Dag 17 - 26 juli - van Yellowstone naar Grand Teton

Dag 17 – 26 juli – Yellowstone-Grand Teton

Vanmorgen om 6 uur opgestaan, tent opgebroken en vertrokken richting Grand Teton. Dat opbreken gaat echt zó snel, onze buurvrouw sprak ons nog even vol verbazing aan: toen ze naar de w.c. ging lagen we nog in de tent, en toen ze terugkwam hadden we alles al in de auto…

Het is en blijft raar dat je zo voor dag en dauw op moet om een plekje te kunnen krijgen op een volgende campground, maar goed, ’s lands wijs ’s lands eer zullen we maar zeggen. We hadden onszelf opgelegd alléén te stoppen voor elanden en beren, helaas moesten we die gelofte al na drie minuten verbreken. Want wat doe je als je ongeveer 9 wapitiherten tegelijk ziet, waarvan één met jong? Precies, stoppen dus!
Onderweg kwamen we nog meer moois tegen, zoals een bison die de Yellowstone rivier aan het overzwemmen was, op de oever klom en zich vervolgens langs onze auto schurend naar de overkant van de weg begaf. Wat een kolossale beesten zijn het toch! Een ander exemplaar vond het ook nodig langs onze auto te schuiven, het was tenslotte zíjn weg en niet de onze..

In de buurt van een spectaculair verschijnsel, een zgn. moddergeiser, zagen we ook nog een mannelijk hert tussen de bomen. Onbeweeglijk bleef hij staan. Wéér een mooi plaatje.

Het komt er bij een reis als deze op neer dat je de rijtijden moet verdubbelen. In één keer doorrijden lukt gewoonweg niet. Gelukkig kwamen we nog net op tijd aan bij de Colter Bay Campground, de plek waar we eigenlijk naar toe wilden was al vol. En het was nog maar half elf!

We kregen, zoals altijd, een plek aangewezen. Vrijheid om zelf iets uit te zoeken heb je hier meestal niet, alleen als het helemaal niet bevalt kun je teruggaan naar de ingang en vragen om een andere plaats. Het bleek wederom een mooie, ruime plek. Wat doen ze dat hier toch goed! Op zo’n zelfde plek zetten ze in Frankrijk of Spanje met gemak zes tenten neer.

Omdat we zo vroeg waren hadden we veel tijd om van alles en nog wat te doen. We hebben dus eerst een lange rondrit gemaakt door het park, waarbij overal prachtige uitzichtpunten waren (die worden hier heel goed op tijd aangegeven). In de buurt van Jenny's Lake was er wat vertraging door wegwerkzaamheden. Dat is strijk en zet, maar ook wel logisch omdat het park maar een paar maanden per jaar sneeuwvrij is. Goed, we moesten dus even wachten. Toen we weer door mochten rijden ging dat toch wel erg traag...er stapte iemand uit...ja, en dan weet je het wel. Wild te zien! En in dit geval wederom een beer, een zwarte. Het heet natuurlijk ook niet voor niets Bear Country.

Verder hebben we nog Cunningham's Cabin bezocht en als je dan in zo'n houten hutje staat, in nowhere land, kun je je een héél klein beetje voorstellen hoe dat vroeger geweest moet zijn. Cunningham was een boer, uiteraard, en nam twee jonge mannen in 'huis' zodat ze onderdak hadden in de winter. Die knechten werden er echter van beticht dieven te zijn, en een waarschijnlijk zelfbenoemde Marshall nam het recht in eigen hand en knalde de twee overhoop. Voor de cabin waar wij nu voor stonden. Dit is wel een verkorte versie van het verhaal uiteraard!

Na de autorit weer een heerlijke pastamaaltijd gebrouwen op ons eenpitsgasje, met erg veel verse groenten. Om half tien hadden we de pijp helemaal uit, dus einde van deze dag.

Dag 16 – 25 juli 2010 – Mammoth Hot Springs

Dag 16 – zondag 25 juli 2010 – Mammoth Hot Springs

Vannacht was het een heel stuk warmer dan in Norris zodat we heerlijk geslapen hebben. We hadden ook wel héél veel kleren aangetrokken, nog een keer een koude nacht leek ons niet zo fijn.

