Dag 5 - vrijdag 20 juli: New York - Denver

(hier hebben we geen fotos bij; bij de voorgaande berichten zijn nu de foto's bijgevoegd!)

Onze vlucht naar Denver vertrok pas om 16.00, dus we hadden ruim tijd om in te pakken, koffie te drinken met Ampara en nog even een rondje door de buurt te maken. Bij de koffie stelde ik Ampara de vraag wat ze nu moesten betalen voor een appartement als dit. Dat loog er niet om: $ 1380 exclusief per maand! Dat is wel heel hard werken voor de huur. Alejandra, de dochter, werkt als barvrouw maar mogelijk oefent zij daarbij ook nog een ander, oud beroep uit…de nachtclub levert naast muziek en drank namelijk ook ‘hookah’s ‘, zoals bleek uit een rondslingerend visitekaartje. Maar dat zijn maar veronderstellingen van onze kant. In elk geval hebben wij maar reuzze geboft met zo’n onderkomen Toen we onze bijdrage aan Ampara wilden afleveren protesteerde ze eerst, daarna verontschuldigde ze zich wel tien keer want ze vond het eigenlijk niet gepast om vrienden te laten betalen. Uiteindelijk nam ze het aan, maar wilde ons nog $20 teruggeven. Dat konden we gelukkig keren. Wel kwam ze even later met een pak Colombiaanse koffie aanzetten voor ons, en dat hebben we toen maar in dank aanvaard.

Onze spullen waren snel gepakt en dat liet ons tijd genoeg voor een wandelingetje. Astoria is een buurt in opkomst, met veel winkels en restaurantjes. We lunchten in een crêperie (Franse eigenaar) waarna we onze spullen gingen ophalen om ze – met ons erbij – in een taxi te laten vervoeren naar het vliegveld. De taxichauffeur mopperde op de politieke situatie maar dat doen taxichauffeurs hier altijd. Ze hebben ook wel een punt natuurlijk, als ze zeggen dat het nooit echt zal veranderen. Het is zo’n onmetelijk groot land met zoveel problemen, ik ben blij dat ik het presidentschap niet ambieer.  Misschien moeten ze al die campagnegelden maar eens inzetten voor de mensen waar het om gaat, in plaats van het uit te geven aan vlaggetjes, flyers en vrijwilligers.

Goed op tijd waren we op JFK aanwezig. Het is een nogal knullig vliegveld, en de ontvangst was navenant. Na een hele tijd in de rij gestaan te hebben waren we eindelijk bijna aan de beurt voor de controle, komt er opeens een Belangrijk Persoon Met Veel Verantwoordelijkheden op ons af stuiven, moesten we naar een ándere balie waar de hele film opnieuw begon. Omdat de computer van de scanapparatuur het eerst niet deed hadden we zelfs nog extra oponthoud. Tja.

In het vliegtuig gezeten kregen we de volgende melding: er zijn nog 15 wachtenden vóór u! In de file om de lucht in te mogen…..vanwege het slechte weer (het water kwam met bakken uit de lucht) was er een file ontstaan. ‘gebeurt wel vaker op jfk’ zei de captain. Die ons overigens ongeveer elke vijf minuten op de hoogte hield van de situatie. Een vliegtuig in de wacht schijnt veel kerosine te verbruiken, en één moest er daarom terugkeren naar de gate. Konden wij weer een plaatsje opschuiven. Uiteindelijk vertrokken we met twee uur vertraging, waarvan we onderweg één ingehaald hebben.
Om de haverklap kregen we drinken aangeboden en zoveel zakjes met pretzels of pinda’s als we wilden. Ze waren zeker bijna over datum….

Eenmaal geland ging het heel snel. We werden met een shuttle naar de vestiging van Alamo gebracht, waar we, net als twee jaar geleden, via www.usareisen.de (nee, we hebben geen aandelen) een midsize-suv gehuurd hadden. Er was geen levende ziel te bekennen, behalve een dame achter de balie die ons enthousiast gebaarde dat we aan de beurt waren. Ja, deuhh…..Ze sprak ONT-ZETTEND-LANG-ZAAM-EN-DUI-DE-LIJK, alsof we behalve hardhorend – wat we natuurlijk wel zijn, eerlijk is eerlijk - ook niet helemaal bij ons volle verstand waren. Dat ze ons toch een auto wilde meegeven mag je dan ook op zijn minst opmerkelijk noemen.
Ze wilde ons met een Jeep Compass opzadelen, maar dat zagen wij niet zo zitten. Dat is een auto met nogal stugge vering, en hij rijdt ook niet zo zuinig. Liever een Ford Escape, of een Kia Sportage. Helaas had ze écht alléén nog maar die Jeep. We stelden voor om dan morgen maar om te komen ruilen en dat mocht. We mochten trouwens ook een véél betere auto hebben, tegen bijbetaling van slechts $620. We bedankten vriendelijk voor de eer. Even later was de prijs gezakt naar $450, en nóg een minuut later naar $320. We hielden echter voet bij stuk. Opeens vroeg ze of we dan misschien een Chevrolet Equinox wilden, die stond er ook nog…..direct toegehapt uiteraard. Bij het afhalen van de auto bleken we ook nog voor een Dodge te kunnen kiezen, maar die slurpt meer benzine dus we bleven bij de Equinox. Hij beviel ons direct: heel veel opbergvakken binnenin en aansluitpunten voor opladers, ook usb. Verder is hij voorzien van een achteruitrij-camera, héél handig! En voor het geval we het koud krijgen zijn beide stoelen voorzien van verwarming. Ik denk niet dat we dat nodig hebben.
Inmiddels hebben we de hele Nederlandse vlag aan kleuren gehad: een witte, een blauwe en nu een rode auto. Wel beschaafd rood, dat scheelt.

We  zochten ons hotel op dat werkelijk fantastisch bleek te zijn. Na een hapje eten - waarbij we via het hotel een gratis appetizer kregen die al meer dan genoeg bleek om een achtpersoons familie te voeden! - doken we de heerlijk zachte bedden in, behoorlijk afgedraaid na de reis en alweer twee uur tijdsverschil.