Een blik naar buiten leerde ons dat het vandaag een stralende dag was. Tijdens het ontbijt gooiden we dus gauw een was in de machine, dat was hier gratis. Schoon opgevouwen neemt het minder plaats in. We pakten daarna alles bij elkaar en vertrokken naar – in eerste instantie – Grand Lake. Elke keer weer verbaast het ons hoeveel mensen er onderweg zijn. Het houdt maar niet op, iedereen trekt erop uit. Ook wel logisch, als de winter hier eenmaal invalt ben je veel beperkter in je bewegingsvrijheid. Ook is de daglichtperiode dan waarschijnlijk vrij kort, het wordt hier nu om een uur of zeven al donker. Dus pak je nu elk moment mee natuurlijk.
Grand Lake ligt in een mooie, heuvelachtige omgeving.
Het meer is enorm zoals de naam al aangeeft en watersporters maken daar goed gebruik van. We hebben er een aantal jaren geleden gekampeerd, op de Stillwater campground. Eigenlijk had ik dat nu ook wel willen doen, zo lekker was het buiten. Maar ja, we hadden alles al zo ingepakt dat het direct door kon naar de Goodwill. Bovendien zou het ‘s nachts weer erg afkoelen. We deden dus verstandig en vroegen bij een paar lodges naar de prijzen. Zoals te verwachten bij een watersportgebied en óók nog best een leuk plaatsje was het niet goedkoop. Het was nog vrij vroeg, half drie, en we wilden eigenlijk nog wel wat verder rijden. Dus trokken we het Rocky Mountains National Park in. Bij de ingang kregen we een waarschuwing: gisteren was de pas afgesloten geweest wegens hevige sneeuwval, nu was hij weer open maar het was erg koud boven. Op de weg konden we te maken krijgen met winterse omstandigheden. Ok, voor kennisgeving aangenomen. Het viel alleszins mee. De weg was helemaal schoon, alleen helemaal boven in de bergen, rondom het hoogste punt van ruim 4000 meter, lag sneeuw aan de kanten. De bergen zelf waren wit besuikerd en indrukwekkend groot. Ook deze pas reden we al eens, maar toen was het hoogzomer en dan krijg je een heel ander beeld.
Dit was de dag ervóór..... |
.....en zo was het vandaag! |
Nadat we de pas over waren en richting snelweg reden liepen we vast in het dorp Estes Park. Het was daar onvoorstelbaar druk. Alle winkels waren open in het gezellige plaatsje en er was veel te doen. Bovendien waren er om de haverklap stoplichten, het verkeer stagneerde volledig. Het kostte ons ongeveer drie kwartier om eruit te komen. Eenmaal erdoorheen zaten we al zo dicht bij Denver dat we maar doorgereden zijn naar het hotel waar we voor de laatste nacht ook al besproken hadden. Om precies 19.11 reden we de parkeerplaats op. We kregen deze keer een iets kleinere kamer maar nog steeds heel ruim en comfortabel. Ook weer geregeld dus!