Dag 21 - Moab

Dag 21- vrijdag 30 juli – Moab

Wij moeten ernstig overwegen een kaakoperatie te ondergaan als we terug zijn in Nederland. Onze monden willen namelijk bijna niet meer dicht, ze blijven gewoon openstaan door al het moois wat we zien! Superlatieven schieten te kort om te beschrijven wat zich voor onze ogen openbaart aan schoonheid. Dat in één land zóveel prachtige natuur te zien is, het begint haast onwerkelijk aan te doen. De interne harde schijf in ons hoofd loopt er van over en hoewel we naarstig op zoek zijn geweest naar een extern exemplaar blijft die mogelijkheid vooralsnog voorbehouden aan onze laptop. We zullen het ermee moeten doen dus!

Vanmorgen ging de wekker om 6 uur. We beginnen er al aan te wennen. Om 7 uur reden we Arches National Park binnen. In dat park bevindt zich het grootste aantal natuurlijke bogen ter wereld!
Er zat nog niemand achter het loket, dus we konden ons geld niet kwijt (toegang is $10). We besloten daarom eerst maar een stuk het park in te rijden en naar het Visitor Centre te gaan. Helaas was ook dat nog gesloten. Toen maar gewoon op pad gegaan en al na de eerste bocht zagen we de rotsformaties waar dit stukje land beroemd om is. We hebben nog een paar korte uitstapjes gemaakt naar o.a. het Upper en Lower Window, en zijn toen weer naar beneden gereden om alsnog onze toegang te betalen en een wandeling onder begeleiding van een Ranger te bespreken: de op het allesamerika forum veelbesproken Fiery Furnace. Deze spectaculaire tocht is op internet weken van te voren volgeboekt, maar als je persoonlijk langs gaat bij het Visitor Centre zijn er altijd nog wel een paar plaatsen te vergeven als je geluk hebt. Dat hadden we: op de dag van ons vertrek naar Mesa Verde was er nog plaats, om 9.00 ’s morgens! Daarna kunnen we dan vertrekken, qua tijd moet dat lukken allemaal. De wandeling zelf duurt ongeveer 3 uur. Enige puntje van zorg: mijn hoogtevrees….maar ik moet me daar maar overheen zetten. Het schijnt niet erg hoog te zijn, en ook maar een klein stukje langs een niet zo diepe afgrond te gaan. Let’s hope so…het zou vreselijk vervelend zijn als ik de groep op zou houden. Dus kiezen op elkaar en schuifelen maar (langs de wand).

Onze tocht door Arches was fantastisch. We hebben heel veel gelopen, en voor de kenners onder ons: bij Devil’s Garden zijn we doorgelopen tot de Landscape Arch, achterin het park. Het was gloeiend heet maar door veel water te drinken en onze hoeden op te zetten konden we het eigenlijk makkelijk aan.
Uiteindelijk hebben we zo’n zeven uur in het park doorgebracht. Wat een ervaringen weer!

Het was een uur of drie toen we weer op de campground kwamen. We hebben daar anderhalf uur rust genomen en zijn daarna naar Dead Horse Point State Park gereden, een dik half uur hiervandaan. Het was tegen de avond inmiddels, en het licht viel werkelijk fabelachtig mooi op het landschap. Het werd dus weer een route met vele stops, soms schiet je hier werkelijk geen meter op maar dat is juist de bedoeling natuurlijk.
Bij Dead Horse werden we getrakteerd op het mooiste uitzicht wat we, ik denk in ons hele leven, gezien hebben. Onbeschrijfelijk! Niet uit te leggen, maar een poging wil ik wel wagen: een groot plateau met daarlangs diepe ravijnen waar de Colorado zo’n 600 meter lager doorheen kronkelt. Nu heb je in Frankrijk natuurlijk ook de Gorges, maar dit is van een geheel andere orde. Ten eerste is er nauwelijks begroeiing waardoor je over alles heen kunt kijken, maar het zijn vooral de vorm van de canyon en de lagen die daarin zichtbaar zijn die in de ondergaande zon voor een magnifiek schouwspel van vormen en kleuren zorgen.
Het is een klein park en dus erg geschikt voor een avondbezoekje. We zijn er een uur of twee geweest al met al.

Thuis gauw een hapje eten gemaakt en tollend van de slaap ons bed in gerold. Met de airco aan!