Dag 42 – Zondag 28 augustus: Sacramento
Vanmorgen hebben we eerst het blog bijgewerkt en geprobeerd even te skypen met de kinderen. De verbinding was echter heel slecht (zoals vaak het geval is) dus hebben we het maar bij de chat gehouden.
Onze tent stond op een lange strook gras (ja, GRAS, heerlijk!) die uitsluitend voor tenten bedoeld was. Opeens verscheen er een dame, sigaret in de ene hand en hondenlijn in de andere, die in deze tentstrook de ultieme uitlaatplek voor haar viervoeter zag. Ik keek het geheel enigszins verbouwereerd aan maar omdat de hond zich gedeisd hield zei ik niets. We aten iets en maakten ons gereed om naar Sacramento te gaan. Tot mijn stomme verbazing verscheen ook de dame met de hond weer. Ze moedigde Bello van harte aan te doen wat hem te doen stond. Toen kon ik het niet laten en vertelde haar dat dit voor TENTEN was, niet voor honden. Ik bedoel, je stelt je bij kamperen toch iets anders voor dan ’s morgens uit je tent meteen in de modder te stappen? Wat dan geen modder blijkt te zijn maar een heel andere, onwelriekende substantie?
Hoe dan ook, mevrouw werd furieus maar taaide wel direct af. Om gedoe te voorkomen heb ik het voorval even gemeld bij de receptie. Daar gaven ze me groot gelijk en meteen werd de manager op de hoogte gesteld. Nog geen vijf minuten later kwam het elektrische karretje voorrijden bij betreffende caravan en er ontspon zich een heftige woordenwisseling waarbij de eigenares van de hond zich niet onbetuigd liet. Ze wees woedend naar het gras, toen weer naar de andere kant en wist van geen ophouden. Uiteindelijk werd ze iets rustiger en het karretje-met-manager maakte zich uit de voeten.
Na dit oponthoud vonden wij het wel mooi geweest en we reden naar Old Sacramento. Dat bleek een ontzettend leuk, vrij authentiek gehouden stadsdeel te zijn waar zich toevallig van alles afspeelde. Net als vorig jaar in Bodie liepen er heel veel mensen verkleed rond en hoe onecht het ook mag zijn, het ziet er echt leuk uit. Bert ging zelfs met Uncle Sam op de foto, dat mag wel in de krant (een blog is ook wel goed)!
Onze tent stond op een lange strook gras (ja, GRAS, heerlijk!) die uitsluitend voor tenten bedoeld was. Opeens verscheen er een dame, sigaret in de ene hand en hondenlijn in de andere, die in deze tentstrook de ultieme uitlaatplek voor haar viervoeter zag. Ik keek het geheel enigszins verbouwereerd aan maar omdat de hond zich gedeisd hield zei ik niets. We aten iets en maakten ons gereed om naar Sacramento te gaan. Tot mijn stomme verbazing verscheen ook de dame met de hond weer. Ze moedigde Bello van harte aan te doen wat hem te doen stond. Toen kon ik het niet laten en vertelde haar dat dit voor TENTEN was, niet voor honden. Ik bedoel, je stelt je bij kamperen toch iets anders voor dan ’s morgens uit je tent meteen in de modder te stappen? Wat dan geen modder blijkt te zijn maar een heel andere, onwelriekende substantie?
Hoe dan ook, mevrouw werd furieus maar taaide wel direct af. Om gedoe te voorkomen heb ik het voorval even gemeld bij de receptie. Daar gaven ze me groot gelijk en meteen werd de manager op de hoogte gesteld. Nog geen vijf minuten later kwam het elektrische karretje voorrijden bij betreffende caravan en er ontspon zich een heftige woordenwisseling waarbij de eigenares van de hond zich niet onbetuigd liet. Ze wees woedend naar het gras, toen weer naar de andere kant en wist van geen ophouden. Uiteindelijk werd ze iets rustiger en het karretje-met-manager maakte zich uit de voeten.
Na dit oponthoud vonden wij het wel mooi geweest en we reden naar Old Sacramento. Dat bleek een ontzettend leuk, vrij authentiek gehouden stadsdeel te zijn waar zich toevallig van alles afspeelde. Net als vorig jaar in Bodie liepen er heel veel mensen verkleed rond en hoe onecht het ook mag zijn, het ziet er echt leuk uit. Bert ging zelfs met Uncle Sam op de foto, dat mag wel in de krant (een blog is ook wel goed)!
We luisterden naar een redevoering van Mark Twain, dwaalden rond in de straatjes en vermaakten ons opperbest.
Mark Twain in actie |
Een heerlijke lunch van geglaceerde kippenvleugeltjes en een dip van crab en artisjok met eigengebakken brood in een schitterend oud Jugendstil pand droeg zeker bij aan de feestvreugde. Met prachtige glas-in-loodramen en Tiffany-lampen. Je snapt niet dat het eten dan zo goedkoop is...daar zou men bij ons wel een slaatje uit slaan.
Lady in Blue, uitgevoerd in glas-in-lood |
Pas om zes uur reden we het kampeerterrein weer op. En ziedaar: onze hondenvrienden waren weg! Nu sluit ik dit stukje af en gaan we onze laatste kampeeravond vieren met – jawel – witte wijn en geitenkaas. Morgen brengen we alles naar de Goodwill, een nachtje motel en dan: op huis aan. We hebben nu al heimwee naar dit land….kan dat??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!