Dag 12 – 29 juli: Portland

Dag 12 – vrijdag 29 juli: Portland 

We kunnen hier kort over zijn: Portland is een hele leuke, moderne stad! Om half twaalf reden we er binnen en om kwart voor twaalf zaten we in de tram naar het centrum. De auto konden we bij het motel laten staan, met bagage en al want het was nog te vroeg om in te checken. De tramhalte was ernaast. Omdat we niet het risico wilden lopen betrapt te worden op zwartrijden vroegen we aan een medepassagier hoe we moesten betalen. Nou, dat hoefde niet, want in het centrum is de tram in Portland gratis! Wat geweldig. In vijf minuten waren we ter plekke. We zijn maar gewoon wat gaan lopen en kwamen terecht bij het museum. Er was veel moois te zien, buiten dan want een bezoek aan de ongetwijfeld interessante collectie hebben we maar eens overgeslagen. Onze fototoestellen draaiden overuren! De hele stad staat vol met kunst. Wat een feest! 

Beeld van Roy Liechtenstein

Deze dame heeft geen gezicht....alle aanzichten zijn hetzelfde

Sprokkelhout

Ook aan zaken als abri’s voor de tram en bus is veel aandacht besteed. Kennelijk is er geld voor en – niet onbelangrijk – wordt er door iedereen goed mee omgegaan. Graffiti zagen we bijvoorbeeld nergens.
Als je loopt krijg je dorst, en iets te eten zou er ook wel ingaan. Uiteindelijk vonden we een Italiaans lunchcafé, Pizzicato, met ook een paar tafeltjes buiten. Daar hebben we een verukkelijke verse panini gegeten. Ik bestelde er in eerste instantie ijsthee bij, maar bedacht me dat ik wel zin had in een glaasje witte wijn. De thee dus ongedaan gemaakt en we wachtten buiten tot onze bestelling gebracht zou worden. Als eerste kwamen de drankjes. Nu weet ik wel dat ze in Amerika de glazen wijn helemaal vol schenken, maar dit was gewoon een limonadeglas tot de rand toe gevuld met Chardonnay! 

Na deze overdaad hebben we maar even een powernap gedaan in het motel. Daarna zijn we de stad ingelopen, dat was helemaal niet ver. Portland heeft prachtige bruggen (sowieso zagen we onderweg veel mooie exemplaren) en we konden er van genieten terwijl we erover heen liepen. 

Aan de andere kant van het water was een grote groenstrook, parkachtig. Er stond een hele grote tent met allemaal wc’s eromheen. Dichterbij komend hoorden we mensen zingen en joelen. In eerste instantie dachten we aan een soort E.O.jongerendag, maar toen we zagen hoe onwaarschijnlijk veel bier er gedronken werd begonnen we dat toch in twijfel te trekken. Maar eens gevraagd dus. Bleek het een groot bierfeest te zijn! We werden van harte aangemoedigd mee te doen maar dat hebben we toch maar afgeslagen.

Allemaal wc's rondom de tent

Verder hebben we niet zoveel meer gedaan, vooral wat rondgezworven. Daarbij zie je toch wel heel veel armoede, het lijkt haast erger dan vorig jaar. Of we letten er meer op, dat kan ook. Dat is de keerzijde van the American Dream…