PLANNING 2013

25 mei 2013.

In ons laatse bericht van 2012 gaven we al aan dat we een verhuizing naar Chicago overwogen. Hoewel we daar bij nader inzien toch maar van af zagen konden we de spotgoedkope tickets van AirBerlin die kant op niet laten lopen.
En zo vertrekken we voor de vierde keer op rij naar Amerika om een lange kampeertrektocht te maken.
We starten dus in Chicago, vanwaar we dan een dag na aankomst met een binnenlandse vlucht naar San Francisco verder reizen. Voor een totaalprijs die ongeveer gelijk is aan de kosten van een autorit naar Spanje, inclusief de tol.
Dat laatste waren we aanvankelijk niet van plan. Verschillende scenario's passeerden de revue, van een tocht  rond de Great Lakes tot het volgen van Route 66 naar Los Angeles. Uiteindelijk besloten we echter toch vanaf San Francisco te vertrekken, richting Zuidwest. Het AllesAmerikaforum is ons wederom tot grote steun geweest bij het uitstippelen van een route.
Voor een deel gaan we langs deels bekende plekken maar ook veel nieuws komt in beeld. Zo waren we nog niet in New Mexico en daar valt bijzonder veel te zien.

Natuurlijk pakken we het verder net zo aan als de afgelopen jaren: kampeerspullen deels meenemen, deels ter plekke kopen. Zo veel mogelijk kamperen, liefst in de parken. 
De auto is gehuurd (via eautohuur bij Alamo, flink onderhandeld, met succes!), een onderkomen voor twee nachten in San Francisco geregeld via Airbnb. De eerste nacht, bij aankomst in Chicago, slapen we vlakbij het vliegveld in het Best Western O'Hare. Dat scheelt een hoop gesleep met bagage. 
Met het kleine laptopje op schoot zal ik tijdens lange autoritten weer een blog bijhouden. Dus voor wie het leuk vindt: vanaf de tweede week van juli zijn we weer te volgen!

Hieronder onze planning, waar we met evenveel gemak overigens weer van af kunnen wijken.

Dag 1	07/07	Düsseldorf – Chicago
Dag 2	08/07	Chicago – San Francisco
Dag 3	09/07	SFO
Dag 4	10/07	SFO – Sacramento
Dag 5	11/07	Sacramento
Dag 6	12/07	Sacramento - Lake Tahoe
Dag 7	13/07	Great Basin
Dag 8	14/07	Great Basin
Dag 9	15/07	Great Basin - Moab
Dag 10	16/07	Monticello
Dag 11	17/07	Moab – Valley of the Gods – Mesa Verde
Dag 12	18/07	Mesa Verde - Farmington
Dag 13	19/07	Farmington - Bisti Badlands
Dag 14	20/07	Farmington - Ah Shi Sle Pah wash - Taos
Dag 15	21/07	Taos
Dag 16	22/07	Taos – Santa Fe
Dag 17	23/07	Santa Fe – Kasha Katuwe Tent Rocks - Albequerque
Dag 18	24/07	Albequerque
Dag 19	25/07	Albequerque – Carlsbad Caverns
Dag 20	26/07	Carlsbad
Dag 21	28/07	Carlsbad - Alamogordo
Dag 22	29/07	White Sands – City of Rocks
Dag 23	30/07	City of Rocks  – Catwalk National Trail – Alpine AZ
Dag 24	31/07	Alpine AZ -  Petrified Forest - Flagstaff
Dag 25	01/08	Flagstaff
Dag 26	02/08	Flagstaff – Blue Canyon/Coal Mine Canyon – Lake Powell

Dag 27	03/08	Lake Powell
Dag 28	04/08	Lake Powell - Zion
Dag 29	05/08	Zion – Valley of Fire SP
Dag 30	06/08	Valley of Fire – Las Vegas
Dag 31	07/08	Las Vegas – Death Valley - Lone Pine
Dag 32	08/08	Lone Pine – June’s Lake
Dag 33	09/08	June’s Lake – Tioga Pass - Kings Canyon
Dag 34	10/08	Kings Canyon
Dag 35	11/08	Sequoia NP
Dag 36	12/08	Seqouia NP
Dag 37	13/08	Sequoia – Big Sur
Dag 38	14/08	Big Sur - Monterey
Dag 39	15/08	Monterey - SFO
Dag 40	16/08	SFO - Chicago
Dag 41	17/08	Chicago
Dag 42	18/08	Chicago - Düsseldorf

Dag 41 – zaterdag 25 augustus: Chicago – New York – Amsterdam – Groningen

Zo. De kogel is door de kerk (beide hier in ruime mate voorhanden)! We gaan verhuizen. Naar Chicago! Wat een geweldige stad. New York moet het vanaf nu doen met een schamele gedeelde derde plaats met Barcelona, Berlijn blijft staan op de tweede. 

