door de prachtigste rode rotsen. Vlak voor Moab namen we de
afslag naar de route door de LaSal Mountains. In 2010 hadden we die ook
gereden maar niet helemaal omdat het toen regende. En dan is er echt veel
minder aan. Nu was het tegendeel het geval: de zon zorgde voor het volle palet
aan kleuren. Het leuke is dat je echt een ander soort gebied inrijdt, met ook
een heel andere vegetatie. We waren even vergeten dat hier de herfst al in
september inzet op sommige plaatsen en dat was in deze bergen ook het geval. Het
was dus genieten van begin tot het eind! Veel erover schrijven kan ik niet, het
zijn beelden die iedereen anders ervaart en je moet dat echt met eigen ogen
zien. Na een uur of vier kwamen we uiteindelijk pas aan in Moab, zo vaak zijn
we uitgestapt om te kijken en foto’s te maken.
Omdat we er vlakbij waren reden we nog even naar de
KOA-camping, gewoon even vragen wat een cabin daar op dit moment nu kostte, met
in ons achterhoofd de prijzen van twee jaar geleden. De mevrouw achter de balie
was uiterst behulpzaam en na enig checken kwam ze met de prijs: $225, exclusief
taks! Krankzinnig gewoon. Dat is meer dan twee keer zoveel dan 2016. Het was
dan wel een luxe cabin, met eigen douche en wc. De simpele, met alleen een bed,
tafel. Koelkastje en airco kwamen op $110. De tentplekken, waarbij je je een
dor stukje gravel van ongeveer 8 m2 voor moet stellen, kostte liefst $45,
óók exclusief natuurlijk…Op mijn vraag hoe deze prijsverhoging tot stand was
gekomen antwoordde ze dat het geheel twee jaar geleden verkocht was aan iemand
die er voor tonnen een nieuw zwembad had laten aanleggen, en nog zo wat
verbouwinkjes had laten doen. Tja. Bij het samenstellen van onze reis had ik al
wel gemerkt dat de combinatie ‘Moab’ en ‘betaalbaar onderkomen’ geen haalbare
meer was. Des te blijer waren we met onze superplek in Green River! Maar Moab
prijst zich wel uit de markt zeg…hoewel er kennelijk genoeg mensen zijn die de
bedragen zonder blikken of blozen op tafel leggen.
Goed, dan maar eens kijken of de brouwerij nog iets voor ons in
petto had. De Moab Brewery heeft behalve uitstekende biersoorten ook een goede
keuken, dus we bestelden ook allebei een hamburger. Ik moet zeggen, de
lekkerste die ik in tijden gegeten heb! Het bier moest ik aan mij voorbij laten
gaan, we hebben de strikte regel dat wie ook maar íets van alcohol gedronken
heeft niet achter het stuur kruipt. Bert had nog een beetje pech, Amber Ale die
hij graag wilde hadden ze niet meer. Gelukkig was de Stout Ale ook heerlijk.
Alles ter plekke gebrouwen.
Bij de tent dronken we nog een wijntje, vermaakten we ons met het
kijken naar medekampeerders die de keukens van hun RV’s uitschoven door op een
knopje te drukken, blokken hout bij de vuurbakken neergooiden zonder ze
vervolgens aan te steken en meer van dat soort dingen. Ik werkte het blog bij
en Bert las boek nummer zoveel. Morgen gaat de wekker vroeg, we willen op tijd
bij Arches NP zijn zodat we zoveel mogelijk van het ochtendlicht kunnen
profiteren.