Bij de ochtendkoffie hadden we zowaar ‘verse’ croissantjes, gisteren gevonden in Gardiner. Even opwarmen in de koekenpan en we waanden ons in Frankrijk…

We hadden gisteren besloten tot een rustdag vandaag. Gewoon wat keutelen bij de tent, wel even naar de Hot Springs maar verder niet veel. Die warme bronnen – met kalkterrassen, net zoals je ze in Turkije (Pamukkale) en Mexico (Hierve del Agua) vielen ons eerlijk gezegd nogal tegen. Waarschijnlijk zijn ze erg mooi in voor- en najaar, als er water in staat en de kleuren volledig tot hun recht komen, maar van alles wat we tot nu toe gezien hebben maakte dit toch het minste indruk.

Niet getreurd, we hadden nóg iets op het programma: douchen! Bij de meeste campgrounds waar wij kamperen heb je die niet, maar er is altijd wel iets in de buurt waar het dan wel kan. In dit geval in het Mammoth Hot Spring hotel. We meldden ons aan de balie, betaalden een klein bedragje en konden onbeperkt gebruik maken van de douche. Wat voelden we ons heerlijk opgefrist! Want de laatste keer dat we water op ons hoofd voelden was toch al vier dagen geleden.

We hebben daarna een toertje gemaakt door Fort Yellowstone, een complex met militaire gebouwen van waaruit de U.S. Army van 1886 tot 1916 het beheer voerde over het park, waarna dat overgenomen is door de organisatie van Nationale Parken. De manschappen werden in de gebouwen gehuisvest. Het complex ziet er werkelijk schitterend uit, een beetje onwerkelijk in deze omgeving.

Na het verorberen van een hotdog en ongeveer een liter cola, die we ook nog eens gratis konden bijvullen, naar de tent gegaan alwaar ik nu dit verhaal zit te typen.

Er zijn enkele dingen die ons opvallen in de Verenigde Staten. Zo knoopt werkelijk iedereen een praatje met je aan, heel onbevangen. Je kunt er wel of niet op ingaan natuurlijk, maar kan leuke ervaringen opleveren.
Dan de kampeerplekken. Die zijn hier zonder uitzondering ruim, hebben allemaal een picknicktafel en een vuurring. Je moet wel al je spullen in de auto houden in verband met de dieren (hier op dit terrein zijn het de Wapitiherten die domicilie houden) en ook geen afwaswater e.d. zomaar weggooien.
Het is overal opvallend rustig, zeker ’s nachts. De grote campers mogen dan hun airco en generatoren niet aanhebben zodat je niet wakker ligt van het gezoem wat je in Frankrijk en zeker Spanje wel hoort.
De campingbeheerders houden werkelijk alles in de gaten. Terwijl ik dit aan het typen was kwamen ze even langs om te zeggen dat we geen afwas bij de kraan mochten doen, daar hing namelijk mijn douchespons te drogen die zij voor een afwasspons aanzagen. We konden ze gelukkig vertellen dat we goed op de hoogte waren van de geldende regels en gerustgesteld keerden ze hun elektrische karretje weer om hun ronde af te maken.

Aan het eind van de middag zijn we opnieuw naar Gardiner gereden om nog wat extra wijn en gas in te slaan. Dat laatste was noodzakelijk omdat we in 4 dagen een heel tankje verbruikt hadden, en dat is dan 2x het formaat van een klein campinggastankje. Kennelijk verbruik je meer van propaangas. Nu hebben we er drie in voorraad genomen zodat we voorlopig vooruit kunnen.
Ook hebben we in G. gebruik gemaakt van de mogelijkheid de laatste berichten op het blog te plaatsen. Daarna zijn we teruggereden het park in, en hebben een avondtourtje gemaakt richting Norris. Daarbij kwamen we opnieuw langs de Hot Springs, maar nu langs de bovenste loop. Stomverbaasd waren we dat we dáár pas zagen wat we ’s morgens verwacht hadden: schitterende kalkterrassen en kalkformaties, met prachtige kleuren! Omdat de zon bijna onderging hebben we ze ook nog met het meest optimale licht kunnen fotograferen. Alweer een cadeautje, zoals heel Yellowstone vol zit met onverwachte genoegens.

