zaterdag 20 augustus 2011

Dag 31 - 17 auagustus: Yellowstone

Dag 31 – woensdag 17 augustus: Mammoth Hot Springs
In het krantje van Yellowstone staan vier belangrijke getallen die je moet onthouden: 30  - het aantal yards dat je minimaal als afstand moet bewaren tot elanden, wolven en ander wild; 100 yards als het om beren gaat; 45 – de snelheid in mijlen die je in het park moet aanhouden; 911 – het alarmnummer. Wij voegen daar het getal 17 aan toe.
Allereerst zijn we vanmorgen naar de rivier gelopen die zich tegenover de campground bevindt. Het was nog niet al te warm en dus te doen. De afdaling kostte geen moeite en we waren vrij snel beneden. Het leverde weer mooie verstilde plaatjes op. Een visser gooide keer op keer zijn lijn uit, maar we zagen hem niets vangen. 




Bij het naar boven lopen viel de afstand in combinatie met de warmte toch wat tegen. Rustig aan dus maar. We worden ook een dagje ouder!
Bij de tent terug schreef ik wat aan het blog terwijl Bert zich over de kaarten ontfermde die al vanaf Glacier lagen te wachten. Daarna vertrokken we, eerst naar Mammoth om de kaarten te posten. Niet allemaal, we hadden onze adressenlijst thuis laten liggen….Toch ging het even mis. Bleken we álle kaarten in de bus gegooid te hebben….ook die zónder adres……Gelukkig is men hier buitengewoon behulpzaam, en de bus werd gewoon opengemaakt door de dienstdoende beambte. Ook weer opgelost!
We reden richting Ingang Oost, ook al figureerden we niet in de gelijknamige televisieserie. Onze hoop was natuurlijk enig wild te zien. Al vrij snel zagen we auto’s aan de kant staan. We stopten, en ja hoor, een grizzly! Beer nummer elf. 
Hij was wel verder weg dan de twee die we in Waterton gezien hebben maar toch goed waarneembeer….eh….waarneembAAr. Na het schieten van ongeveer duizend foto’s vervolgden we onze tocht. Maar niet zo ver…..een zwarte moederbeer met twee jongen! Geweldig om te zien hoe die kleintjes achter mama aanhuppelen. Ze blijven drie jaar bij de moeder voor ze zelfstandig door het leven gaan. Deze cubs leken echter nog erg jong, waarschijnlijk dit voorjaar geboren. Terwijl wij – en niet alleen wij, dat je alleen zult zijn is hier echt een illusie – stonden te kijken kwam wel vier keer een Ranger langs met zijn auto die iedereen sommeerde de auto met vier wielen van het asfalt te halen, wat vervolgens niemand deed. Wijzelf stonden netjes op een parkeerplaatsje, meer geluk dan wijsheid overigens. De beren verplaatsten zich van ons af en we liepen naar de auto terug. Je gelooft het niet: nóg een moederbeer met twee cubs! Nee, niet dezelfde. Dus nu hebben we tweeduizend foto’s van beren. Nou ja, het kan ook iets minder zijn…De teller staat op 17, en dat op 17 augustus. Een getal om te onthouden!




We zagen nog een versteende boom, ontmoetten heel veel bisons en genoten met volle teugen van het zeer afwisselende landschap. Yellowstone is zo ongelooflijk gevarieerd qua natuur, het valt eigenlijk niet uit te leggen. Je moet het echt zelf gezien hebben.
Op de terugweg zag ik een zogenaamde ‘scenic bypass’, en ik dacht dat die onze richting opging. Dus  moest Bert bijna vol in de remmen om die weg, de Blacktrail, in te draaien. Nou, dat was achteraf niet zo handig. Het bleek een ongeveer tien kilometer lange onverharde weg, weliswaar landschappelijk gezien de moeite waard, maar we waren al erg lang onderweg. Bovendien reden we  terúg in plaats van de goede kant op…maar uiteindelijk kwamen we toch in Gardiner, waar we er zowaar in slaagden alle foto’s op Picasa te zetten: een hele snelle verbinding. Toen ik echter een bericht op het blog wilde posten lukte dat niet: het blog weigerde dienst. Dus later nog maar eens proberen.
In koken hadden we, voor het eerst eigenlijk, even helemaal geen zin. We aten dus een hapje bij de plaatselijke bbq- annex hamburgertent. Heerlijke entrecote, en het kost echt bijna niets hier.
Terug bij de tent een flink vuurtje gestookt en voor het laatst genoten van het prachtige uitzicht. Morgenvroeg naar Norris!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Leuk als jullie een reactie achterlaten!