Dinsdag 3 september – dag 10: Glendale – Grand Canyon North Rim

America to me, dat is een documentaire serie over een school in Chicago, onlangs uitgezonden op de NPO. Voor wie dat nog niet gezien heeft: een aanrader! Je krijgt een inkijkje in het leven van jongeren op een manier die niet vaak in beeld gebracht wordt. En tegelijkertijd zegt het heel veel, zo niet alles, over de Amerikaanse samenleving. Hoe er les wordt gegeven vond ik ook erg interessant om te zien, dat kwam zo volstrekt chaotisch over. En als je dat dan afzet tegen de gebouwen die we laatst ook weer zagen…clean tot op het bot. Een basisschool met alleen asfalt eromheen, afgebakend met een hek. Geen enkele speelmogelijkheid. Het leek wel een fabriek, ik zou m’n kind er niet graag naar toe sturen. Natuurlijk heb ik niet binnen gekeken, misschien viel het mee, maar afgaand op de buitenkant: nee!

Mijn enkel had er vanmorgen geen zin in. Nu hadden we ook niet zoveel spannends op het programma, we hoefden alleen maar te verkassen naar de DeMotte campground, 13 mijl voor de North Rim van de Grand Canyon. Ik gooide nog snel twee updates op het blog en daar gingen we weer. In Kanab haalden we wat nieuwe verse groenten en fruit en we namen nog een snel kijkje in de sportwinkel ter plekke. Het bleef bij kijken deze keer. De weg voerde langs Jacob’s Lake. De vorige keer dat we daar waren regende het, zo erg zelfs dat we de tent – die we daar toen al opgezet hadden – weer afbraken en onze toevlucht zochten in een hotel. Nu regende het óók. Alleen gingen wij er niet kamperen deze keer, dat deden we 25 mijlen verderop. Daar had ik voor twee nachten een plek besproken en inderdaad hing er bij plaats 19 een bordje met mijn naam erop. Met de plek was niks mis, maar geweldig was het ook niet. De tentpad was nogal klein en zelfs wat hobbelig, wat ze hier meestal niet zijn. Ook was er geen schaduw of beschutting. Kortom, we reden eerst maar eens verder het terrein af op zoek naar een betere plek. Die hadden we al gauw gevonden, nr. 6. Alleen durfden we er niet zomaar te gaan staan vanwege onze reservering. En je weet nooit precies hoe dat uitpakt. De host zou pas om 17.00 terug zijn, en het was nu 15.30. Maar het regende nog steeds af en toe, soms heel hard zelfs, dus we zouden toch moeten wachten. Dat deden we in de auto. Bert kon lezen en ik onder andere dit blog schrijven. Uiteindelijk kwam Benny, de host, terug en ze vond het geen enkel probleem dat we van plek wisselden. Inmiddels was het droog, dus snel de tent opgezet, een vuurtje gemaakt en eten gekookt. Intussen genietend van alwéér zo’n mooie plek. We stonden ook vlakbij de waterkraan, heel handig. Terwijl we onze grootste waterfles vulden keek ik eens goed naar beneden. Daar zag ik dit:

Wespen! Allemaal de verdrinkingsdood gestorven...(advies: vergroot de foto door erop te klikken)

                                  

Mijmerend bij de vlammen sloeg de slaap toe. Met een flinke plens water maakten we het vuur uit, klaar om te gaan slapen. Toen kwam er een auto aanrijden, een pick-up met daarop een kleine camper-opbouw. Hij reed de plek naast ons in (nog altijd zo’n tien meter ertussen) en zette de generator aan…tja. Je moet wat, wil je je koelkast op temperatuur houden. Gelukkig vond hij het na drie kwartier wel genoeg en konden wij weer rustig slapen!