Bij de tent hebben we ons dagelijkse ritueel van het glaasje wijn met geitenkaas weer gevolgd. Tijdens dit borreluurtje (het was trouwens al 21.00 u. inmiddels) kwamen onze buren even aan. We raakten in gesprek, zij bleek cellodocent te zijn. De beide kinderen speelden ook cello, en zo hadden we meteen iets gemeenschappelijks met zelf een cellospelende en een vioolspelende dochter. Het praatje liep natuurlijk uit, en uiteindelijk hebben we om half elf samen één bakje bamisoep gedeeld. Het was gewoon te laat voor iets anders, en hier hoefde je alleen maar kokend water op te gooien.

Omdat we de volgende dag héél vroeg op wilden om te vertrekken naar Grand Teton hebben we maar geen vuurtje meer gemaakt en zijn zo de slaapzak ingerold, als een ware jeu de boule-bal!

Dag 15 - 24 juli - Beren op de weg!

Dag 15 – 24 juli – Mammoth Hot Spring Campground – Beren op de weg!

Vanmorgen werd ik van de kou al erg vroeg wakker, Bert had nauwelijks geslapen zelfs. Bevroren stonden we op om de tent af te breken. Met stijve vingers van de kou is dat geen leuk klusje. Maar we waren binnen een kwartier helemaal weer ingepakt, dat is het voordeel van alles in je auto houden.

Het plan was naar de Slough Campround te gaan. Volgens de Ranger bij ons was daar voldoende plaats. Het was een prachtige tocht waarbij we om de haverklap stopten om achtereenvolgens een grizzlybeer en twee maal een zwarte beer te zien, de laatste zwarte beer zelfs van heel dichtbij! Gek hoor, zo’n beestje huppelt gewoon in het rond en je kunt je haast niet voorstellen dat ze agressief kunnen worden. Daardoor gebeuren natuurlijk ook ongelukken, juist omdat de aaibaarheidsfactor zo groot lijkt. We hebben de camera’s overuren laten draaien, dat begrijp je.

Wat later dan gepland, zo rond half elf, kwamen we aan in Slough. Helaas….alles vol…..en dat was het de hele dag al, zo werd ons verteld. Tja. Dan heb je wel een probleem in Yellowstone. Het is nu eenmaal wie het eerst komt wie het eerst maalt, dus de kans op een plek ergens anders was zo goed als verkeken. We zijn bij Tower Roosevelt maar eens gaan vragen, maar daar was ook alles vol. Toen gebeld naar de organisatie van officiële campgrounds, zelfde verhaal. In heel Yellowstone geen plek meer vrij! Ons laatste redmiddel was om een Rangerstation binnen te lopen, daar zijn ze goed op de hoogte van de situatie van het moment met betrekking tot de campings-zonder-reserveren. Bleek dat er in Mammoth Hot Springs nog plek was, als we tenminste snel zouden zijn. Het was nog een half uur rijden namelijk. Zo gezegd zo gedaan, en wonder boven wonder kregen we nog een plek. Niet zomaar een plek, nee, een wereldplek! Schaduw, heel belangrijk, maar bovenal het mooiste uitzicht dat we ooit eerder hadden vanuit een tent. Met helemaal niemand voor ons! De kleuren van de bergen zijn zo onnavolgbaarmooi hier, en daar mag je dan zomaar naar kijken onder het genot van je glaasje wijn. Wat een weelde….
Het was trouwens ook voor het eerst in ons leven dat we ons tentje op mochten zetten op een jeu de boules baan! Geen grapje hoor, het is een vlak stukje grind ter grootte van vier vierkante meter waar je makkelijk je pennen inkrijgt. Een grote tent zou er niet kunnen staan, maar voor ons minitentje was het geen enkel probleem.

