Dag 1 - 16 juli: Amsterdam - New York

Vanmorgen extra vroeg opgestaan. Hoewel alles al klaar stond heb je toch altijd meer tijd nodig dan gewoonlijk als je op reis gaat. Gisteren, toen we de tassen wogen, waren we verbaasd over het lage gewicht: één van 14 kg en één van 16,4 kg. Het gewicht van de tassen zelf is al ongeveer 7,5 kg bij elkaar. Alleen heel dure tassen wegen wat minder, maar bij onze ramsjtassen is dat natuurlijk niet aan de orde. Verder zitten onze 7,5 cm dikke slaapmatten erin, donsjacks, twee Groninger koeken om cadeau te geven en de nodige kaarten plus reisgidsen. Naast de benodigde kleren dus wel zo’n beetje alles wat noodzakelijk is. Hoe kon het dan zoveel lichter zijn? Ook de rugzakjes waren licht, 5 en 7 kg. Waren we misschien iets belangrijks vergeten? Na enig nadenken konden we maar tot één conclusie komen: de boeken! Als je overstapt van papier naar een elektronische versie levert dat dus een overduidelijke gewichtsbesparing op! En nu hebben we zelfs toch nog iets aan ‘echte’ boeken mee, omdat we (nog) maar één ereader hebben: de tweede kopen we in de V.S.  Hoewel we aan een fysiek tastbaar boek altijd de voorkeur zullen blijven geven is het op reis een fantastisch gegeven.

Goed, gepakt en gezakt vertrokken we met de trein van 8.07 uit Groningen. Inger zette ons af en zwaaide ons uit. 
We hoefden pas om 12.00 op Schiphol te zijn, onze vlucht naar New York via Dublin vertrok om 15.00. Natuurlijk hadden we drie kwartier vertraging. Alle keren dat we afgelopen jaar met de trein gegaan zijn hadden we minimaal een half uur vertraging, maar ook een keer drie uur…..

Ruim op tijd arriveerden we op Schiphol. We zochten eerst een Etos op omdat we nog een kofferriem moesten hebben en ze daar meestal goed voorzien zijn van zulke attributen. Zo ook nu gelukkig. We liepen vrolijk pratend richting incheckbalie, tot ik me opeens afvroeg waar ons kleine handbagagerugzakje gebleven was…..Bert had het niet…..gauw teruggerend en ja hoor, daar stond het, als een verdwaald kind braaf te wachten bij de ingang van de winkel. Als het veel langer had geduurd was Schiphol waarschijnlijk ontruimd vanwege een onbeheerd achtergelaten tas!

Daarna verliep alles voorspoedig. Het was ontzettend rustig en we konden zo aanschuiven bij de incheckbalie. Bij de douane was geen mens te bekennen dus ook daar waren we zo doorheen. We vlogen  met AerLingus, een Ierse maatschappij. Dat hield automatisch een tussenstop in Dublin in. Daar aangekomen moesten we rennen om de vlucht naar New York te halen en dan is zo’n vliegveld heel groot…maar net op tijd kwamen we bij de gate, tien minuten voor vertrek. Wel gek, iedereen zat er nog heel rustig te wachten, vertraging zeker. Uiteindelijk duurde het een uur vóór we door de slurf mochten. En pas op dat moment kwamen we erachter: er is een uur tijdsverschil! Heel stom natuurlijk. Maar ze doen niet zo erg aan klokken in Ierland, anders was het vast eerder opgevallen.

We zaten redelijk, Bert aan het gangpad zodat hij nog een klein beetje zijn benen kon strekken. AerLingus is een lowbudget maatschappij, dat merk je ook wel. Zo kwamen ze maar één keer langs met drankjes terwijl je juist veel moet drinken op zo’n lange vlucht. Maar verder was het prima, om 19.00 plaatselijke tijd landden we in New York. Ook dáár geen rijen, de bagage hadden we binnen een paar minuten en om 19.30 zaten we in de taxi.  
De chauffeur was uitermate behulpzaam. Hij belde met onze contactpersoon om te horen of het allemaal klopte en reed niet weg vóór hij haar naar buiten zag komen: hij wilde ons beslist niet zomaar achterlaten.

Alejandra nam ons mee naar haar appartement, wat licht en ruim was. De vloer lag bezaaid met snippers en overal lag troep. Behalve in ‘onze’ slaapkamer, die was netjes. Ze verontschuldigde zich, was zelf net thuis en zou alles opruimen. 

Ons appartement. De slaapkamer en badkamer staan niet op de foto's.

De keuken

Wij waren inmiddels zo doorgestoofd door de hitte en van moeheid dat het ons allemaal niet uitmaakte. We wilden nog even iets gaan drinken en dan slapen.
Toen we de deur uitstapten kwam de moeder van A. op ons af. Ze wilde graag iets voor ons koken, maar wel vegetarisch. Tja, en dan zeg je geen nee. Dus luttele minuten later zaten we in háár appartement, twee verdiepingen lager. Ze schotelde ons een heerlijk licht maaltje voor met een lekker glaasje rode wijn erbij. Tenminste, dat dachten we, tot we een slok namen. Mierzoet! Het bleek Dubonnet te zijn, een aperitief. Brrr!! 
Daarna hebben we nog een klein rondje gelopen buiten. Bij terugkomst bleek het appartement opgeruimd, en het is echt prachtig. Doodop maar tevreden doken we ons bed in.