Maandag 17 september – dag 21: Great Sand Dunes – Taos

Met het laatste restje yoghurt konden we nog net een ontbijtje fabrieken dat we wegwerkten voor we de tent weer inpakten om door te gaan. Het was geen spectaculaire rit en dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om het blog bij te werken. De schootcomputer in al zijn functionaliteit benuttend. Vanaf San Luis, een onbeduidend plaatsje in New Mexico waar we inmiddels aangeland waren, begon alles duidelijk Mexicaans eruit te zien. Hoewel niet te vergelijken met het echte Mexico kregen we hier toch een heel ander gevoel dan in de voorgaande staten waar we doorgereden waren.

De rit ging vandaag naar Taos. Dat is een klein maar wel toeristisch plaatsje niet al te ver van Santa Fe af. We waren er in 2013 ook geweest en nu was dit eigenlijk het uitgangspunt van onze hele reis geworden. Bert wilde namelijk graag nog eens naar New Mexico en daar hoorde Taos bij. Het was nogal een gepuzzel om een goed reisschema samen te stellen vanuit Las Vegas, maar tot nu toe kunnen we zeggen dat het uitermate goed gelukt en vooral ook goed bevallen is! We hebben nog geen seconde spijt gehad van alles wat we gedaan hebben.  

In Taos moesten we even zoeken voor we de campground van John gevonden hadden. Gelukkig kon ik op ons blog nalezen hoe hij heette: Monte Bello RV Park. Toen waren we er zo. Er zijn maar vier tentplekken, die allemaal binnen een soort omheining van paaltjes liggen. Een soort coral, maar dan niet voor paarden. Vijf jaar geleden was er nog geen spoortje schaduw maar nu was er over de plaatsen een heel afdak gemaakt van boomstammetjes en dat scheelde aanzienlijk. We waren de enige kampeerders tussen een woud van RV’s. Het kon ons niets schelen, we wisten dat er voortreffelijke douches waren waarbij je een hele badkamer voor jezelf had, en bovendien konden we er nog een (waarschijnlijk laatste) keer de was doen. De tent stond snel, alleen de binnentent leek ons genoeg gezien het afdak.

In Taos was het rustig. Toen we er de vorige keer waren was er net een groot Mexikaans dorpsfeest, dat zorgde voor veel levendigheid natuurlijk. Nu was het toch een beetje een dooie boel. Er zijn ontzettend veel toeristenwinkeltjes met allemaal dezelfde producten, je vraagt je af of er ooit wel eens wat verkocht wordt. Nu is men hier niet alleen afhankelijk van het zomerseizoen,  ook de winter is een belangrijke bron van inkomsten, misschien nog wel meer dan in de zomer zelfs. Hoewel je het je nu haast niet voor kunt stellen zijn er tal van skigebieden in de omgeving.

We aten wat in de Eske’s Brewery and Eatery. Ze hadden nog precies dezelfde salade op het menu als in 2013: gemarineerde bieten op een bedje van gemengde sla, met geitenkaas en balsamico. Die vond ik toen heerlijk en dat nam ik dus weer. Nog steeds even lekker!

Bij de tent gekomen hadden we buren gekregen. Twee vrouwen in een piepklein tentje. Wat denk je: Nederlands natuurlijk! Dat werd een leuke ontmoeting. Zij maakten een rondreis vanuit Denver, waren zelfs inYellowstone geweest (waar de campground al gesloten bleek, ze hadden in de auto geslapen) en van daaruit via Zion, Capitol Reef, Moab en Monument Valley naar Santa Fe gereden. Dat alles in tweeëneenhalve week….Ze vonden zelf ook wel dat ze erg weinig tijd hadden voor alles.

Kijkend naar de sterren, tussen de boomstammen door, vielen we in slaap. Die momenten….goud waard!

De zon gaat onder....

...de maan verschijnt