Na het opzetten van de tent zijn we naar het Visitor Centre gelopen. Kan zo vanuit de camping, maar het was erg warm en ook een behoorlijke klim toch wel. Gestoofd kwamen we dan ook boven, waar het een flinke toeristische boel was. Nu is dat hier overal wel zo, kan ook niet anders want je kunt het park alleen maar betreden als toerist. We belden even met het thuisfront, wat heel wat voeten in de aarde had maar uiteindelijk toch lukte, gooiden onszelf vol met vocht en gingen terug naar de tent. Daar besloten we naar een plaatsje vlak buiten het park te rijden, Gardiner, om wat grootschaliger en vooral ook goedkoper boodschappen te doen. In het park is alles erg duur natuurlijk.
In Gardiner – een plaatsje met het uiterlijk van een echt wildweststadje - bleek ook een internetcafé zodat ik mijn voorbewerkte Wordbestanden op het blog kon publiceren en wat mailtjes kon versturen. Er was een grote supermarkt met zowaar veel verse groenten en fruit, heerlijk! Ook de wijnvoorraad aangevuld, benzine getankt en daarna bij de tent echt héérlijk gekookt. We hadden zelfs vooraf een geitenkaasje weten te bemachtigen voor bij de wijn, en dat gevoegd bij het prachtige uitzicht kon voor ons de dag niet meer stuk!

Dag 14 - 23 juli -- Yellowstone

Dag 14 – 23 juli - Yellowstone – Norris campground.

Deze ochtend hebben we eerst maar eens lekker uitgeslapen. Om kwart over negen werden we wakker, en toen was de halve campground al door nieuwe kampeerders bezet.
Na koffie en wat knäckebröd zijn we op pad gegaan richting Old Faithfull. Dat is een van de grotere geisers, op min of meer regelmatige tijden actief. De rit ernaartoe voerde ons van de ene naar de andere geiser maar ook langs zogenaamde mudpools waar gas uit de aarde zorgt voor borrelende en kokende modderpoelen.

Eerst langs de Firehole River Canyon, waar we prachtig uitzicht hadden op de geiserbassins die daar beeldbepalend zijn.

We maakten een tussenstop bij Nez perce Creek, een gebied waar een hele groep van 800 indianen vanuit Oregon naar toe gedeporteerd is in 1877. Van daaruit kun je nu hele mooie wandelingen maken, omdat we nog veel meer wilden zien die dag hebben we ons beperkt tot een klein ommetje.

Daarna hebben we vele geisers en mudpot’s gezien. Van die laatste is de Fountain Paint Pot de beroemdste. In een mudpot ontstaan belletjes door gas wat uit de aardkorst ontsnapt, in tegenstelling tot de geisers die heet water spuiten.

In het hele vulkanisch gebied zie je schitterende kleuren, van turqoois tot geel en oranje. Die worden veroorzaakt door bacteriën die in het water leven. Vanuit een van deze bacteriën is een enzym (thermus aquaticus) geisoleerd dat heden ten dage wereldwijd gebruikt wordt bij medische diagnostiek, bijvoorbeeld HIV. Het wordt ook o.a. gebruik bij DNA-screening en vingerafdrukherkenning.
Voor ons waren de kleuren vooral waanzinnig mooi, net zoals het hele natuurverschijnsel eromheen.

De Grand Prismatic Spring is de grootste warmwaterbron van Yellowstone. Dan heb je nog verschillende kleinere geisers zoals de Biscuit Geyser, de Excelsior Geyser, allemaal indrukwekkend om te zien. Het voert te ver om ze hier allemaal te beschrijven, wie meer wil weten moet zelf maar gaan kijken!!

Aan het eind van de dag kwamen we aan bij Old Faithful. Heel toevallig een kwartier voordat hij weer zou gaan spuiten. We hebben ons dus bij de schare toeschouwers gevoegd en toen het moment daar was ontsproot er uit de aarde inderdaad opeens een waterfontein van een metertje of veertig.
Eerlijk gezegd vonden we het een beetje tegenvallen, na al het moois wat we al gezien hadden, maar het verschijnsel op zich is toch de moeite waard.

Het was wederom een lange dag met veel indrukken, ook nog een ontmoeting met een solitaire buffel hier en daar.

