Dag 40 – 15 augustus: Monterey – San Francisco

Dag 40 – donderdag 15 augustus: Monterey – San Francisco

Het zit erop. Vandaag nemen we afscheid van onze kampeeruitrusting. Maar niet nadat we voor de laatste keer onze ochtendkoffie hebben gemaakt en de allerlaatste Engelse Muffins hebben geroosterd en verorberd. Haast hebben we niet, we hoeven alleen maar naar het gisteren geboekte Super 8 Hotel te rijden zo’n 120 mijl verderop. Makkelijk te doen dus. Terwijl we nog aan het ontbijt zitten komt er iemand op ons af met een raceautootje achter zich aan. 

Ik had het nog niet vermeld, maar er is hier jaarlijks een enorme autoshow  van zowel klassiekers als hypermoderne bolides. Als je door de hoofdstraat loopt zie je ze overal: een Fiat 600 met van riet gevlochten stoelen, een Porsche die nog op hout gestookt wordt, een Jaguar….we kozen ons iets geschikts uit. Wij wilden de Jaguar wel, voor Inger leek de Porsche geschikt en Jette zou de Fiat-met-rieten-zitting wel kunnen bekoren als veredeld boodschappenmandje, tenslotte hééft zij al een leuk wagentje. 

Een blik op de prijskaartjes werkte ontnuchterend, we hadden net niet genoeg geld bij ons. 

Op de campground stonden veel mannen alleen, allemaal vanwege die autoshow. En nu was er iemand die heel graag onze plek over wilde nemen. Konden we een beetje opschieten? Nee, dat laatste vroeg hij niet. Maar we raakten aan de praat natuurlijk. Toen hij hoorde dat we alles in gingen pakken om het bij de kringloop in te leveren meldde hij zich direct voor ons gasstel. Vooruit, laten we wel staan. Maakte voor ons niet uit tenslotte. Even later kregen we daar wel een beetje spijt van: hij bleek er ontzettend Republikeinse ideeën op na te houden. Zo was hij faliekant tegen een verbod op wapens, hoe kon je dan jezelf verdedigen?? Maar goed, eens gegeven blijft gegeven dus we lieten het er maar bij.

De Goodwill was zo gevonden. Opeens voelde de auto wel erg leeg aan. Al die weken hadden we ons hele huishouden bij ons gehad, nu alleen nog de tassen met kleren en wat klein kampeerspul. We reden maar gauw weg, richting Santa Cruz. Daar hielden we een lunchpauze en aten we Amerikaans-Italiaanse sandwiches bij een geweldig leuke Italiaanse deli. Zoccoli's. Kom je er ooit in de buurt, ga daar dan wat eten! Binnen bestellen en op straat opeten.
Om half vijf checkten we in bij ons hotel. Dat was enige jaren geleden gerenoveerd en de kamers zagen er keurig en brandschoon uit. Ernaast was een uitstekende Mexicaan waar we onze dorst eerst maar eens gingen lessen. Honger hadden we nog niet, na de megasandwich van de lunch. En toen kwam de grote klus: alles weer op ordentelijke wijze in de tassen zien te krijgen. Dat lukte zowaar, al moesten we wel het een en ander achterlaten. We wilden namelijk eigenlijk de fleece-slaapzakken meenemen, maar uiteindelijk konden we er één in de rugzak proppen, de ander paste er echt niet meer bij. Dat gold ook voor de handdoeken die we gekocht hadden bij de WalMart, en wat ander klein spul. We zetten het op de tafel met een briefje erbij, het personeel zou er wel raad mee weten.

Eten deden we niet meer. Bij de Mexicaan hadden ze ons gevoerd met een grote bak zelfgebakken tortillachips en een kom pittige salsa en dat was meer dan genoeg. Wat we wél deden: de allerlaatste fles witte wijn opentrekken!