Dag 21 – zondag 5 augustus: Zion N.P.

Als je overal aanplakbiljetten, elektronische waarschuwingssystemen en verkeersborden ziet met het pictogram van een kampvuur en een groot kruis daardoorheen, wat is dan het eerste dat bij je opkomt? Juist, vuur maken verboden. Bovendien, als je ook maar iets van het nieuws hier gevolgd hebt weet je dat er heel veel bosbranden zijn geweest die grote schade hebben aangericht. Niet alleen aan de natuur, die herstelt zich ook wel weer op wat langere termijn, maar ook aan huizen en zelfs hele woonwijken. We keken dan ook raar op toen we terugkwamen van onze eerste dag in Zion en vlak achter onze tent vuur roken. Het bleek te gaan om camperbewoners, van zo’n megagroot huis op wielen met twee badkamers en vijf slaapkamers of zoiets, die eens lekker de fik erin hadden gezet. Gelukkig wel in de daartoe bestemde vuurbak, maar toch.

Het duurde niet lang of de beheerder kwam langs en vroeg aan mij of ik ook ergens vuur rook. Tja, waar rook is is vuur tenslotte. Omdat ik al redelijk de pest in had door die stomme mensen die letterlijk met vuur speelden wees ik enthousiast naar de boosdoeners: ja, daar!
De man reed weg in zijn golfkarretje en bleef bij de camper even staan kijken. Niet langer dan een minuut, toen reed hij weer door. Wij dachten dus dat het óf toch toegestaan was, óf al uit. Niets van dat al: binnen vijf minuten reed de parkpolitie voor. Een Ranger sommeerde de mensen het vuur direct te blussen en toen verdween ze met de boeven binnen in de camper. Wij denken dat er proces verbaal is opgemaakt, daar zijn ze  hier niet kinderachtig mee. Helaas konden we niet meer horen wat er gezegd werd, we hadden daar wel graag deelgenoot van willen zijn. We hoopten dat ze een flinke boete kregen. Hoe dan ook, het vuur werd met veel water geblust zodat er in elk geval geen gevaar meer was. Even daarna stak er een flinke wind op, zoals elke avond hier zou later blijken, en je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als er een vonkje was overgevlogen.

Om half tien die ochtend waren we het Zion Nationaal Park binnengereden, het was nog geen uur rijden vanaf Glendale waar we overnacht hadden.

En dit zie je dan als je het park binnenrijdt...oneindig hoog...

Berg met schaakbordmotief

Welkomstcomité  

Alle wegen in het park zijn rood geasfalteerd. Zo worden ze goed opgenomen in de omgeving

Met gemak vonden we een plek op de South Campground. Terwijl ik dit schrijf, half zeven ’s avonds, is er nog steeds plaats. Geen enkele reden dus om een half jaar van tevoren al te reserveren op de andere, ernaast gelegen Watchmen campground, tenzij je perse daar wilt staan.

Wij hebben hier een mooie, ruime en lichte plek. Op loopafstand van de shuttlebus halte, ook erg handig omdat je tussen april en eind oktober niet zelf het park in mag rijden.

We namen de shuttle tot het eind en liepen daar de Riverside trail. Niet ver en niet moeilijk maar wel erg mooi. We liepen er trouwens niet alleen, het was wat je noemt een bont gezelschap. Hopelijk is de tocht die we morgen gaan maken wat minder popu;air, maar ja, het is ook zondag vandaag dus extra druk.
Zion onderscheidt zich op alle mogelijke manieren van alles wat we tot nog toe zagen. Echt 

Globetrotter op pad!

Moerassig...

Hangende tuinen

Nog meer hangende tuinen

En nóg meer hangende tuinen!

Met z'n allen...

Dit hebben wij maar niet meer geprobeerd

Na de wandeling deden we nog wat boodschappen in Springdale, bij de zuidingang. En geloof het of niet: daar hadden ze dan eindelijk het Wasa Knäckebrot dat we zo graag eten, noodvoorraad voor als het brood op is! Kost wel wat hier zeg, meer dan $4, tjongejonge…..ze weten van wanten.
Vorig jaar konden we van de prijs in dollars ongeveer een derde afhalen om op de euro te komen, nu is de dollar bijna hetzelfde in waarde als de euro. Dat maakt echt wel uit.

Vanavond maken we spaghetti met tonijn,  dat zal vast goed smaken. Maar nu eerst: glaasje wijn en geitenkaas (want zelfs dat hadden ze hier, in Springdale-gat-van-niks)!