zondag 28 augustus 2022

Dag 3 – vrijdag 26 augustus: Las Vegas -Cedar City


Flexibiliteit is voor ons een sleutelwoord als we aan het reizen zijn. Per dag bekijken waar we naar toe gaan, wat we willen doen. Daarom hebben we ook zo’n hekel aan reserveren, dan zit je eraan vast. Het hotel deed nergens moeilijk over toen we onze laatste nacht annuleerden, en op de Cedar Canyon Campground konden we ook onze reservering een dag naar voren halen. Die stond eigenlijk gepland van zaterdag tot maandag. Vanwege het risico op besmetting met corona hadden we besloten niet bij Carmen en Troy te overnachten maar ze alleen te bezoeken, en wel in hun tuin. Ook Troy was vorige week zaterdag besmet geraakt en hoewel hij nu negatief getest was leek ons het toch geen goed idee langdurig met hen in een ruimte te verblijven. Je moet de kat niet op het spek binden nietwaar.

We ontbeten in de coffee corner van hotel California, dat via een gang met ons hotel verbonden is. Hadden we al eens eerder gedaan. De koffie was goed, de muffin smaakte prima. Prijs was navenant hoog: €13 (ik kan de bedragen net zo goed in euro’s aangeven aangezien de waarde op dit moment gelijk is aan de dollar). Daarna zetten we koers richting Cedar City. Het eerste stuk was qua landschap behoorlijk saai, heet en dor. Vanaf het moment dat we in Arizona kwamen veranderde dat en was het prachtig. De kleuren, de bergen, alles. In St George stopten we om iets te drinken, bij Wendy’s. Aan de balie bestelden we twee kleine bekers aardbeienlimonade. Nou, dat was wat hoor. De jongen die deze moeilijke opdracht tot een eind moest brengen had geen idee wat te doen. Toen hij, na twee keer zijn collega gevraagd te hebben, eindelijk iets wist in te voeren in het systeem drong zich een nieuwe vraag aan hem op. ‘You guys are senior, right?’ Dat konden we moeilijk ontkennen. Hij raakte er wederom van in de war. Uiteindelijk hielp de collega hem, en na een stief kwartiertje konden we dan eindelijk onze bekers met een liter ijskoude limonade in ontvangst nemen.

Met het passeren van de grens met Utah versprong de klok een uur naar voren. Niet dat het ons iets uitmaakte, we hadden de dag aan onszelf. Om half vijf reden we Cedar City binnen en stopten we nog even bij de plaatselijke Walmart. Voor een paar dollar kochten we een tafelkleed zodat we de picknicktafels komende weken van een passende bekleding konden voorzien wat belangrijk was, want ze zijn lang niet altijd schoon. Normaal gesproken hebben we er altijd een bij ons maar nu even niet. Je kunt niet overal aan denken nietwaar. Ook ruilden we ons eenpits gasstel om voor een tweepitter met windscherm, dat was maar een paar dollar duurder maar in de Walmart van gisteren waren die uitverkocht. Tot slot gooiden we nog een paar kleine pie’s en twee zakken met Engelse muffins in de kar, zodat we ook een goed ontbijt hadden. Voor de zekerheid probeerden we nog even met de Wise kaart te betalen maar het werd handje contantje.

Daarna zetten we koers naar het huis van Carmen en Troy. Zoals ik al schreef stonden onze slaapzakken, keurig verpakt in grote kartonnen dozen, onder het afdak van hun voordeur. Tot onze verassing kwam Troy er net aanrijden, we dachten dat hij nog ziek was maar dat was in het geheel niet het geval. Hij vroeg ons even binnen te komen, wat we wel wilden zolang we maar op grote afstand bleven. Zelf droeg hij een mondkapje. Onze verbazing werd nog groter toen Carmen ineens tevoorschijn kwam! We dachten dat ze naar haar vrijwilligerswerk was, maar ze had gewacht in de hoop ons nog even te kunnen zien (ik had onderweg een appje gestuurd, toen we in St George waren). Exact drie jaar geleden hadden we elkaar voor het laatst – en ook voor het eerst – ontmoet, dus dat was een ontzettend leuke verrassing. De verrassing werd nog groter toen Troy ons meetroonde naar de tuin, waar hij voor ons een grote bak met Mexicaanse salade neerzette. Carmen verdween naar haar werk, maar wij aten gedrieën heel gezellig én op afstand een verrukkelijke maaltijd! Het was precies op het goede moment, we waren toch moe van al het gereis en het doen van alle inkopen, bovendien hadden we na het ontbijt niets meer gehad. Kon niet beter dus! Tegen een uur of zeven vertrokken we naar onze slaapplek.

Het kwam neer op een tent van hout, met twee van die opklapbedden die we zelf nog uit moesten vouwen, maar wel met airco en een koelkast annex vriezer. Plus een overdaad aan stopcontacten. We pakten onze nieuwe slaapzakken uit en richtten de boel een beetje in. Op een grote veranda achter de cabin stond een picknicktafel die we mochten gebruiken en de eigenaar van de camping bood aan ons een bak met een vuurtje te brengen zodat we marshmallows konden roosteren. Service van de zaak. Maar de Mexicaanse salade, die behoorlijk gevuld was geweest met kip, guacamole, rijst, taco’s en een dressing die ik niet thuis kon brengen maar ontzettend lekker was, had onze magen meer dan goed gevuld zodat ik het aanbod vriendelijk afsloeg.

Het wordt eentonig. Om negen uur hadden we de pijp helemaal uit en binnen een paar minuten waren we diep in slaap. Wat dat aangaat was er van enige flexibiliteit geen sprake.








1 opmerking:

Leuk als jullie een reactie achterlaten!