vrijdag 8 augustus 2014

Dag 33 – Dinsdag augustus: Lone Pine – Calaveras Big Tree State Park

De FBI liet ons niet met rust. Met ontzettend veel moeite hadden we ze afgeschud, enkele dagen geleden, maar nu bleek dat toch een illusie.

 
We reden weg van onze wereldplek in Lone Pine. Om bij ons volgende doel te komen, Calaveras, moesten we bóven Yosemite langs, over de Sonorapas, en dan nog een flink stuk in noordwestelijke richting. In het Calaveras SP zouden we mogelijk onze vrienden Jan en José treffen die via een Facebook berichtje hun aanwezigheid daar hadden aangekondigd. Daardoor waren we ook op het idee gekomen erheen te gaan, voor die tijd hadden we nog nooit van het park gehoord. Aangezien we op zoek waren naar iets nieuws om de vakantie mee af te sluiten kwam het als geroepen.

Bij Mono Lake stopten we kort om een foto te maken en te constateren dat de meeuwen, die anders met tienduizenden neerstrijken op de rotsen, vakantie hadden genomen. Geen meeuw te zien! Waarschijnlijk waren ze weer terug richting Californische kust.

 

DSC09800

 

Rustig kachelend reden we verder. Vlak voor Sonora Junction, op de HW395, kwam een Highway Patrol Police met gillende sirenes ons tegemoet. Dat gebeurt wel vaker dus we schonken er geen aandacht aan. Echter, hij was ons nog niet voorbij of met gierende banden keerde hij, om vlak achter ons te gaan rijden. Een hele kerstboom aan knipperende verlichting voerde hij op het dak van zijn auto en de claxon loeide onafgebroken. Nou, ik kan je vertellen dat het behoorlijk intimiderend voelt. Inmiddels zat hij ongeveer op onze achterbumper en we kregen de indruk dat we misschien maar beter konden stoppen. Ik riep nog tegen Bert ‘raampje open en handen op het stuur!’ want dat je vooral niet uit moest stappen had ik wel begrepen. Met al het licht en geluid aan schoof de sterke arm der wet naast ons. Het raampje van zijn auto ging open. Nu zul je het hebben! Als de FBI op jacht is naar een lange Fries uit Nederland leg je altijd het loodje tenslotte. Hoe je het ook probeert te ontlopen. De politieman keek ons eens boos aan, keek nog een keer, draaide zijn raampje weer dicht en……spoot ervandoor! Niet omdat wij hem angst ingeboezemd hadden maar omdat wij kennelijk niet degenen waren die hij zocht. Pfff……Je weet dat je niets verkeerd gedaan hebt, zelfs de maximumsnelheid niet met een half mijltje overschreden, en tóch, en tóch…..je schrikt je gewoon het apelazarus. In dit land voelt het allemaal bovendien een haartje erger.

Na deze haast surrealistische ervaring overwonnen we in een rustig tempo de Sonorapas, die hoog en prachtig was.

P1050881

Vlak na het Columbia State Park reden we over een brug die het enorme New Melones Lake overspande. Het was een uur of zes, en alles leek in goud gedompeld.

                                      P1050887

Om een uur of zeven vonden we in het Calaveras SP een prachtplek, alweer een half bos voor jezelf. Dat bos bestaat voornamelijk uit oudere en jongere Redwoods en omdat die zo hoog zijn levert dat veel licht en lucht op. Bovendien keken we uit op een enorme bloemenweide waar een wandelpad overheen was aangelegd in de vorm van een plankier. Heel geschikt om twee dagen door te brengen. ‘s Avonds speurden we nog de hele camping af op zoek naar Jan en José, maar die bleken achteraf ergens in een huisje te zitten.

 

        P1050907  DSC09873 P1050911

                                  DSC09812 P1050893

Het is en blijft iets bijzonders. Zo’n hele grote campground waar het om half negen stikdonker is (nergens verlichting) en je dan alleen nog het schijnsel van de verschillende kampvuurtjes ziet. Haast mystiek…..

2 opmerkingen:

  1. He, Calaveras Big Tree SP! Wij zijn er geweest vorig jaar, leuk dat jullie dat bezoeken.

    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O wat grappig! Er komen volgens mij niet veel buitenlanders. We hebben er heerlijk gekampeerd! Waar zaten jullie? In Arnold?

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als jullie een reactie achterlaten!