Bij de tent hadden we een leuk gesprek met onze buren, zeer bereisde mensen die werkelijk overal gewoond hadden, van Botswana tot Estland toe. Ze waren met hun twee kinderen van 10 en 11 jaar plus hond en reden in een klein kampeerbusje. We hoorden dat ze al vijf maanden onderweg waren, ‘between jobs’ zoals ze hier zeggen. De kinderen kregen gewoon thuisonderwijs, dat is hier heel makkelijk. Zodra ze naar Highschool gaan wordt dat wel iets lastiger omdat je dan als ouder óók alles moet weten van wiskunde, geschiedenis en Frans om maar iets te noemen.
We kregen wat goede adviezen voor onze trip én een glaasje rabarberwijn, uit South Dakota.

Toen een vuurtje gemaakt, onze eigen fles wijn geheel leeggedronken en de slaapzak ingekropen. Alwaar we de koudste nacht ooit meemaakten….w

Dag 13 - Yellowstone National Park

Dag 13 – Yellowstone

Vanmorgen vroeg, om 7.00, vertrokken we uit West Yellowstone naar het Yellowstone National Park. Bij de ingang werden we welkom geheten door een Ranger, en tegen betaling van $ 25 konden we naar binnen. Ze hebben overigens een goed systeem: als je de toegangsbonnetjes van de parken bewaart kun je ze, als je meerdere parken bezoekt, omruilen voor een algemene pas zodra je over de $80 komt. Dus als je nog niet zeker weet wat je gaat doen is dat een mooie optie.

Om een kampeerplek te bemachtigen op de Norris Campground moet je heel vroeg aan de poort staan, liefst vóór acht uur. Dat lukte ons ruimschoots, en zelfs toen stond er al een rij….maar het is gelukt, en we kregen een prachtige plek in het bos. Compleet met picknicktafel en vuurplaats.
Ons 30-dollar-tentje stond in een paar minuten, en omdat we zo weinig spullen mee hebben waren we ook zo ingericht. De slaapzakken die we hier gekocht hebben zijn volgens mij van binnen en van buiten van nylon dus dat zal wel lekker zweten vannacht. Misschien houdt het ons zelfs extra warm, geen overbodige luxe hier.

Eenmaal geïnstalleerd voelden we ons helemaal in ons element. We hebben koffie gezet, gewoon een filter boven de bekers gehangen en dat ging prima. Vanavond zelf koken, we kijken er nu al naar uit! Heerlijk, dat gerommel bij je tentje.

Dan over het park zelf. Al direct bij binnenkomst werden we gegrepen door de schoonheid ervan. Het lijkt hier en daar op Noorwegen, maar toch ook weer helemaal niet. We zagen kleine geisers, heel gek om zomaar warm water uit de grond te zien komen. Op één stuk leek het wel alsof er een dikke laag mist hing, maar ook dat was van geisers afkomstig.

Het eerste dier wat we zagen was een wapitihert. Stond doodrustig te grazen langs de kant. Daarna een eland, tjonge, wat een enorme dieren zijn dat!
Onze campground ligt prachtig, van hieruit kunnen we alles makkelijk bereiken en berijden. Dat hebben we dan ook gedaan. Overal langs de kant stonden mensen stil, en dan wist je al dat er weer wat wild te bespeuren was. Op een gegeven moment stonden we oog in oog met een enorme bison, die vlak voor ons de weg overstak. Hoe onschuldig ze ook liiken, ze zijn als ze agressief worden echt levensgevaarlijk en elk jaar belanden er wel mensen in het ziekenhuis omdat ze net iets te dichtbij kwamen.
Het gevaar zit hem hier niet alleen in de dieren, maar ook gewoon in de grond. Waar de geisers zijn lijkt de grond eromheen vaak heel solide, maar in feite is het niet meer dan een hele dunne korst waar je gemakkelijk doorheenzakt. Ook door dat soort onvoorzichtigheden komen mensen in de problemen en ernstige brandwonden is dan wel ongeveer het minst erge dat je kan overkomen.

