USA: 2022 - Rondje Las Vegas 3e x; 2019 - Rondje Las Vegas 2e x; 2018 - Rondje Las Vegas; 2016 - Rondje Denver; 2014 - Noordwest - Canada; 2013 - Zuidwest - Chicago; 2012 - New York - Midwest - Chicago; 2011 - Noordwest - Canada; 2010 - New York - Zuidwest
maandag 19 september 2016
Vrijdag 16 september – dag 25: Page – Monument Valley
Eerst even dit: een oplettend forumlid schreef ons dat dag 18 ( vrijdag 9 september) ontbrak. En dat klopte. Het had geplaatst moeten worden maar waarschijnlijk door een haperende wifi-verbinding is dat mislukt. Ik heb het opnieuw geplaatst en nu staat het er wél tussen, Moab (Arches).
Vanmorgen reden we weg van onze mooie plek bij Wahweap. We wilden naar Monument Valley om te kamperen op de View campground vanwaar je, het woord zegt het al, een schitterend uitzicht hebt op de spectaculaire rotsformaties van het park. Gisteren had ik via internet toch maar even een plekje gereserveerd gezien de drukte overal. Daarbij gaf ik aan dat we graag een plaatsje vooraan wilden zodat we vrijuit zicht hadden. Het was maar een paar uur rijden, langs een weg die niet direct heel bijzonder was, dus ik gebruikte de tijd om twee blogs te schrijven.
Vlak buiten Page heb je de Horseshoe Bend, een wonderlijk natuurverschijnsel waarbij de Colorado River bijna een hele ronde heeft uitgesleten in de rotsen. Omdat we er toch langsreden gingen we er maar even kijken. We waren wederom niet alleen dus in rijen van drie liepen we naar boven en daarna weer een stuk naar beneden. Toen waren we al wel wat mensen kwijtgeraakt, sommigen kwamen het eerste stuk al haast niet op. Terwijl het niet eens warm was, zo’n 23 graden. Om goed zicht te krijgen op de hele ronding moet je wel zo’n beetje over de rand van het steile gebeuren kijken. Dat is natuurlijk niet zonder gevaar. Toch belemmerde dat mensen niet om zich, met de benen naar beneden bungelend, op de foto te laten zetten of erger nog, een selfie te maken. Maar gelukkig gebeurden er geen ongelukken. Voor een echt goed beeld heb je in dit geval toch het meeste aan een luchtfoto. Het gekke is, er stonden tientallen borden met de waarschuwing om toch vooral genoeg water mee te nemen maar geen enkel bord om niet te dicht bij de rand te komen.
Bij aankomst in MV betaalden we netjes de $20 toegang en reden direct door naar de View. Hier bleek dat er helemaal geen gereserveerde plaatsen waren, we moesten zelf maar even zoeken. Ook goed. Door het mulle rode zand, vergelijkbaar met onze duinen, zochten we naar een plek waar onze tent zou kunnen staan. Die was er niet. Het waren eigenlijk helemaal geen plekken maar je moest gewoon ergens tussen de heuveltjes gaan staan. Voor kleinere tentjes prima te doen, maar die van ons is deze keer nu eenmaal net iets groter. De enige plek die in aanmerking kwam was helemaal beneden en dat betekende alles door het mulle zand ernaartoe sjouwen. Daar had Bert absoluut geen zin in en ik eigenlijk ook niet. Afgezien van het prachtige uitzicht, want dat was het zonder meer. Bij zonsondergang en zonsopgang moet dat betoverend zijn. Later kwamen we er in de Trotter achter dat dit de vroegere gratis primitieve campground was. Nu zijn er meer faciliteiten zoals sanitair en een plek waar je bij de receptie buiten kon zitten aan picknickbanken, maar aan de campground zelf hebben ze niets veranderd. Kost alleen nu $20. Wij besloten ons heil verderop te zoeken. Een mijl of 7 verder heb je de Goulding campground. Veel RV’s maar het tentveldje ligt wat lager en apart. We kregen plaats 18 toegewezen. Bij aankomst bleek dat net groot genoeg voor een babytentje, vonden wij tenminste. Zelf maar even rondgekeken en een paar plaatsnummers genoteerd. Terug bij de receptie konden we zo ruilen zodat we op een mooie, ruime plek onze tent op konden zetten. Het licht op de rode rotsformaties was hier ook schitterend en heel in de verte zagen we de grote monumenten van MV. Toch nog een klein beetje eerste rang dus .
Voordat we wegreden uit het park reden we nog een deel van de tour tot het punt waar de weg zich splitst en je alleen nog maar rond de grote Mesa kunt. Daar keerden we. Het was, net als de eerste keer in 2010, een gehotseklots van jewelste. Heel veel kuilen en hobbels in de weg. Het beste is veel gas te geven, dan heb je er het minste last van. Om ons heen stoven de open wagens met toeristen voorbij met bijbehorende rode stofwolken. De mensen zaten met zakdoeken voor hun mond en probeerden die op hun plek te houden terwijl ze met de andere hand een poging deden tot het maken van een foto. Om bij het indrukken van de knop een halve meter de lucht in gelanceerd te worden. Als ze geluk hadden vlogen ze er net zelf niet uit! Een ding is zeker: bij thuiskomst moeten ze direct contact opnemen met een longarts. Kilo’s rood stof zullen ze binnen gekregen hebben….
Bij de tent kookten we een heerlijk maaltje met groene asperges, worstjes en paddenstoelen. Puree uit een pakje erbij, helemaal goed. Morgen maar weer eens verder zien wat we gaan doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!