donderdag 22 september 2016

Dinsdag 20 september–dag 29: Great Sand Dunes – Colorado Springs


De buurman van een paar tenten verderop kwam, zoals bijna iedereen hier dat doet, vragen waar we vandaan kwamen. Hij vroeg zich ook af hoe we in vredesnaam al die spullen mee hadden genomen in het vliegtuig. We legden uit dat we ze grotendeels hier aangeschaft hadden en ze weer achter zouden laten bij de kringloop. Daarmee eindigde ons gesprekje op de vroege ochtend. Even later kwam hij terug: Hij wilde ons gasstel wel overnemen! Tja, we gingen nog een week kamperen dus dat ging niet door. Enigszins teleurgesteld droop hij weer af.
We braken snel de tent af en reden richting Colorado Springs. Daar bevindt zich het park Garden of the Gods, en hoewel het heel klein is leek het ons toch de moeite waard nu we min of meer in de buurt zijn. In Walsenburg stopten we voor een korte pauze. Een stadje van niks, heel veel lege panden die deels te koop stonden en deels gewoon overgeleverd waren aan de tand des tijds. Dat gaf het geheel een extra desolate indruk.

20160920_130555  20160920_130509  20160920_130515

We dronken koffie in een klein, hip koffietentje, dat was er dan weer wel. Uitstekende koffie was dat, zo goed hadden we hem nog niet gehad hier. Aldus gelaafd reden we via de snelweg naar het Visitor Center van de tuin der goden. We vroegen aan de baliedames naar kampeermogelijkheden in de omgeving. O help, dat was een moeilijke vraag zeg. Kamperen? In een camper? Nee, in een tent. Een tént? Jazeker. Er werden dikke multomappen tevoorschijn gehaald en iedereen bemoeide zich ermee. Uiteindelijk kwamen ze met een paar campings waarvan ze de telefoonnummers opschreven. Niet dat we daar iets aan hadden, bellen konden we niet. Maar goed, we waardeerden hun intenties natuurlijk zeer en later zochten we in de auto op de AllStays app {aanrader!!}) de adressen op. Bij de eerste, de Garden of the Gods RV Park hadden ze wel plaats. Tegenwoordig vragen we altijd of we  eerst mogen kijken. Gelukkig maar, je zou hier nog geen hondenhok neer willen zetten. Achter een groot hek met uitzicht op de snelweg, buurman gezellig naast je kussen zo’n beetje. Wegwezen dus! Bij Lone Duck hadden we meer geluk. Om te beginnen konden we ons geluk beproeven in de gokhal, naast de douches. Een bak vol flipperautomaten en andere gokapparaten. Tot groot plezier van medekampeerders die wanhopig maar met veel doorzettingsvermogen probeerden hun kampgeld terug te verdienen. Zo te zien was de enige die er rijk van werd de campingbaas….Er waren heel veel plekken met ontzettend veel ruimte en we vonden een mooi groot grasveld voor ons alleen. Douches en Wifi inbegrepen. Het was dan weliswaar een beetje een verlopen boel maar we stonden er prima. Omdat we even geen zin hadden in koken gingen we op zoek naar een restaurantje. Eerst vonden we, op aanwijzingen van Tripadvisor, een pizzeria. Die bleek echter alleen nog maar een afhaalpunt te hebben. Doorgereden dus maar richting stad, Colorado Springs. Opeens zag ik een brouwerij en we weten inmiddels dat je daar ook heel goed kunt eten. Dus trapte Bert op de rem en draaiden we de parkeerplaats op. Een schot in de roos! Op een heel gezellig terras hebben we een paar uur gezeten en heerlijk gegeten. Bert z’n biertje erbij, ik m’n glas water. We hebben hier heel duidelijke afspraken over: we gaan nooit met ook maar één druppel alcohol achter het stuur. Ik offerde me graag op, heerlijk om iemand zo van een glas vers gebrouwen donker bier te zien genieten! Morgen maar weer  hier eten Smile

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk als jullie een reactie achterlaten!