Helaas zit het er niet direct in, en het heeft ook een nadeel: ze hebben geen Hema! Misschien moeten we er dus toch nog even over nadenken.

Om half zes ging de wekker, om kwart voor zes slopen we het huis uit. 

Het hek gaat voor de laatste keer dicht....

Het was toch wel weer een hele hijs om alle spullen naar beneden te sjouwen en bij de metro weer naar boven. Gelukkig kon de rest met de lift, dat scheelde. Een rit van bij elkaar twee uur was het. Dat komt omdat de Red Line eerst helemaal naar het zuiden rijdt, en de Blue Line daarna weer naar boven. Al met al een flinke omweg maar de enige mogelijkheid. Ach, en als je eenmaal zit…Er kwam een vrouw naast ons zitten die belangstellend vroeg waar we heengingen en hoe lang we hier al waren. Je voelt je wel enigszins beschaamd als je dan zegt ‘naar Nederland, we zijn hier zes weken geweest’, en zij vervolgens vertelt dat ze pas in oktober vakantie heeft, twee weken. Waarmee de koek dan ook direct op is voor de rest van het jaar.

De vlucht met JetBlue, van Chicago naar NY, verliep voorspoedig. Een fantastische maatschappij om mee te vliegen, echt een aanrader. Grootste voordeel: genoeg beenruimte! Echt waar, zelfs Bert kon met zijn 1.90 m gewoon goed zitten. Verder was alles splinternieuw en de crew was gedreven en enthousiast. Dat maak je wel eens anders mee. 

In NY moesten we bijna acht uur wachten. We vlogen vanaf JFK. Dat zijn ze aan het verbouwen maar ze blinken sowieso niet uit in duidelijke bewegwijzering, dus voor we alles gevonden hadden waren we al een uur verder. In eerste instantie hadden we bedacht nog even de stad in te gaan, maar dat werd toch wel een heel gedoe dus daar zagen we maar van af. We gaven de tassen af, dat kon gelukkig direct al, en zijn toen iets gaan eten en drinken. Op zo’n vliegveld is alles eigenlijk onbetaalbaar, en waar kom je dan uit? Bij MacDonalds… Het enige eetbare vind ik daar de fish-fillet burger, maar ze hebben ook heerlijke smoothies. En Bert kon z´n geliefde cheeseburgers niet weerstaan natuurlijk. Goed volgepropt zochten we een plek om te lezen (Bert) en te schrijven (ik). Uiteindelijk viel het wachten toch mee, je moet tenslotte door de douane, door de beveiliging en dan wachten op het boarden. Het vliegtuig vertrok een kwartier te vroeg voor de verandering, ook wel eens prettig.
Het eten van AerLingus is vreselijk vind ik, maar je hebt even iets in je maag. Wat dat betreft kun je wel veel beter met bijvoorbeeld Air Berlin vliegen, of KLM. Omdat we doodmoe waren, het was toch een hele reis met ook alweer een tijdsverschil, sukkelden we snel in slaap. En opeens ben je dan gewoon weer in Nederland, nu echt….

Onze bagage was er eerder dan wij bij de band waren. Nog niet eerder meegemaakt. 

Wachten op de bagage...o, was er al....en draait nog een rondje door....

Vlug naar de trein dus maar. En wie staat er bij de uitgang te wachten? Jette! Om ons op te halen met de auto! Het moet gezegd, dat was echt heel erg fijn.

Dit stukje is vanuit huis getypt. We hebben nu drie reizen gemaakt in Amerika en ze waren alle drie geweldig. De eerste, het Zuidwesten, kenmerkte zich vooral door al het nieuwe maar ook door de rode kleuren van al het gesteente en de Canyons; de tweede, Noordwest en Canada was een vulkanentocht met vooral veel groen; de derde, dit jaar, was eigenlijk een mengvorm van die twee. Heel veel nieuwe dingen gezien maar ook wat in de herhaling gegooid. Naast Utah, Arizona, Oregon, Wyoming, Nevada, South Dakota, Californië, Washington (de staat) en British Columbia hebben we dit jaar ook Colorado vrij intensief verkend. We hebben veel meer gezien dan de gemiddelde Amerikaan in zijn hele leven meemaakt. Bijna alle, of misschien wel alle, grote natuurwonderen kwamen op ons pad. Ongeveer 85% van de tijd hebben we gekampeerd en daarbij vele houtblokken verstookt. De Amerikaanse samenleving is ons heel veel duidelijker geworden en we zetten zo onze vraagtekens. We hebben veel mensen ontmoet en daar langere of kortere gesprekken mee gevoerd. Indianenreservaten, daar zijn we dwars doorheen gegaan en af en toe draait je hart zich om bij het zien van zoveel ellende. 

