woensdag 11 augustus 2010

Dag 32 - Las Vegas




Dag 32 – dinsdag 10 augustus – Las Vegas

We werden wakker doordat er iemand aan onze deur rammelde en ‘aufstehen!’ riep. Ik was in een hele diepe slaap, en als je daaruit wakker wordt duurt het even voor je begrijpt dat iemand waarschijnlijk een verkeerd kamernummer in het hoofd had. De wandelende wekker was al weg, maar het kwaad was geschied dus zijn we maar opgestaan om te ontbijten.
Dat gaat hier volgens de buffetformule, maar dan in uitgebreide zin. Je kunt werkelijk van alles krijgen, van gebakken bonen en rijst tot broodpudding.
Gelukkig is er ook vers fruit en koffie en met nog wat andere hapjes erbij komen we na zo’n breakfast de dag goed door.

Tijdens het ontbijt besloten we gewoon nog lekker een dagje te blijven. Uitrusten, een paar boodschappen doen, de koelbox van nieuw ijs voorzien en het blog bijwerken.
We zijn ons bed weer ingedoken na deze belangrijke beslissing en hebben nog heerlijk geslapen!

Toen op zoek naar een Wal Mart en daar wat tijd doorgebracht met kijken naar allerhande nuttige en onnuttige zaken. Een Hema, maar dan in 100-voud.

In het hotel gegeten, bij het Triple 7 restaurant. Erg goed, en zoals alles hier spotgoedkoop. Ze trekken echt alles uit de kast om je maar het casino in te krijgen, en zorgen voor goedkoop eten en drinken hoort daarbij.

Morgen dus op naar Death Valley. We willen om vijf uur opstaan zodat we op tijd voor het mooie ochtendlicht ter plekke kunnen zijn.

Dag 31 - Las Vegas




























Dag 31 – 9 augustus – Las Vegas

Vandaag waren we tussendoor even in Parijs. Aan de voet van de Eiffeltoren hebben we een terrasje gepakt en een hapje gegeten (Bert escargots, ik paté de campagne) met een goed glas wijn erbij. Daarna hebben we nog in Venetië rondgedwaald en gekeken naar de gondels die compleet met Italiaanse tenoren door het water voeren.

Echt? Ja, echt! Dat is Las Vegas. Van alles en nog wat is nagebouwd en daarbij zijn kosten noch moeite gespaard. Een stukje Parijs, Venetië maar ook het paleis van Caesar en Schateiland. The Venetian is een hotel met 7000 kamers maar het fungeert ook als congrescentrum. Het is zo ontzettend groot dat we er uiteindelijk verdwaald zijn. Een vriendelijke veiligheidsman wees ons de uitgang aan de achterkant omdat hij ons niet kon garanderen niet meer te verdwalen als hij ons de weg naar de hoofdingang zou uitleggen.

Het is natuurlijk totale gekte. Iedereen wil nóg groter, nóg mooier. Er wordt nog steeds bijgebouwd. Allemaal om maar mensen te trekken, het heet niet voor niets ‘de Strip’: je wordt uitgekleed waar je bijstaat.
Wij zijn vanaf ons hotel er met de Deuce (dubbeldekker) naar toe gegaan. Dat kostte ongeveer drie kwartier waarbij we langs ontelbare ‘wedding chapels’ kwamen. Die staan gewoon aan de straat, met wat sierlijk nepsmeedwerk en kunstgras zodat je een mooie foto kunt maken. Je hebt ze ook in drive-in uitvoering, lekker snel.
’s Avonds zijn we nog een keer gegaan. Ook weer met de bus. Die stond erg lang vast in het verkeer, zodat we er nu vijf kwartier over deden….Uiteindelijk lagen we rond half drie in bed. Het was de bedoeling geweest de volgende dag heel vroeg door te rijden naar Death Valley maar gezien het late tijdstip van thuiskomst besloten we dat niet te doen.

Wordt vervolgd!

Dag 30 - Mojave - Las Vegas






























Dag 30 - 8 augustus – Mojave – Las Vegas

Vanmorgen was de lucht weer stralend blauw toen we wakker werden. We hadden voor de zekerheid maar in de auto geslapen, maar dat was achteraf niet nodig geweest.
Na het ontbijt, met door Gera heerlijk klaargemaakte roereieren, rustig alles ingepakt en richting het zuiden gereden. Onderweg bleven we ons verbazen over de woestijn en vooral over de vele plantengroei die we zagen.

We reden naar het Visitor Centre waar we naar een filmpje keken over het gebied en een leuke tip kregen voor een korte wandeling. Dat stuk van het park wordt het ‘hole in the rock’ genoemd. Je kunt dat op twee manieren opvatten: er zit inderdaad een groot gat bovenin een rots waar je doorheen kunt kijken, maar er zitten ook heel veel gaten in de rotsen eromheen. Die zijn niet door-en-door maar wel heel beeldbepalend. Het is een lavagesteente, dus vrij zacht.

Om de wandeling te kunnen maken moesten we afdalen via ijzeren ringen die in de rotswand geslagen waren. Dat lukte vrij makkelijk. We kwamen in een soort kloof terecht waar de rotsen erg afgeronde vormen hadden, en vol zaten met voornoemde gaten. Het was een leuk tochtje, we hebben er een dik uurtje over gedaan. Niet al te inspannend dus maar zeker de moeite waard. Er komen nauwelijks toeristen dus we hadden het rijk alleen.

Daarna hebben we afscheid genomen van Gera en Sieger. Zij gingen nog door naar het Joshua National Park en daarna naar San Diego waar Gera op de bus zou stappen naar San Francisco. Voor haar zat de reis (twee maanden!) er bijna op.

Wij wilden weer noordwaarts, eerst naar Las Vegas en dan naar Death Valley.
Na het afscheid en het uitzwaaien zijn we dus naar het noorden gereden. We hadden oorspronkelijk een reservering staan voor een vijf sterren hotel (the Golden Nugget), maar dat moesten we cancelen omdat we er veel eerder waren dan gepland. Op de valreep moesten we dus iets anders zoeken. Met behulp van de Trotter werd dat het Main Street Station Brewery Hotel. Net als het andere hotel niet aan de beroemde Strip, maar downtown. Wel weer vlakbij Fremont Street, waar ook van alles te doen is.

Het hotel kostte $36 dollar per nacht. Een superkamer, heerlijk koel en ruim. Niet de luxe van het Golden Nugget, maar wel een prachtig geconserveerd Jugendstil gebouw waar ook de sfeer heel anders was dan in het GN. We voelden ons er echt thuis. Afgezien van het feit dat je wel gek werd van al het lawaai van de fruitautomaten..als daar nu eens écht fruit uit kwam rollen, dán zou Amerika gezond worden zeg….

’s Avonds nog even naar Fremont Street Experience gelopen. Die straat is helemaal overdekt met een soort tunnel van ledlampjes. Op een gegeven moment begon het enorm te donderen, een hoop lawaai, en opeens was er een optreden van Queen boven ons hoofd….echt helemaal te gek. Mensen begonnen te zingen en te dansen, het geluid was geweldig en de beelden flitsend. Je kreeg er alleen nekkramp van, gelukkig duurde het niet al te lang. Een geweldige ervaring, experience inderdaad!

We waren doodmoe en hielden het daarna snel voor gezien. Een heerlijk bed wachtte ons op….