In de vroege ochtend werd ik wakker door de wind, die zich weer stevig was gaan roeren. Omdat we in feite in de buitenlucht slapen in onze doorzichtige gazen tent kregen wij daar wel het een en ander van mee. Het dakje is er wat losjes overheen gespannen en houdt niet veel tegen. In je slaapzak blijven hielp goed en dat deden we net zolang tot de drang naar koffie te hevig werd.
Tot onze grote verbazing was alles droog. Ook op het terrein zelf. Dus maar snel opgepakt, want er zat nog veel water in de lucht zo te zien. Een snel ontbijtje, en rijden maar. Via Cranbrook naar Kalispell, en zo binnendoor richting Yellowstone. In Cranbrook namen we de verkeerde afslag, waar we pas heel veel later achter kwamen. Omdat het nu toch echt slecht weer was maakte het ons niet uit, we pasten gewoon de route aan en namen de Interstate 90 East. Dat was een prachtige rustige vierbaansweg. Langzamerhand begon het ook wat op te klaren. Bij de grote gele M stopten we, deze keer niet alleen om een paar blogs te posten maar vooral om even met Inger te skypen. Zij vertrekt zaterdag voor een kampeervakantie met Daan naar Frankrijk. In onze auto. Voorzichtig rijden jongens! Maar dat komt wel goed.
Verder valt er niet zo heel veel te vertellen.Op zoek naar een slaapplek probeerden we het eerst in Kellog, in de verwachting de straten daar geplaveid te zien met cornflakes, maar het bleek een deprimerend en verwaarloosd gat te zijn. Even verderop, in het als historisch aangekondigd plaatsje Wallace, namen we een kamer in de Wallace Inn. Een grauw en sfeerloos hotel waarin wij ons ontzettend jong voelden: heel veel 80+ zo te zien. We hoorden daar wel dat het inderdaad overal ontzettend noodweer geweest was, tot hagelbuien aan toe. Hadden wij even mazzel!
Natuurlijk waren de bedden weer uitstekend, en het simpele eten in het bijbehorende restaurant was redelijk van kwaliteit. Ik bedoel, een hamburger is en blijft een hamburger nietwaar? Een gekreukeld echtpaar, waarvan de vrouw alvast een pyjamabroek had aangetrokken (het kon trouwens ook een man geweest zijn, dat konden we niet goed zien) bevolkte als enige andere levende wezens de verder uitgestorven eetzaal. Bert kreeg zijn donkere biertje, ik kon mijn blogs afschrijven en dat was dat. Nog ruim twee weken te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!