Dag 16 – 25 juli 2010 – Mammoth Hot Springs

Dag 16 – zondag 25 juli 2010 – Mammoth Hot Springs

Vannacht was het een heel stuk warmer dan in Norris zodat we heerlijk geslapen hebben. We hadden ook wel héél veel kleren aangetrokken, nog een keer een koude nacht leek ons niet zo fijn.

Bij de ochtendkoffie hadden we zowaar ‘verse’ croissantjes, gisteren gevonden in Gardiner. Even opwarmen in de koekenpan en we waanden ons in Frankrijk…

We hadden gisteren besloten tot een rustdag vandaag. Gewoon wat keutelen bij de tent, wel even naar de Hot Springs maar verder niet veel. Die warme bronnen – met kalkterrassen, net zoals je ze in Turkije (Pamukkale) en Mexico (Hierve del Agua) vielen ons eerlijk gezegd nogal tegen. Waarschijnlijk zijn ze erg mooi in voor- en najaar, als er water in staat en de kleuren volledig tot hun recht komen, maar van alles wat we tot nu toe gezien hebben maakte dit toch het minste indruk.

Niet getreurd, we hadden nóg iets op het programma: douchen! Bij de meeste campgrounds waar wij kamperen heb je die niet, maar er is altijd wel iets in de buurt waar het dan wel kan. In dit geval in het Mammoth Hot Spring hotel. We meldden ons aan de balie, betaalden een klein bedragje en konden onbeperkt gebruik maken van de douche. Wat voelden we ons heerlijk opgefrist! Want de laatste keer dat we water op ons hoofd voelden was toch al vier dagen geleden.

We hebben daarna een toertje gemaakt door Fort Yellowstone, een complex met militaire gebouwen van waaruit de U.S. Army van 1886 tot 1916 het beheer voerde over het park, waarna dat overgenomen is door de organisatie van Nationale Parken. De manschappen werden in de gebouwen gehuisvest. Het complex ziet er werkelijk schitterend uit, een beetje onwerkelijk in deze omgeving.

Na het verorberen van een hotdog en ongeveer een liter cola, die we ook nog eens gratis konden bijvullen, naar de tent gegaan alwaar ik nu dit verhaal zit te typen.

Er zijn enkele dingen die ons opvallen in de Verenigde Staten. Zo knoopt werkelijk iedereen een praatje met je aan, heel onbevangen. Je kunt er wel of niet op ingaan natuurlijk, maar kan leuke ervaringen opleveren.
Dan de kampeerplekken. Die zijn hier zonder uitzondering ruim, hebben allemaal een picknicktafel en een vuurring. Je moet wel al je spullen in de auto houden in verband met de dieren (hier op dit terrein zijn het de Wapitiherten die domicilie houden) en ook geen afwaswater e.d. zomaar weggooien.
Het is overal opvallend rustig, zeker ’s nachts. De grote campers mogen dan hun airco en generatoren niet aanhebben zodat je niet wakker ligt van het gezoem wat je in Frankrijk en zeker Spanje wel hoort.
De campingbeheerders houden werkelijk alles in de gaten. Terwijl ik dit aan het typen was kwamen ze even langs om te zeggen dat we geen afwas bij de kraan mochten doen, daar hing namelijk mijn douchespons te drogen die zij voor een afwasspons aanzagen. We konden ze gelukkig vertellen dat we goed op de hoogte waren van de geldende regels en gerustgesteld keerden ze hun elektrische karretje weer om hun ronde af te maken.

Aan het eind van de middag zijn we opnieuw naar Gardiner gereden om nog wat extra wijn en gas in te slaan. Dat laatste was noodzakelijk omdat we in 4 dagen een heel tankje verbruikt hadden, en dat is dan 2x het formaat van een klein campinggastankje. Kennelijk verbruik je meer van propaangas. Nu hebben we er drie in voorraad genomen zodat we voorlopig vooruit kunnen.
Ook hebben we in G. gebruik gemaakt van de mogelijkheid de laatste berichten op het blog te plaatsen. Daarna zijn we teruggereden het park in, en hebben een avondtourtje gemaakt richting Norris. Daarbij kwamen we opnieuw langs de Hot Springs, maar nu langs de bovenste loop. Stomverbaasd waren we dat we dáár pas zagen wat we ’s morgens verwacht hadden: schitterende kalkterrassen en kalkformaties, met prachtige kleuren! Omdat de zon bijna onderging hebben we ze ook nog met het meest optimale licht kunnen fotograferen. Alweer een cadeautje, zoals heel Yellowstone vol zit met onverwachte genoegens.

Bij de tent hebben we ons dagelijkse ritueel van het glaasje wijn met geitenkaas weer gevolgd. Tijdens dit borreluurtje (het was trouwens al 21.00 u. inmiddels) kwamen onze buren even aan. We raakten in gesprek, zij bleek cellodocent te zijn. De beide kinderen speelden ook cello, en zo hadden we meteen iets gemeenschappelijks met zelf een cellospelende en een vioolspelende dochter. Het praatje liep natuurlijk uit, en uiteindelijk hebben we om half elf samen één bakje bamisoep gedeeld. Het was gewoon te laat voor iets anders, en hier hoefde je alleen maar kokend water op te gooien.

Omdat we de volgende dag héél vroeg op wilden om te vertrekken naar Grand Teton hebben we maar geen vuurtje meer gemaakt en zijn zo de slaapzak ingerold, als een ware jeu de boule-bal!