zondag 22 september 2019

Donderdag 19 september – dag 26: Crested Butte – Buena Vista

Gisteren hadden we bij het Visitor Center een briefje zien hangen dat de parkeerplaats op de top van de Cottonwood Pass, waar ongeveer onze hele reis omheen gepland was, op 18 en 19 september gesloten zou zijn. Voertuigen die er toch stil stonden zouden zonder omhaal van woorden weggesleept worden, tegen eigen kosten uiteraard. Mooie boel! Komen we helemaal naar Amerika om deze schitterende pas te bedwingen, mogen we er niet rondkijken. Nou ja, nu waren we tenminste voorbereid. Heel toevallig eigenlijk, we gingen vragen waar er hier publieke douches waren. Dat werd ons gauw duidelijk: die waren er niet. Wel in Gunnison, op een uur rijden, of in een hotel hier in Crested Butte, voor $25 p.p.! Je moet maar durven. We besloten dus de volgende dag ons geluk maar elders te beproeven.


Het was weer een erg koude nacht geweest. Terwijl Bert nog wat dieper in zijn slaapzak wegdook kroop ik toch maar uit de tent, de behoefte aan warme koffie was te groot. Toen die bijna klaar was kwam Bert er ook aan, evenals buurman Nard. De gesprekken aan de koffietafel gingen over van alles en nog wat: kunst, kamperen, milieu en natuurlijk weer politiek. Ik geloof dat we wel anderhalf uur gezeten hebben. We raakten niet uitgepraat en het was dan ook jammer dat we allemaal toch ons weegs gingen. Nard naar huis – hij maakte nog snel een foto van ons om aan zijn vrouw te laten zien – en wij, wij wisten het nog niet precies. Ik zette hem met Bert op de foto, als aandenken aan de bijzondere ontmoeting.





De eerste gang voor ons was naar een klein familierestaurantje in Almont, dat ligt op weg naar de Cottonwood Pass. We brunchten er: ik met een Reuben sandwich (de eerste dit jaar), en Bert met een sandwich pulled pork. Konden we er weer even tegen. Nadat onze magen tevreden knorgeluiden maakten gingen we op weg, enigszins gespannen wat aan te treffen. Niet alleen wat de parkeerplaats betrof, maar vooral het feit dat de weg helemaal geasfalteerd was. Hoe zou dat zijn? Nou, daar kunnen we kort over zijn: geen vooruitgang. Het bijzondere karakter, dat ons in 2016 zo getroffen had, was weg. Het was een gloednieuwe weg waar alle charme van af was. Je kon hem bij wijze van spreken op een éénwieler rijden, zo gelijkmatig. Ook misten we de vele uitzichtpunten, het leek wel of de weg hier en daar extra verdiept was aangelegd. Daardoor zag je vele malen minder. En we waren er ook veel sneller overheen. Het zal heus wel nuttig zijn, voor al het doorgaande verkeer (hoewel we niet echt veel auto’s tegenkwamen), maar qua beleving, om dat vreselijke woord maar eens te gebruiken, was er niet veel van over. Eén pluspuntje: toen we boven kwamen, op de Continental Divide, hadden ze nét de parkeerplaats weer vrijgegeven. Konden we toch nog even onbekommerd van het uitzicht genieten.












Na dit ietwat tegenvallende avontuur besloten we niet ál te ver meer te rijden. We bekeken een campground een mijl of wat voor Buena Vista, althans, dat dachten we. Helaas, opgeheven…Dan maar weer verder. Intussen begonnen we steeds meer zin te krijgen in de douche die we eigenlijk gisteren al hadden willen nemen. Ik vroeg me al af waarom mensen zo op afstand bleven ;)


Meer bij de niet meer bestaande campground

In Buena Vista reden we eerst naar een particuliere commerciële camping, maar dat was helemaal niets. Toch maar naar de KOA dan? Ook commercieel, maar soms sta je er goed. En die douches, die zijn er altijd. Het was knap koud geworden inmiddels. Hoewel de zon scheen stond er een harde wind die voor flinke afkoeling zorgde. Dus vroegen we om een cabin, heb je een beetje kampeergevoel maar wel zonder last te hebben van wind en kou. We mochten kiezen en kwamen uit bij no. 1, werkelijk schitterend gelegen: helemaal bovenaan, alleen, en met uitzicht op de bergen. Het was geweldig. Het sanitairblok was absoluut aan renovatie toe (lees: afbreken en een nieuw ervoor in de plaats zetten) maar de douches waren warm. 

I




Die douche, die gingen we als eerste uitproberen. Gewoontegetrouw gooide ik mijn handdoek over de stang van het douchegordijn en zette de kranen wijd open terwijl ik zelf nog even bleef wachten tot het water warm was. Huh? Geen water?? O wacht, er drupte wel iets. Uit mijn handdoek wel te verstaan. Bleek dat de douchekop op een volstrekt onlogische plaats zat zodat ik geheel onwetend mijn handdoek erover heen gegooid had…kletsnat! Nou ja, er was nog net een droog stukje over waarmee ik me af kon drogen. Shit happens.


Het vuurtje ’s avonds wilde niet echt branden en omdat we niet de hele avond in de rook wilden zitten – stel je voor dat je een verkeerd (rook)signaal afgeeft aan de president – blusten we het met water. Gelijktijdig ging de wind liggen, zodat we de rest van de avond op het schommelbankje op de veranda konden zitten. Grandad en Granny, uitkijkend over hun landgoed. Met in de verte een geasfalteerde dirt road over de hoogste bergpas in de omgeving. Zoiets.      





2 opmerkingen:

  1. Ondanks het asfalt ziet die pas er prachtig uit! Wat een uitzichten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoor het al, jullie moeten terug...nog zoveel moois te zien!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als jullie een reactie achterlaten!