Dag 28 – 3 augustus: Glendale – Quail State Park (St George)

Dag 28 – zaterdag 3 augustus: Glendale – Quail State Park (St George)

Het vergiet met grote, sappige kersen stond op de grond. De schemering was overgegaan in een donkere, zwoele nacht. Ik stak mijn hand uit, pakte een kers en stak die in mijn mond. Om hem meteen weer uit te spugen. Ik keek eens goed, en zag allemaal zwarte vlekken bewegen op de grond rondom het vergiet…..kevers! Grote, dikke, zwarte kevers!
Zo had het kunnen gaan, ware het niet dat ik het op tijd ontdekte. Nét op tijd, dat wel. De kersen verhuisden naar de tafel waar de kevers er niet meer bij konden.

De dag begon traag, met een lui ontbijt in de ochtendzon. De paarden in de wei kwamen ons begroeten en kregen in ruil daarvoor een klopje op de neus.

Allereerst reden we naar het Coral Pink Sand Dunes SP. Wat we daar aantroffen was een race-circuit voor OHV's (Off Highway Vehicles), die de prachtige duinen als crossbaan bleken te mogen gebruiken. Je kon er geen wandeling maken maar alleen plaatsnemen op een tribune om naar de crossers te kijken. Helaas. En doodzonde van zo'n omgeving.Dat hadden we dus gauw bekeken.

Plan was verder nu een plek op een campground in Zion te zoeken. Dat was maar een klein uurtje rijden. Hoewel we al eerder in het park geweest waren werden we ook nu weer direct getroffen door de schoonheid ervan. 

De familie steenbok was ook weer aanwezig

We vonden een plek, op de Sunset CG. Het was er echter zo ontzettend heet, dat we toch besloten door te rijden. Uiteindelijk kwamen we terecht in het Quail State Park, waar een mooie campground aan een groot stuwmeer bleek te liggen. Hoewel het ook hier veertig graden was vonden we het iets beter uit te houden doordat er wat wind stond.

En er stonden luifels die voor schaduw zorgden. We zetten er onze tent dus op en reden daarna door naar de McD om zoals gebruikelijk de foto’s op het web te zetten en het blog bij te werken. Maar deze keer ook om lekker koel te blijven! Toen we om een uur of half acht op het kampeerterrein terugkwamen was de zon daar al helemaal weg. Het was er zelfs aangenaam te noemen. Het uitzicht was schitterend, de ondergaande zon zorgde voor een compleet zomers plaatje. 

We zaten net te eten toen er twee adorabele kleine meisjes van een jaar of zes naar ons toe kwamen. Ze hadden een bord bij zich met daarop wafels, waar gesmolten marshmallows en chocola tussen zat. Of wij er een wilden? Dat konden we natuurlijk niet weerstaan, zo’n lief aanbod. Moeder keek op de achtergrond toe of het allemaal goed ging.
Na dit leuke intermezzo zaten we nog lang naar het meer en de achterliggende bergen te kijken. Het was te warm om vroeg te gaan slapen. Toen ik even naar de wc ging kwamen er net drie pubermeiden aanlopen. Na gedane zaken stonden zij bij de (enige) wastafel, dat blokkeerde de zaak behoorlijk. Meiden van deze leeftijd kunnen eindeloos hun haren kammen of make-up bijwerken. Maar ze draaiden zich onmiddellijk naar mij om, spoten zeep uit hun eigen fles op mijn handen en hielden de kraan voor me ingedrukt zodat het water bleef lopen. Logisch toch? Geweldig.
Morgen naar de Valley of Fire, eens kijken hoe warm het dáár is.