De bussen in Nederland zijn veel te smal. Aldus een meer dan corpulente Engelsman die zich met het hele gezin op de achterbank van de shuttlebus probeerde te wringen.
Om de reis rustig van start te laten gaan hadden we besloten de avond voor vertrek al naar Schiphol te reizen om in een hotel daar in de buurt te overnachten. Dat leek ons beter dan de trein van vijf uur 's morgens te moeten pakken. De keuze viel op Van der Valk, die met de toekan dus. Een kamer reserveren was zo gedaan natuurlijk. Gelukkig werkte het ook in omgekeerde richting: enkele minuten na gedane boeking kwam een veel betere kamer in hetzelfde hotel voorbij via Trivago. En dat niet alleen, ook nog inclusief ontbijt én €25 goedkoper. Annuleren dus en opnieuw boeken.
De treinreis naar Schiphol verliep min of meer voorspoedig. Min of meer, de nieuwe spoorbrug bij Almere was nog niet operationeel en dat betekende een iets langere reistijd met een overstap bij Amersfoort. Met 17 minuten om aan de andere kant van het perron weer in te stappen was dat geen probleem.
Onze tassen waren groot en zwaar, we hadden deze keer wat meer kampeerspullen van huis meegenomen dan anders. (Tip: koop nooit een grotere tas, je gooit er alleen maar teveel in.) Vlak voor Amersfoort stond de trein even stil voor een rood sein. Op het traject Amersfoort - Utrecht stond een defect exemplaar in de weg namelijk. Het even werd een beetje langer, en nog een beetje langer; uiteindelijk restten ons nog vijf minuten overstaptijd. Omdat we ook opeens vier perrons verder moesten zijn werd het rennen naar de lift waar een meisje met een fiets al stond te wachten. De lift was zo klein dat Bert er niet meer bijpaste met zijn grote tas. Hij nam dus de volgende. Toen we bovenaan de trap bij het goede perron stonden zagen we nog net hoe onze trein zich langzaam in beweging zette. Zonder ons.
We kwamen uiteindelijk natuurlijk toch aan op Schiphol waar we de shuttle namen naar het hotel. In de rij voor het inchecken maar. Er waren vijf balies open, het ging vrij vlot. We sloten dus maar gewoon ergens aan. En wie stond er daar voor ons? Juist, de Engelsman van de eerste alinea. Veel tijd had hij nodig, heel veel tijd. Van alles wilde hij weten en nog veel meer. Het meisje achter de balie bleef onwaarschijnlijk vriendelijk. Bij de andere balies was iedereen inmiddels al klaar. Ach, we hadden vakantie nietwaar? En toen we ook nog een geweldige kamer kregen, helemaal aangepast aan de eisen van deze tijd, maakte het allemaal niets meer uit. We aten een hapje en rolden daarna zo ons bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!