Vanmorgen extra vroeg opgestaan. Hoewel alles al klaar stond heb je toch
altijd meer tijd nodig dan gewoonlijk als je op reis gaat. Gisteren,
toen we de tassen wogen, waren we verbaasd over het lage gewicht: één
van 14 kg en één van 16,4 kg. Het gewicht van de tassen zelf is al
ongeveer 7,5 kg bij elkaar. Alleen heel dure tassen wegen wat minder,
maar bij onze ramsjtassen is dat natuurlijk niet aan de orde. Verder
zitten onze 7,5 cm dikke slaapmatten erin, donsjacks, twee Groninger
koeken om cadeau te geven en de nodige kaarten plus reisgidsen. Naast de
benodigde kleren dus wel zo’n beetje alles wat noodzakelijk is. Hoe kon
het dan zoveel lichter zijn? Ook de rugzakjes waren licht, 5 en 7 kg.
Waren we misschien iets belangrijks vergeten? Na enig nadenken konden we
maar tot één conclusie komen: de boeken! Als je overstapt van papier
naar een elektronische versie levert dat dus een overduidelijke
gewichtsbesparing op! En nu hebben we zelfs toch nog iets aan ‘echte’
boeken mee, omdat we (nog) maar één ereader hebben: de tweede kopen we
in de V.S. Hoewel we aan een fysiek tastbaar boek altijd de voorkeur
zullen blijven geven is het op reis een fantastisch gegeven.
Goed, gepakt en gezakt vertrokken we met de trein van 8.07 uit
Groningen. Inger zette ons af en zwaaide ons uit.
We hoefden pas om
12.00 op Schiphol te zijn, onze vlucht naar New York via Dublin vertrok
om 15.00. Natuurlijk hadden we drie kwartier vertraging. Alle keren dat
we afgelopen jaar met de trein gegaan zijn hadden we minimaal een half
uur vertraging, maar ook een keer drie uur…..
Ruim op tijd arriveerden we op Schiphol. We zochten eerst een Etos op
omdat we nog een kofferriem moesten hebben en ze daar meestal goed
voorzien zijn van zulke attributen. Zo ook nu gelukkig. We liepen
vrolijk pratend richting incheckbalie, tot ik me opeens afvroeg waar ons
kleine handbagagerugzakje gebleven was…..Bert had het niet…..gauw
teruggerend en ja hoor, daar stond het, als een verdwaald kind braaf te
wachten bij de ingang van de winkel. Als het veel langer had geduurd was
Schiphol waarschijnlijk ontruimd vanwege een onbeheerd achtergelaten
tas!
Daarna verliep alles voorspoedig. Het was ontzettend rustig en we konden
zo aanschuiven bij de incheckbalie. Bij de douane was geen mens te
bekennen dus ook daar waren we zo doorheen. We vlogen met AerLingus,
een Ierse maatschappij. Dat hield automatisch een tussenstop in Dublin
in. Daar aangekomen moesten we rennen om de vlucht naar New York te
halen en dan is zo’n vliegveld heel groot…maar net op tijd kwamen we bij
de gate, tien minuten voor vertrek. Wel gek, iedereen zat er nog heel
rustig te wachten, vertraging zeker. Uiteindelijk duurde het een uur
vóór we door de slurf mochten. En pas op dat moment kwamen we erachter:
er is een uur tijdsverschil! Heel stom natuurlijk. Maar ze doen niet zo
erg aan klokken in Ierland, anders was het vast eerder opgevallen.
We zaten redelijk, Bert aan het gangpad zodat hij nog een klein beetje
zijn benen kon strekken. AerLingus is een lowbudget maatschappij, dat
merk je ook wel. Zo kwamen ze maar één keer langs met drankjes terwijl
je juist veel moet drinken op zo’n lange vlucht. Maar verder was het
prima, om 19.00 plaatselijke tijd landden we in New York. Ook dáár geen
rijen, de bagage hadden we binnen een paar minuten en om 19.30 zaten we
in de taxi.
De chauffeur was uitermate behulpzaam. Hij belde met onze
contactpersoon om te horen of het allemaal klopte en reed niet weg vóór
hij haar naar buiten zag komen: hij wilde ons beslist niet zomaar
achterlaten.
Alejandra nam ons mee naar haar appartement, wat licht en
ruim was. De vloer lag bezaaid met snippers en overal lag troep. Behalve
in ‘onze’ slaapkamer, die was netjes. Ze verontschuldigde zich, was
zelf net thuis en zou alles opruimen.
Wij waren inmiddels zo doorgestoofd door de hitte en van moeheid dat het ons allemaal niet uitmaakte. We wilden nog even iets gaan drinken en dan slapen. Toen we de deur uitstapten kwam de moeder van A. op ons af. Ze wilde graag iets voor ons koken, maar wel vegetarisch. Tja, en dan zeg je geen nee. Dus luttele minuten later zaten we in háár appartement, twee verdiepingen lager. Ze schotelde ons een heerlijk licht maaltje voor met een lekker glaasje rode wijn erbij. Tenminste, dat dachten we, tot we een slok namen. Mierzoet! Het bleek Dubonnet te zijn, een aperitief. Brrr!! Daarna hebben we nog een klein rondje gelopen buiten. Bij terugkomst bleek het appartement opgeruimd, en het is echt prachtig. Doodop maar tevreden doken we ons bed in.
Ons appartement. De slaapkamer en badkamer staan niet op de foto's. |
De keuken |
Wij waren inmiddels zo doorgestoofd door de hitte en van moeheid dat het ons allemaal niet uitmaakte. We wilden nog even iets gaan drinken en dan slapen. Toen we de deur uitstapten kwam de moeder van A. op ons af. Ze wilde graag iets voor ons koken, maar wel vegetarisch. Tja, en dan zeg je geen nee. Dus luttele minuten later zaten we in háár appartement, twee verdiepingen lager. Ze schotelde ons een heerlijk licht maaltje voor met een lekker glaasje rode wijn erbij. Tenminste, dat dachten we, tot we een slok namen. Mierzoet! Het bleek Dubonnet te zijn, een aperitief. Brrr!! Daarna hebben we nog een klein rondje gelopen buiten. Bij terugkomst bleek het appartement opgeruimd, en het is echt prachtig. Doodop maar tevreden doken we ons bed in.