Dag 24 – dinsdag 30 juli: Holbrook – Flagstaff
KOA staat voor ons gelijk aan de was doen, foto´s op het web
zetten, blog bijwerken, uitgebreid douchen. Dat is dan ook meteen het enige
voordeel van deze commerciële campingketen. We wilden vandaag dus proberen op weer
eens op een campground van de National Forest Service terecht te komen, ergens
tussen Flagstaff en Sedona. We hadden erge houtvuurbehoefte, iets waar we door
de hoge avondtemperaturen de afgelopen dagen maar niet aan begonnen waren.
Bovendien mocht het niet overal in verband met brandgevaar.
Maar eerst: het Petrified Forest. Waar denk je aan als je
dat leest? Toch in elk geval iets met bos. Nou, geen boom gezien. Dat wil
zeggen, geen lévende boom.
Het Petrified Forest NP bestaat in feite uit twee delen: de
Painted Desert en het Petrified Forest. Nu hadden we al vaker ´painted hills´
gezien, de vraag was dus wat dit zou toevoegen. Nou, ten eerste was het héél
anders van kleur, deels rood en deels blauwgrijs, maar ook de structuur was
compleet anders.
Allereerst bezochten we het Kachina Point met als grote
trekpleister de Painted Desert Inn. Dat is geheel in Indiaanse adobestijl opgebouwd
door jonge werklozen ten tijde van de Grote Depressie in de jaren dertig. Zij
kregen daarvoor één dollar per dag, en onderdak plus eten. Ze werden verplicht
om $25 dollar per maand naar hun familie te sturen om die zo te ondersteunen.
Wij zouden het nu een reïntegratieproject noemen waarschijnlijk, een opstap
naar betaald werk. De Ranger die ons erover vertelde wist niet of het ook als
zodanig gewerkt had….Hoe dan ook, een plaatje was het. Zowel van binnen als van
buiten. Tot in de kleinste details afgewerkt, allemaal met Indiaanse bouw- en
decoratietechnieken. Door de warme kleur van de adobe vormde het een
schitterend geheel met de omgeving. Doe mij maar zo’n huis!
Na dit juweeltje was het volgende indrukwekkende onderdeel: de Blue Mesa. Een mesa is een tafelvormige grote rotsformatie. Hier was een trail van ruim een mijl uitgezet. Natuurlijk liepen we die en daarmee kwamen we in het hart van de formatie terecht. Onwaarschijnlijk. Kleuren, vormen, versteende stukken hout buitelden om het hardst ons netvlies binnen. Niet uit te leggen zo mooi. Ik zou zeggen, als je in de buurt bent: gewoon de snoeihitte trotseren en gáán!
Het Crystal Forest bestond uit een gebied met talloze
versteende bomen. Die liggen daar allemaal op de grond.
Versteend stuk boom |
In eerste instantie
lijkt het alsof ze keurig met de cirkelzaag in stukken gezaagd zijn, waar zich
vervolgens op de snijvlakken een kleurige laag van versteende kristallen
(hopelijk klopt dit, mijn scheikundig inzicht is niet erg groot) heeft gevormd.
De stammen, miljoenen jaren oud, zijn echter niet verzaagd maar onder druk van
een enorme laag sediment in stukken gebroken toen ze door die laag naar boven
gedrukt werden.
Heel bijzonder. Ook hier liepen we de uitgezette trail.
Na een picknick sloten we af met de Long Log trail, daar ligt het werkelijk bezaaid met 'hout'.
Na een picknick sloten we af met de Long Log trail, daar ligt het werkelijk bezaaid met 'hout'.
Er komt een vraag bij me op. Is het echt wetenschappelijk
bewezen dat we maar één maan hebben bij planeet Aarde? Zijn het er geen tientallen?
In het boek IQ84 van Murakami (ik kan niet stoppen met lezen in dat boek!)
wordt gesproken van twéé manen. Maar dat lijkt mij veel te weinig. Ik weet
zeker dat wij op onze reizen van de afgelopen vier jaar minstens twintig
maanlandschappen hebben gezien!
Goed, exit Versteend Bos. Op zoek naar een kampeerplaats. In
Flagstaff gaan we eerst naar de Woody Mountains CG, in de Trotter beschreven
als de beste. Nou, ik zou mijn hond er nog niet naar toe sturen! Wat een
trieste, depressieve, rommelige, vieze boel. Weg daar! Uiteindelijk vinden we
een CG zoals we die graag hebben, zo’n 12,5 mijl voor Sedona. Zodra we de deur
van de auto opendoen ruiken we het al: bos en kampvuur. Heerlijk! De
tentplekken zijn helemaal vlak gemaakt en zeer ruim. We besluiten hier twee
dagen te blijven. Er is slechts één minpuntje: de weg. Daar staan we niet ver vandaan, en
hij wordt redelijk bereden. De beste strategie is: negeren. We stoken een
vuurtje, maken een heerlijk maaltje en laten ’s nachts de oordoppen hun werk
doen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als jullie een reactie achterlaten!