Het ontbijt in het hotel in New York was fantastisch. New York?? Seattle toch? Nee, daar kwamen we niet helaas….
De reis naar Düsseldorf verliep voorspoedig. Om halfzeven reden we weg in de snelle bolide (Peugeot 206) van Jette waar onze tassen zowaar makkelijk in pasten. Wij konden er zelf ook nog bij, dat was mooi meegenomen. Die tassen stonden al een week ingepakt klaar omdat we er toen de tijd voor hadden. Evenals de vorige jaren hadden we allebei één grote tas en één rugzakje als handbagage. De grootste tas woog 17 kg maar daar zaten dan ook de slaapmatten in, die van mij 13 kg. En met allebei nog 6 kg handbagage vonden wij het best netjes.
Maar goed. Op de snelweg door Duitsland was nauwelijks een auto te zien, zo rustig. Prachtig op tijd reden we dan ook de luchthaven binnen waar we na afgifte van de bagage de Starbucks indoken voor een wake-up koffie. Bij de douane was het ook al opvallend rustig, we waren er ongeveer alleen. Dat had ons misschien al aan het denken moeten zetten….Ons vliegtuig zou om 13.05 vertrekken. We waren wel verbaasd over het geringe aantal mensen dat zat te wachten bij de gate. Vast een leeg vliegtuig dachten we. Er gebeurde echter niets bij die gate. Meestal zie je zo tegen boardingtijd wel mensen verschijnen bij de balie, maar er kwam niemand. Tot ik maar eens even op het bord ging kijken: twee uur vertraging! Ja hoor. Een snelle rekensom leerde ons dat we dan de aansluiting in Seattle net zouden missen.
Om een lang verhaal kort te maken: zo gebeurde. In New York, waar we trouwens héél vlot door de douane kwamen, werden we van het ene loket naar het andere gestuurd, maar uiteindelijk kregen we vouchers voor een hotel, eten en ontbijt. Want de eerstvolgende vlucht naar Seattle was pas de volgende ochtend.
Eigenlijk vonden we het niet zo erg. We waren inmiddels doodmoe, toch al zo’n uur of twintig op de been, en nu konden we tenminste naar bed. Wat we dan ook maar deden.ssss
Go with the flow . . . . . :-)
BeantwoordenVerwijderenGroet, Jantjo.