Hoewel we nog lang niet uitgekeken zijn op het land, en zeker niet uitgekampeerd, lijkt het erop dat we ons volgende zomer maar weer eens op Frankrijk en Spanje gaan richten. Het zal wel even wennen zijn: geen vuurtjes meer stoken, niet meer een half bos voor jezelf hebben. Maar de ervaringen die we afgelopen drie jaar opgedaan hebben neemt niemand ons meer af. Nu komt bovendien de napret, het maken van een fotoalbum. Eerst een selectie maken uit de duizenden foto’s, daar weer een kleinere selectie uit maken en uiteindelijk resulteert dat in een prachtig naslagwerk.

Alle lezers bedankt, we weten dat het er vele zijn waarvan sommigen ons onbekend. Een volgend blog zit er voorlopig niet meer in denk ik, hoewel, zeg nooit nooit…..

Dag 40 – vrijdag 24 augustus: Chicago

De laatste dag. Zo’n laatste dag is het altijd een beetje zoeken. We wilden in elk geval de architectuur-tour afmaken, daar waren we de eerste dag al mee begonnen, en naar de pier. Ook het Milleniumpark stond nogmaals op ons lijstje omdat we daar bij ochtendlicht nog wat foto’s wilden maken.
Bij het Visitor Centre hadden we een brochure gehaald waarin tal van zelf te lopen routes beschreven stonden. De architectuurwandeling was er één van. De eerste dag hadden we al het prachtige cultureel centrum bezocht. Vroeger de bibliotheek, nu multifunctioneel ingezet voor allerlei culturele activiteiten. Er was een expositie met enorm grote foto’s, computerkunst, maar ook het gebouw zelf mocht er zijn met een enorme glas-in-lood koepel. Omdat ik de foto’s vergeten was op het blog te zetten voeg ik ze hier toe.

De hal van het cultureel centrum

Computerkunst

Geïnspireerd op de Italiaanse renaissance 

Het formaat is hier niet zo zichtbaar, maar dit is echt een hele grote koepel

Goed, op pad dus. Op weg naar de pier liepen we langs een muur waarin allemaal stenen waren ingemetseld, stenen uit de hele wereld maar het meest uit Amerika zelf. En dan is het wel erg leuk om te ontdekken dat je heel veel van die plekken ook zelf gezien hebt! 

De pier was, zoals we eigenlijk al verwacht hadden, niet echt interessant. Geheel op het toerisme gericht. Maar er waren wel een paar leuke elementen: een prachtige plantenhal, ik kan het niet anders omschrijven; een mooie driemaster op het water; een museum met daaraan gekoppeld en vrij toegankelijk een glas-in-lood galerie.

Dame met eigentijds aureool??

Na de pier maakten we foto’s in het Milleniumpark. We konden er gewoon geen genoeg van krijgen…Ook de architectuurroute maakten we af, maar eigenlijk bleken we al heel veel gezien te hebben. We zijn dus maar gewoon op eigen houtje wat rond gaan lopen. 

Picasso

Achter het fontein een schitterend mozaïk van Chagall 

Net echt....

Winkelcentrum

Echt shoppen hebben we niet gedaan, de hele vakantie trouwens niet. Alles is hier duur, en bovendien, we hebben alles al. Alleen de geweldige handcrème van Eucerin, hier niet te krijgen, daar hebben we wat van ingeslagen. Dus we komen met zachte babyhandjes terug!
Na een hapje gegeten te hebben liepen we wéér naar het M-park. Deze keer om er een dansvoorstelling bij te wonen. Die was met grote borden overal aangekondigd. Er waren al wat mensen, en we wilden net gaan zitten toen we iemand hoorden praten met een van de medewerkers van de dansgroep. Bleek het pas morgen te zijn….Uiteindelijk hebben we een stukje repetitie meegepikt en zijn toen gaan genieten van de overgang van de dag naar de nacht. Schitterend, al die lichtjes. De Luriegarden leek wel een sprookje en vanaf de brug van Gehry kon je heel mooi het contrast zien tussen stad en (schijnbare) natuur.

We namen om een uur of negen de metro terug naar huis, maar natuurlijk wel met een stop bij de stamkroeg, de Main Stage Pub. Heel grappig, daar raakte we aan de praat met de net nieuwe serveerster. Zij bleek ……operazangeres van beroep te zijn! In een paar dagen drie zangeressen, in Nederland kom je ze sowieso bijna niet tegen. Ongevraagd bracht ze mij steeds een nieuwe beker (ongezoete) ijsthee, Bert  gaf ze uitstekend donkerbieradvies (nieuw scrabblewoord??). De thee werd niet in rekening gebracht. Niet nodig vond ze. We gaven dus maar een goede fooi, hoewel het een idioot systeem is.
Het was een mooie afsluiter van onze prachtige reis! Morgen héél vroeg op…..