Dag 33 - 19 augustus: Yellowstone

Dag 33 – vrijdag 19 augustus: Yellowstone

Onze buurman kwam nog even gezellig een afscheidspraatje houden. Het gezin kwam uit Minnesota, met een redelijk aftandse vouwwagen achter de auto. Hij bleek een stuk grond te bezitten ter grootte van ongeveer de provincie Utrecht, waar hij ‘beef’ op had lopen. Bijbaantje, want hij werkte ook nog in een fabriek. Ze hadden één week vakantie….Hard werken kunnen ze wel hier.
Voor onze douche togen we weer naar Canyon Lodge. Het lijkt daar wel een beetje op een badhuis van vroeger. Ik herinner me van heel lang geleden dat ik met mijn toenmalige vriendje kampeerde in Lapalisse, een dorp-van-niks in Frankrijk. We verplaatsten ons in een oude Eend die alleen wilde starten als je hem een heuvel afduwde, maar dat terzijde. Er was geen douche op de Camping Municipal – het sportveld, ’s zomers afgestaan voor kampeerders. We gingen dus naar het badhuis in het dorp waar we voor een paar francs van de douches gebruik konden maken. Zeep en handdoek inbegrepen. 

Een handdoek kregen we hier niet, maar wel was er zeep. Na deze poetsbeurt reden we richting Fishing Bridge en door richting Sylvan Pass. Het gaf weer een heel ander beeld van Yellowstone. 

De Fishing Bridge, met bankjes voor de vissers

Een Mudpot

Deze meneer ging er even voor staan.....

...maar deze rolde zich liever lekker in het zand!

Dat park blijft ons elke keer weer verrassen, zoveel moois! De dode bomen die overal blijven liggen (of staan) geven het soms haast iets spookachtigs. Dode bomen zijn vaak ook zoveel mooier dan levende, met al hun grillige vormen. Naast het ‘gewone’ dode hout rijd je ook regelmatig kilometers door afgebrande bossen. Dat is heel onwezenlijk, zeker als er zich nog geen nieuwe vegetatie gevormd heeft. Alles grijs… Er waren in dit gebied veel trails, maar ze waren bijna allemaal afgesloten vanwege de aanwezigheid van grizzlies. We bleven dus maar in de buurt van de auto. Toen we op een gegeven moment weer in wilden stappen ging de auto niet open. Nog eens op het knopje gedrukt: niets. De sleutel in het slot gestoken: ook niets. Ik kreeg al visioenen van wachten op de plaatselijke hulpdiensten en wegsleepacties…..maar ik kon niet om hulp bellen want mijn telefoon lag in de auto en had bovendien geen bereik……tot ik maar eens IN de auto keek. Was het niet die van ons! Met twee identieke Fordjes kun je je makkelijk vergissen, dat blijkt!

Oponthoud onderweg

De Rangers drijven ze fijn onze kant op

En dan zie je opeens een héél groot beest naast je autoraampje!

Het volgende programmapunt was via Old Faithful (de grootste geiser) naar het Midway Geyser Bassin. Je rijdt dan de zogenaamde Lower Grand Loop in het park: je kunt het hele park bekijken als je de achtvorm in zijn geheel volgt maar dat red je niet in een dag. Bovendien zou het afbreuk doen aan al het moois wat er te zien is omdat je dan overal langs moet racen. Het stuk tot aan Old Faithful was niet erg interessant, veel bomen en weinig uitzichtpunten. Maar toen we eenmaal bij de geisers gekomen waren….onvoorstelbaar. Wat een schoonheid. En  omdat we nu op een ander tijdstip waren dan vorig jaar weer met heel andere kleuren. Je kunt daar echt elke dag komen, en elke dag iets anders zien. 

Na dit indrukwekkend gebeuren was het hoogste tijd voor een glaasje en een hapje bij de tent. Het was alweer zes uur, de dagen vliegen hier werkelijk voorbij. Het is nog maar zelden voorgekomen dat we met licht gekookt hebben zelfs. Zo ook vanavond niet. In het donker, bij ons vuurtje, warmden we ons met een kom chili. Alle groenten die we overhadden waren erin verwerkt en het smaakte overheerlijk! 

Aldus goed gevuld waren we klaar om de ongetwijfeld zeer koude nacht  die ons te wachten stond (de hemel was zo helder als hij maar kon zijn, met miljoenen sterren) te doorstaan.