Na de koffie bij de tent zijn we naar de Lower Falls gereden, prachtige watervallen. Daarna hebben we in het Canyon Visitor Centre wat informatiemateriaal gehaald en zijn we naar de Canyon zelf gegaan. Werkelijk schitterend! Wel een hele klim hier en daar, maar goed te doen. We zijn nog doorgelopen naar het zogenaamde Artist Point, dat zie je hier veel meer: een plek van waaruit je mooi kunt schilderen maar natuurlijk ook gewoon foto’s maken. Al met al zijn we een behoorlijke tijd onderweg geweest.
Omdat we al een hele lange dag achter de rug hadden besloten we daarna alleen nog naar de Norris geisers te gaan die bij de campground om de hoek liggen ongeveer. Nou, het ‘even’ hadden we beter weg kunnen laten: het was zo indrukwekkend mooi dat we er toch weer een hele tijd rondgelopen hebben. Dat is hier trouwens prima geregeld, er zijn overal wandelingen uitgezet over vlonders zodat je niet weg kunt zakken in de gevaarlijk dunne grond.
Het water borrelt en kookt, het stoomt en is aldoor maar in beweging. Je hoort het rommelen ondergronds en dat is een rare gewaarwording. Alsof de hel echt vlak onder het aardoppervlak zit….

Na deze wederom indrukwekkende ervaring hebben we bij de tent ons potje gekookt, wat hoewel simpel toch opperbest smaakte met een glaasje Californische wijn erbij.
Daarna vroeg in de slaapzak, wel met thermokleding aan want het werd toch koud….

Dag 10, 11 en 12 - reis naar Yellowstone

Dag 10, 11 en 12 – ma/di/wo 19/20/21 juli -reis naar Yellowstone

Vanmorgen eerst ontbeten bij La Boulange, uitgecheckt bij het hotel en daarna met een taxi naar Barth-station gegaan. Er ging op de valreep toch bijna nog iets mis: bij het uitstappen uit de taxi stonden we op de stoep onze bagage te verzamelen, en gewoontegetrouw telde ik de bagagestukken. Eén te weinig….bleek dat het rugzakje nog in de taxi lag! Hij reed net weg….gelukkig reageerde hij op ons geroep, en met een complete uitrusting konden we in de trein stappen naar het vliegveld. Vandaar naar het autoverhuurbedrijf (Alamo), waar we in plaats van de besproken Equinoxklasse een gloednieuwe Kia Sportage meekregen. Met gemak pasten al onze spullen er in. En dan moet je gaan rijden in een automaat. We hebben er eerst een minuut of tien in gezeten zonder iets te doen, en toen ben ik heel voorzichtig de parkeerplaats afgereden. Viel best mee eigenlijk.

De stad uit dus. Dat was in het begin even zoeken, maar na slechts 3x verkeerd te zijn gereden zaten we toch op de goede weg richting Lake Tahoe. We hadden wel al wat vertraging opgelopen bij het verhuurbedrijf maar niet echt ernstig.
Thuis had ik al opgezocht waar de dichtstbijzijnde WalMart te vinden zou zijn, en met behulp van de kaart reden we er makkelijk naar toe.
Daar hebben we een tentje, stoeltjes en nog het een en ander aan kampeerspullen in de kar gegooid, en ook vast wat eten ingeslagen (pasta, soep). Helaas hadden ze geen branders meer, en dat is toch vrij essentieel als je wilt koken. Dus betaald, en op naar een volgende WalMart. Daar hadden ze gelukkig de ontbrekende zaken wel. Inmiddels was het al een uur of vijf, en we zagen het helemaal niet zitten om nog naar Lake Tahoe te rijden om daar een ons onbekende tent op te gaan zetten. Hadden we ook nooit meer gehaald voor het donker. Dus zijn we doorgegaan tot Vacaville waar we onze eerste kennismaking hadden met een Motel6, een goedkope keten. Die kennismaking beviel ons erg goed. In een benzinestation hebben we een sandwich gekocht die naar rubber smaakte, maar dat doen veel dingen hier.

