Dag 29 - 4 augustus: St George – Valley of Fire – Las Vegas; Dag 30 – 5 augustus: Las Vegas

Dag 29 – zondag 4 augustus: St George – Valley of Fire – Las Vegas
Dag 30 – maandag 5 augustus: Las Vegas

In vuur en vlam. Dat stonden we. Dat komt, Valley of Fire heeft volgens ons een dubbele betekenis: de rode kleur van de rotsformaties én de hoge temperaturen in de zomer die je gratis en voor niks in vuur en vlam zetten.
Eerst braken we de tent op in Quail State Park, na een goede nachtrust. Onze matjes isoleren niet alleen tegen de kou maar ook tegen de hitte: de onderkant was gloeiend heet door de warmte die in de grond bleef zitten, de bovenkant was relatief koel.
Het was niet ver rijden naar de Vuurvallei. We waren er dan ook vrij vroeg. In eerste instantie leek het niet veel bijzonders toen we binnenkwamen bij de oostelijke ingang, maar toen we even doorreden werd het steeds mooier. 

En wie zegt dat je niet op hoge hakken en met je handtas een bergwandeling kunt maken??

Echt knalrood leek het af en toe. Dat werden wij ook en op het laatst gingen we maar om de beurt de auto uit voor een foto, kon de ander lekker in de airco blijven. We waagden ons wel aan een picknick, onder een groot afdak was het nog net uit te houden. Het ’s morgens net ‘vers gebakken Franse stokbrood’ wilde erg graag opgegeten worden.  Alsof het allemaal nog niet rood genoeg was gooide ik een hele beker clamato (zeer pittig gekruid tomatensap) over mijn broek. Gelukkig was er een kraan bij de picknickplaats waar vanzelf warm water uitkwam.  Het is wel duidelijk dat we kamperen hier echt niet zagen zitten, hoewel er heel veel plaats was – hoe zou dat nu komen?? Een enkeling trotseerde de hitte toch en trok zich dan geheel terug tussen de rotsen om nog iets van verkoeling te vinden. Dat ging ons te ver. Ja, en wat doe je dan? Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot ruim 43 graden….dan zit er niets anders op dan naar Las Vegas te gaan!

Zo gezegd zo gedaan, en om een uur of vier reden we de parkeergarage van het Main Street Station Hotel binnen. Vier jaar geleden was ons dat goed bevallen. Ooit was het een station en het heeft nog veel elementen waaraan je dat kunt zien. Het is helemaal in Art Nouveau-stijl uitgevoerd en ondanks de zesduizend gokautomaten en honderden speeltafels heeft het dat karakter geheel behouden. Alleen de liften zijn al  de moeite waard en in voorkomend geval uitermate geschikt om je elevator pitch in te oefenen: zeventien verdiepingen, dus lekker lang de tijd, plus spiegels rondom (voor wie niet weet wat dat is: Google). Het hotel annex casino ligt in Downtown Las Vegas, daar waar vroeger het hele gokcircus ooit is begonnen. Nu zit je weliswaar iets van ‘de strip’ af, maar wel op twee minuten lopen van de Fremont Experience (een geweldige licht- en muziekshow in  Fremont Street) en bovendien met nog lagere prijzen. We betaalden $32 per nacht! Kamperen in Californië is soms duurder.
Toen we aan kwamen rijden zagen we van afstand hoe idioot Las Vegas eigenlijk gelegen is. Je rijdt middenin de woestijn, en dan zie je daar de contouren van een stad met voornamelijk hoogbouw. Het bestrijkt niet eens zo’n groot gebied. Rij je de stad weer uit zit je direct in de droogte. Overigens is de hitte ook in de stad verzengend. We deden dan ook niet veel anders dan de grote winkelcentra bewandelen, heerlijk in de airco.

We bleven twee dagen. De eerste avond aten we in het hotel omdat ons dat eerder ook zo goed bevallen was. Nu viel het tegen: zelfs ik, groot liefhebber van beetgare groenten vond de boontjes te hard. Het ontbijtbuffet namen we wel, de volgende ochtend. We hebben echt geprobeerd daar nu eens volop van te genieten door veel verschillende hapjes te proberen maar het lukt ons gewoon niet. Bovendien, het verse fruit kwam grotendeels uit blik dus dat helpt dan niet mee.

We wilden in eerste instantie met de bus naar de Strip. Volgens de dame achter de balie in het hotel zouden we zeker 60+ korting kunnen krijgen. Deze informatie verschafte zij ons ongevraagd. Goed, dat je die leeftijd inmiddels gepasseerd bent is tot daaraan toe, maar om daar nu zomaar mee geconfronteerd te worden terwijl je jezelf toch zo jong van hart inschat….wat klopt er niet? Zou er toch iets mis zijn met onze zelfreflectie?? De korting bleek sowieso niet van toepassing. We namen dus de auto en zetten die in de parkeergarage van Caesar’s Palace. Dat is wel handig: alle hotels hebben ruime garages die altijd gratis zijn.
We zagen onder andere dit:

Vast lekker warm, met 43 graden. Of zouden er koelelementen inzitten? 

Deze showgirls hadden óók gewoon zin in een bakkie van de Starbucks 

Mijn favoriete tijdverdrijf

Die tweede dag hebben we aan het eind van de middag de Ierse Pub op gezocht. 

Die zit in New York New York, en vorig jaar aten we er erg lekkere Iers-Engelse hapjes. Nu namen we Fish & Chips, voorafgegaan door een House Salad. Het was verrukkelijk! De sla uitstekend aangemaakt, de chips ofwel frieten van groot formaat en duidelijk vers, en om het geheel af te maken vier grote moten kabeljauw in een knapperig gefrituurd deegjasje. Dit alles voorzien van bakjes sauce tartare en verse citroen. Hoewel niet zoals vroeger opgediend in een oude krant was er toch een poging gedaan tot authenticiteit door het geheel in een grote papieren zak te serveren. De vis was precies goed gegaard; Herman den Blijker zou goedkeurend een moot opengebroken hebben om hem daarna met zijn vingers in zijn mond te stoppen en smakkend tot het oordeel ‘’klasse!’te komen. Wij hebben deze taak maar overgenomen. Overigens deelden we ook nu weer de porties, dat bevalt heel goed.

In Fremont Street beleefden we opnieuw The Expierience, dit keer met een geweldig 'concert' van Bon Jovi. De hele meute op straat stond erbij te springen en te dansen. 

Ook heel grappig, we hebben het hier nu drie keer gezien: hele groepen die spontaan beginnen te line-dancen op popnummers! 

Iedereen die wil sluit aan. Het gebeurde ook nog een keer terwijl we naar een erg leuk popconcert luisterden en keken van de groep Fairchild. In Fremont Street zijn namelijk enkele podia, en zodra de Expierience is afgelopen nemen live-groepen het over.

Dansmariekes

Terug in het hotel, dat tevens een brouwerij is, dronk Bert nog een donker biertje en ik een Bloody Mary. Volgens mij zat er helemaal geen alcohol in, maar wel héél veel chili! Waaruit maar weer blijkt dat Marie hoe dan ook een pittige tante is.