Zaterdag 28 september – dag 35: Williams – Kingman

Vanmorgen maakten we kennis met een van de begeleiders van de groep die gisteren gearriveerd was. We hadden ons al afgevraagd wat ze precies aan het doen waren, in elke cabin zat een vader met een zoon van een jaar of 12/13. Ze waren met een project bezig, zoveel was wel duidelijk, maar hoe en wat wisten we niet. Omdat zij net zo nieuwsgierig waren naar ons als wij naar hen kwam er maar iemand naar ons toe. Hij vroeg zich af uit welke staat we kwamen, gezien ons accent dacht hij aan Minnesota 😉. We konden hem snel uit de droom helpen. Hij vertelde ons hoe het in elkaar zat: het was een vader/zoon project waarbij ze met elkaar in gesprek gingen over de veranderingen in de puberteit, en dan niet alleen over de lichamelijke maar vooral ook over alle gevoelens die daarmee gepaard gaan. Het project was opgezet vanuit de kerk, zoals hier zoveel dingen daar vanuit opgepakt worden. Een goed initiatief, al leek niet iedereen het even makkelijk te vinden: we zagen naast ons een jongen met een vader die tamelijk zwijgzaam tegenover elkaar zaten en zo te zien ook niet altijd meededen aan het groepsgebeuren. 

Gisteren hadden we de was al gedaan, alles kon thuis dan zo de kast in en bovendien pakt het makkelijker in de tassen. Nu zochten we vast alles uit wat naar de kringloop kon en alle etenswaren die over waren brachten we naar de groepsleiders van het project, mogelijk konden zij er nog iets van gebruiken (mosterd, pancake-meel, ahornsiroop o.a.). Op een blikje tonijn, een pak pasta en een paar flessen wijn na was alles verder opgegaan, goed ingeschat dus. Het einde van de reis komt zo steeds een stukje dichterbij.

Na het inpakken reden we naar Williams om te ontbijten. We kwamen terecht in een echt leuke tent, het zat er ook goed vol. Op het dagmenu stonden scrambled eggs met ham en hash browns plus toast, dat leek ons een goed en stevig ontbijt waarop we het de rest van de dag wel vol konden houden. 

Toen door naar Kingman, waar we óók een cabin besproken hadden op een KOA. Hebben we de hele vakantie die keten weten te ontwijken, eindigen we er vijf dagen achter elkaar…Maar deze, in Kingman, hadden we thuis al vastgelegd. Het ging ditmaal om een luxe-exemplaar, met de bedden opgemaakt, zodat we echt alles in konden pakken om af te geven bij de Goodwill. Toen we in wilden checken bleek onze cabin nog niet klaar te zijn, iemand had een kraan afgebroken en dat moest eerst gerepareerd. We kregen dus een gratis upgrade naar een lodge, en dat was een superdeluxe cabin! Fonkelnieuw en alles, maar dan ook werkelijk alles was aanwezig. Tot een nachtlampje in de douche aan toe, en handdoeken zo dik als ik ze nog nooit gezien heb. Vorig jaar hadden we in Tuscon óók zo’n lodge gehad tegen cabinprijs, echt het geld dubbel en dwars waard.

Achter het stapelbed is nog een slaapkamer
met een tweepersoonsbed

Bij de Walmart ter plaatse haalden we iets kleins te eten, heel veel trek hadden we niet. Op ons terras aten we dat op, met het geitenkaasje dat we nog over hadden. Morgen de laatste dag, we hebben nu al heimwee…