Dag 27 - 5 augustus - Grand Canyon

Dag 27 – donderdag 5 augustus – Grand Canyon

In een vakantie is niet alles voorspelbaar, dat bleek vandaag maar weer eens. Aan het eind van de dag wachtte ons een enorme verrassing….

Maar laat ik niet op de zaken vooruitlopen. Na koffie en een praatje met onze buren (twee Canadezen die in een Volkswagenbusje reisden) togen we richting Grand Canyon, North Rim. Dat was ook ons oorspronkelijke plan, maar we zouden er eigenlijk een week later zijn.
Nu dus op de bonnefooi die kant op.
Zoals verwacht kregen we bij aankomst in het park de melding dat de campground vol was en dat ook de hele week zou blijven. Je moet hier echt reserveren als je een plaatsje wilt.
We zijn toen een stukje teruggereden, naar de De Motte campground. Schitterend gelegen aan de rand van het bos, uitgestrekte graslanden en velden vol bloemen ernaast. Een landschap dat je moeiteloos zou kunnen plaatsen in Oostenrijk of Slovenië.
Er was volop plaats dus we konden kiezen. Allemaal plekken ter grootte van een half voetbalveld ongeveer, met een mooie grote picknickbank en natuurlijk de vuurbak.
De pennen gingen makkelijk de grond in, dat was tot nu toe nergens een probleem trouwens.
Omdat we het weer niet vertrouwden lieten we onze slaapspullen allemaal in de auto, en om ervoor te zorgen dat de tent niet weg zou waaien legden we er een paar grote stenen in.

Daarna op verkenning naar de Canyon. Is hij echt zo indrukwekkend? Ja, dat is hij echt. Het ene natuurwonder volgt hier het andere op en wij mogen het allemaal aanschouwen….
We hebben een eindje langs de Rim gelopen. Er was één uitkijkpunt waar ik toch maar niet op ben gaan staan, maar op een andere ging het prima.
We hebben ook nog even gezeten bij de Canyonlodge, een prachtig gebouw dat in 1932 geheel herbouwd is na een brand. De sfeer is echter goed bewaard gebleven en je kunt er mooi uitkijken over een deel van de Canyon.

Toen was het tijd voor een douche. De voorzieningen zijn hier meestal zo opgezet dat ze voor iedereen vrij toegankelijk zijn, dus ook als je niet je domicilie in het park hebt mag je er gebruik van maken.
Voor $1,50 konden we 6 minuten douchen. Dat was een avontuur op zich, tenminste bij mij. Je moet munten in een sleuf doen en die dan indrukken. Zo gezegd zo gedaan, maar al wat er kwam, geen water. Sta je daar….tot er opeens met donderend geweld water begon te spuiten,onder het douchegordijn door…
De kracht waarmee het water door de douchekop kwam was zo sterk dat ik eerder het idee had gezandstraald te worden dan te douchen. Maar misschien was het wel gewoon een Grand Canyon Scrub?
Onderaan de douchebak vormde zich inmiddels een Coloradorivier met schuimkoppen. Even plotseling als hij aangegaan was ging de douche weer uit.
Nou ja, schoon was ik wel in elk geval. De rivier nam in intensiteit af, mijn slippers dreven vanzelf naar mij toe en zo was dat ook weer opgelost.

Richting tent gereden. Bij een benzinestation kochten we nog een groot stuk plastic om over de tent te spannen want het weer bleef wat onstuimig.

Nauwelijks waren we met die lap plastic aan het stoeien toen het leek alsof iemand mijn naam riep. Automatisch keek ik op, maar zag alleen de beheerder. Ik schonk er verder geen aandacht aan, tot ik wéér mijn naam hoorde, maar nu luid en duidelijk. Het kwam van beneden (de camping ligt op een heuvel) en toen ik beter keek zag ik iemand heftig zwaaiend en mijn naam roepend naar boven klauteren. Een vrouw met een grote bos blonde krullen….ik snapte er helemaal niets van…..tot ze zo dichtbij was dat ik haar gezicht kon zien. Het was onze vriendin Gera uit Groningen! Zij is degene die ons op het spoor heeft gezet van kamperen in Amerika. We wisten wel dat ze ergens in de buurt van Denver was, maar haar vakantie liep ten einde en ze zou richting San Francisco. We hadden dus nooit kunnen bedenken dat we haar op dit terrein zouden ontmoeten. Het was een hartelijk weerzien, dat moge duidelijk zijn!
Intussen reed Sieger, een vriend van Gera die ze vorig jaar ontmoet had aan de westkust, rondjes in zijn auto. Nou ja, auto, een Hummer wel te verstaan! Ze waren namelijk op zoek naar een kampeerplek maar alles was vol, ook onze campground inmiddels. Gelukkig zijn de plekken hier zoals gemeld heel groot, en ze konden dan ook gemakkelijk een plaatsje bij ons vinden. Inwoning, zeg maar.

Tussen Sieger en ons klikte het direct, dat heb je soms. Hij woont al 30 jaar in de VS, heeft 26 jaar in het leger gezeten als ‘combat artist’. Wij hadden er nog nooit van gehoord, maar het is een functie waarbij je in oorlogsgebieden de gebeurtenissen vastlegt door middel van tekeningen. Te vergelijken met een rechtbank tekenaar. Nu geeft hij les aan een kunstacademie in Colorado.

Met z’n vieren zijn we de zonsondergang in de Canyon gaan bekijken. Daar raakten we aan de praat met Ralph Gilmore en zijn vrouw Abby uit Arizona. Ralph is drummer en speelt veel samen met een Nederlandse boogiewoogie pianist, Eric Jan van Overbeek. Leuke mensen ontmoet je hier in Amerika!

Uiteindelijk waren we laat bij de tent, toen moesten we nog koken maar we hebben gewoon maar wat bij elkaar gegooid en het smaakte uitstekend. Ook erg fijn dat het nog steeds droog was, dat moet je hier op het moment toch maar afwachten.