De volgende dag zijn we weer op tijd op pad gegaan, en om half zeven ’s avonds reden we Elko binnen waar we ook weer een M6 ingedoken zijn. Deze keer hebben we gegeten in het Casino, een bijzondere ervaring om tussen al die gokkers je bakje met sla naar binnen te werken. Bert vond het eten heerlijk, mij kon het niet zo bekoren.
De tocht zelf vonden we schitterend. Een dor en droog woestijnlandschap, heuvels, prachtige kleuren. En eindeloos lange wegen natuurlijk.
Wat het rijden aangaat: het is ongelooflijk hoe gedisciplineerd er hier gereden wordt! Iedereen rijdt rustig, geen bumperklevers, geen racekikkers. Heerlijk ontspannen rijden is dat. Gewoon de cruisecontrol aan en karren maar….het enige wat je hoeft te doen is sturen.

Vandaag, 21 juli, zijn we de dag begonnen met koffie bij Starbucks, in….het casino! En echt waar, ’s morgens vroeg zitten daar al mensen te spelen. Ouderen en jongeren, maakt niet uit. Gekke gewaarwording hoor.
Daarna flink de sokken erin gezet. Het landschap was nu veel wisselender, soms akkerland, soms dorre vlakte en alles er tussenin. Ook waren er de nodige wegwerkzaamheden,dat heeft zeker wel wat tijd gekost maar we waren toch om half negen in West Yellowstone. Daar leek in eerste instantie alles vol, maar toen we even een hoek omgingen was er een motel wat a. een kamer vrij had en b. niet duur was.

Daar zitten we nu, en morgenochtend gaan we heel vroeg verder naar het park zelf om een kampeerplek te bemachtigen. We hopen op een plaats op de Norris Campground.

Nu eerst maar slapen, wederom een heerlijk bed. Daar zijn ze hier wel goed in!

Dag 9 - 18 juli - San Francisco

Dag 9 – zondag 18 juli – San Francisco

Vanmorgen zijn we naar een kerkdienst geweest in de Glide Memorial Church. Dat was een bijzondere belevenis. Een enorm koor, met mensen van allerlei verschillende komaf, zong gospels uit volle overtuiging. Daartussendoor werd af en toe iets gezegd, door steeds andere mensen, waarbij het vooral ging om naastenliefde en die dan niet alleen in woord belijden maar vooral ook in daad. Met nadruk werd elke keer opnieuw verteld dat men van Glide iedereen accepteert zoals hij is. Er werd bijgezegd dat dat soms wel moeilijk was, als je bijvoorbeeld tot het kamp van Bush behoorde, maar tóch was ook jij dan welkom! Kortom, een enigszins satirische en vooral kritische ondertoon werd niet geschuwd.
Wat ook bijzonder was: gedurende de hele dienst werd er door iedereen heen en weer gelopen, gepraat, en er werden vele ‘hugs’ uitgedeeld. Erg ontspannen dus. Ik denk dat je dat bij ons niet zo gauw zult zien.
We kwamen dus geheel gelouterd weer tevoorschijn, dat moet de mensen uit New York toch deugd doen (die vroegen zich immers al af of wij vanuit religieuze achtergrond handelden).

Daarna was het hoogste tijd voor wat shoppen. Of liever, winkelen in ouderwets Nederlands. Een goede klant had men niet echt aan ons, alleen Bert heeft twee lekkere dunne flodderoverhemdjes gekocht in de opruiming. Heerlijk om met het warme weer te dragen.
Over warm weer gesproken: het is maar goed dat we op alles voorbereid zijn qua kleding. Het is écht koud hier, zeker na een uur of vijf ’s middags.

Richting huis om een hapje te eten in ons straatje. We zagen een erg leuke kroeg/brasserie, Absinthe, en daar hebben we héérlijke Franse en Italiaanse kaas gegeten met zelfgebakken walnotenbrood. Het leuke is, je kunt hier gewoon een half glas wijn bestellen en dan krijg je net zoveel als in Nederland een héél glas.

In het hotel even warme kleren aangetrokken, en toen zijn we richting Golden Gate park getogen. Dat was echt een openbaring, vooral de schitterende botanische tuin die ze daar hebben. We keken onze ogen uit. Als we hier ooit nog terugkomen gaan we zeker weer!

Uiteindelijk waren we toch weer vrij laat in het hotel. Morgen vertrek naar ????