Dag 34 – vrijdag 9 augustus:
Kings Canyon
De Azalea CG beviel ons goed. Zo goed, dat we besloten hier
nog twee dagen te blijven. Daarmee hadden we meteen het zaterdagprobleem
getackeld, dan kan het nog wel eens vol zijn hier.
Hoewel we oorspronkelijk van plan waren in Cedar Grove een
plek te zoeken, zo’n 30 mijl verderop en aan het eind van de weg die de bergen
in leidt, hadden we daar vanaf gezien toen we hoorden dat je er geen vuur mocht
maken en bovendien het water op rantsoen was. Geen public showers dus. Vanwege
de veel te vroeg ingevallen droogte (begin juni, in plaats van augustus) mocht
er alleen vuur gemaakt bij campgrounds hoger gelegen dan 6000 ft. Dat is
ongeveer 2100 meter. En geloof me, ’s avonds heb je dat echt wel nodig om warm
te blijven hier!
Die dertig mijl naar Cedar Grove reden we vandaag op en
neer. Heel goed te doen natuurlijk. Het was een mooie tocht door de canyon en
langs het water.
Een Amerikaanse zeemeermin zat op een steen in de rivier. Haar man wilde een foto maken en zij schikte heur haar nog even goed. Om vervolgens uit te roepen ‘de baby, waar is de baby!!’ Hij – haar man – keek verschrikt om zich heen, helemaal niet meer aan gedacht! Gelukkig lag het kind nog veilig op het kleedje. Tja.
Het hiken lieten we achterwege: we waren lui. Dat is het fijne van zelf je reis samenstellen, je kunt ter plekke je plannen wijzigen en aanpassen. Daarom houden we er ook helemaal niet van iets van tevoren te reserveren. Dit alles geldt trouwens voor veel meer zaken in het leven, zelf het stuur in handen houden geeft je vrijheid. Maar dat terzijde.
Een Amerikaanse zeemeermin zat op een steen in de rivier. Haar man wilde een foto maken en zij schikte heur haar nog even goed. Om vervolgens uit te roepen ‘de baby, waar is de baby!!’ Hij – haar man – keek verschrikt om zich heen, helemaal niet meer aan gedacht! Gelukkig lag het kind nog veilig op het kleedje. Tja.
Het hiken lieten we achterwege: we waren lui. Dat is het fijne van zelf je reis samenstellen, je kunt ter plekke je plannen wijzigen en aanpassen. Daarom houden we er ook helemaal niet van iets van tevoren te reserveren. Dit alles geldt trouwens voor veel meer zaken in het leven, zelf het stuur in handen houden geeft je vrijheid. Maar dat terzijde.
Er valt verder niet veel te vertellen, behalve dan misschien
dat een van onze medekampeerders een omgehakte seqouia met een hamer doormidden probeerde te hakken om zo brandhout te genereren,
en dat we vandaag ál ons eten bereidden in het vuur: bij de plaatselijke winkel
kochten we, behalve een veel te dure zak ijsblokjes, twee hele grote
aardappelen en worstjes. De piepers stopten we in de as, de worstjes gingen met
uien en tomaten in de gaatjespan. De korst van de aardappelen werd keihard maar
het binnenste boterzacht. We lepelden ze uit, met wat boter en peper en zout.
Alles bij elkaar een waar feestmaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!