Zondag 29 September – dag 36: Kingman – Las Vegas

Ik schrok vanmorgen toen ik wakker werd en op mijn telefoon keek: half negen al! Niet dat we echt haast hadden, maar we wilden de tassen helemaal goed ingepakt hebben, gewogen en al, en we moesten er om elf uur uit zijn. Dus maar gauw Bert wakker gemaakt en koffie gezet. Dat was ook weer een voordeel van deze lodge: er was een koffiezetapparaat en vers gemalen koffie. Wij hadden gisteren het laatste restje van onze eigen voorraad gebruikt dus dit was meer dan welkom.

Het inpakken verliep vlot. Mijn heerlijke kussen, voor $3 hier aangeschaft, wilde ik perse meenemen en dat paste precies in mijn handbagagerugzakje samen met het donsjack van Bert. In Bert’s rugzak gingen de pannen en wat ander keukenspul. De tent zat in mijn grote tas, naast alle thermokleding, windstoppers, fleece-jacks en mijn eigen kleding. In de tas van Bert gingen de slaapmatten, de tentstokken, de stalen rotspennen die we gekocht hadden, het besteketui en natuurlijk zijn kleren. Nadat alles zo volgens plan gepakt was hingen we de incheckbagage aan de haak: een woog er precies 23 kg en de ander zat daar vier kilo onder, genoeg speelruimte dus. Mooi op tijd waren we klaar. Ik keek nog maar eens op mijn telefoon en zag…dat het pas kwart voor acht was! Het was geen half negen geweest maar half zeven! Kennelijk zat de slaap nog teveel in mijn ogen.

Heel ontspannen gooiden we dus alles in de auto en reden richting kringloop. Helaas ging die pas om tien uur open en dus moesten we even iets anders bedenken. Dat werd een rondje Historic Kingman, aangekondigd bij de KOA onder het kopje ‘things-to-do’.  Nu zijn al die plaatsjes min of meer hetzelfde, oftewel het is één hoofdstraat met wat toeristenwinkeltjes, dus we waren benieuwd naar het extra wat Kingman ons te bieden zou hebben. Nou, dat was heel bijzonder: helemaal niets! Zoiets doods als Kingman hebben we zelden meegemaakt. We konden niet eens iets van een ontbijtcafé vinden. Uiteindelijk was er een soort koffietent waar we een hele slappe bak voorgezet kregen. Zo slecht hadden we het de hele reis niet gehad. Tja, soms heb je geluk en soms heb je pech. Historic Kingman, hoe verzinnen ze het!

Het enige dat Kingman ons te bieden had: graffiti en een leuke gevel

Om half elf leverden we de spullen af bij de kringloop en even later reden we richting Las Vegas. Niet rechtstreeks naar het hotel, maar eerst nog naar een laatste bezienswaardigheid: Red Rock Canyon. Dat ligt bijna tegen Las Vegas aan. Je rijdt er een loop van 13 mijl waarbij je alle uitzichtpunten tegenkomt. Er zijn ook veel trails die je kunt lopen maar die lieten wij vandaag aan ons voorbijgaan. De naam Red Rock Canyon doet vermoeden dat je een kloof van uitsluitend rood gesteente zult zien, maar dat was niet zo: alleen in het begin waren de rotsen rood. Er waren veel mensen op pad, een leuk uitje op de zondagmiddag natuurlijk. Het was voor ons een mooie afsluiter.

Terwijl we naar het hotel reden (Tru by Hilton Las Vegas Airport, aanrader!) had Bert de lumineuze inval om de auto deze avond al in te leveren en dan morgenochtend de shuttle van het hotel naar het vliegveld te nemen. Dat zou 's ochtends vroeg heel wat tijd schelen. Zo gezegd zo gedaan, we checkten eerst in bij het hotel, maakten op ons gemak de auto leeg en reden toen naar de autoverhuur. Trouwens, bij het leeg halen van de auto zag ik opeens een echt stopcontact zitten achterop de middenconsole. Hadden we dus onze omvormer, die altijd meegaat om de laptop en de batterijen van het fototoestel op te laden, thuis kunnen laten. Hebben wij weer…We waren vlot aan de beurt bij Hertz, en binnen tien minuten stonden we weer buiten. We liepen eerst naar hetzelfde restaurant waar we vorig jaar ook gegeten hadden de laatste dag en genoten er van het dagmenu. Deze keer was dat biefstuk tartaar, maatje schoenzool, uitstekend gegrild. Erbij gestoomde groenten en natuurlijk vooraf soep (Bert) en salade (ik). Voor $14,50 p.p. Daarna liepen we naar het hotel dat tien minuten verderop lag. We bespraken de shuttle voor morgenochtend acht uur, dat gaf ons ook ruim de tijd te ontbijten. Echt heel relaxed allemaal!

Dit was alleen nog maar de salade

We nestelden ons op het kingsize bed waar ik er nog een blogpost uitgooide en Bert probeerde z’n ogen open te houden bij het lezen in z’n e-reader. Het was nu echt de allerlaatste avond van een reis waarbij we van (bijna) elke seconde genoten hadden. Morgen terug naar huis!